نه تنها سیستم تعلیق در لوتوس به‌خوبی تنظیم شد، بلکه نمونه‌های اولیه آن توسط کسی که یک یا دو چیز در مورد رانندگی می‌دانست – دن گورنی، یک شرکت خودروساز مشهور آمریکایی در فرمول ۱ و اتومبیل‌های اسپورت، تست‌محور شدند تا تمام مشکلات را برطرف کنند. .

MR2 (با نام مستعار مستر دو) مخفف عبارت «Midship Runabout 2-seater» است. در اینجا هیچ معانی پنهانی وجود ندارد. موتور وسط دارای یک موتور ۱۱۲ اسب بخاری، ۱۶ سوپاپ، بادامک دوقلو ۱٫۶ لیتری چهار خطی است که در جلوی محور عقب نصب شده بود و به یک جعبه دنده ۵ سرعته دستی متصل می شد (یک ۴ سرعته اتوماتیک اختیاری در دسترس بود).

مشخصات Mister Two برای یک خودروی کوچک “بودجه” قابل توجه بود. با حداکثر سرعت ۱۲۰ مایل در ساعت و وزن کمتر از ۲۴۰۰ پوند، از صفر به ۶۰ مایل در ساعت در ۸٫۲ ثانیه (مقایسه با یک پورشه ۹۴۴)، صفر به ۱۰۰ در ۲۷٫۵ ثانیه رسید و یک چهارم مایل ایستاده را در این مدت به پایان رساند. ۱۶٫۲ ثانیه در ۸۴ مایل در ساعت.

ترمزهای دیسکی، چراغ‌های جلوی پاپ‌آپ و یک اسپویلر عقب اختیاری (که در واقع کار می‌کرد) موتور وسط، دیفرانسیل عقب، کوپه ۲ سرنشین و ۲ در را کامل کردند. با قیمت پایه فقط ۱۰۹۹۹ دلار، – همانطور که Motor Trend بیان کرد – اساساً یک “خودروی عجیب و غریب با بودجه” بود.

علاوه بر این، مجله Automobile جرأت کرد تویوتا MR2 1986 را با فراری ۳۰۸ QV مدل ۱۹۸۵ برای اولین جلد خود در سال ۱۹۸۶ مقایسه کند. نتیجه؟ MR2 منبعی از لذت رانندگی خالص و بدون آلیاژ است و بی نهایت برتر از هر چیزی شبیه آن است. اگر ژاپنی ها تصمیم به ساخت ابرخودروها گرفتند، خدا به ایتالیایی ها کمک کند.

با افتخاراتی از این دست، تویوتا هرگز نباید MR2 را متوقف می کرد.