سرعت باورنکردنی تکنولوژی پشت سرسرای پرتاب

سیستم‌های ترن هوایی الکترومغناطیسی که از میدان‌های مغناطیسی القایی الکتریکی استفاده می‌کنند در دو نوع اصلی وجود دارند: موتورهای القایی خطی (LIM) و موتورهای سنکرون خطی (LSM). ترن هوایی که با فناوری الکترومغناطیسی کار می کند دارای یک باله فلزی در مسیر است که با یک باله در قطار که با شکاف کوچکی از روی یکدیگر می گذرد، در یک راستا قرار می گیرد و در واقع هرگز با یکدیگر تماس برقرار نمی کنند.

تفاوت اصلی بین پرتابگرهای LIM و LSM در نحوه استفاده آنها از جریان الکترومغناطیسی است. پرتابگرهای LIM از یک فلز مغناطیسی غیر جهت دار با دوقطبی در مکان های تصادفی استفاده می کنند. دو میدان مغناطیسی جریان گردابی را تولید می‌کنند که وقتی قطار از روی باله‌های مسیر عبور می‌کند، میدان مخالفی ایجاد می‌کند و گاری را در طول مسیر با سرعت‌های بالا به حرکت در می‌آورد.

از سوی دیگر، زیر لیوانی های LSM، از آهنربایی روی گاری قطار استفاده می کنند که توسط یک سیستم کامپیوتری کنترل می شود. این امر باعث می‌شود که لانچر ترن هوایی LSM به دلیل توانایی آن در استفاده از دستورات برنامه‌ای برای شکستن، کاهش سرعت یا حتی حرکت به عقب با استفاده از همان فناوری، نوع ترجیحی در اکثر ترن هوایی‌های امروزی باشد. ترن هوایی LSM نسبت به ترن هوایی LIM قیمت بیشتری دارد و به قدرت بیشتری نیاز دارد.

اگرچه ممکن است گیج کننده به نظر برسد و مانند بسیاری از اصطلاحات فیزیک باشد، ترن هوایی مدرن اساساً دو جریان مغناطیسی هستند که جذب می شوند، سپس از یکدیگر دور می شوند، که به گاری امکان می دهد بدون نیاز به داشتن چرخ هایی که با آنها تماس برقرار کند حرکت کند. آهنگ.