OLED در مقابل LED: کدام نوع نمایشگر تلویزیون بهتر است؟

این دنیای تلویزیون ها همه چیز در مورد کلمات اختصاری است. شما آنها را در هر جایی که برای مجموعه هایی مانند سامسونگ، ال جی، TCL، سونی و دیگران خریداری می کنید، می بینید، و اینها رمزهای سه، چهار و پنج حرفی بسیار مهم برای رمزگشایی هستند. در بیشتر موارد، همه ما با کلمات اختصاری مانند HD و ۴K آشنا هستیم، اما زمانی که شروع به جفت کردن حروف می کنیم مانند OLEDال ای دی ها، QLEDو اکنون QD-OLED، همه چیز می تواند خیلی سریع گیج کننده شود. نگران نباشید، ما اینجا هستیم تا کمک کنیم.

نمونه‌های بالا همگی فناوری‌های مختلف نورپردازی و نمایش هستند که شرکت‌های تلویزیونی برای دریافت تصویر روی صفحه تلویزیون شما از آن‌ها استفاده می‌کنند. امروز، ما بر روی مقایسه دو مورد از محبوب ترین فناوری های صفحه نمایش تمرکز خواهیم کرد: OLED و LED. اولی مخفف «دیود ساطع نور ارگانیک» و دومی مخفف «دیود ساطع نور» است. در حالی که این دو نوع تلویزیون ممکن است در قفسه شبیه به هم به نظر برسند، اما در مورد نحوه تولید تصویر هر مجموعه و میزان رنگارنگ یا روشن بودن آن تصویر، نمی‌توانند تفاوت بیشتری داشته باشند.

اگر به دنبال یک تلویزیون جدید هستید، ما آن را نیز جمع آوری کرده ایم بهترین معاملات تلویزیون ۴K و بهترین فروش تلویزیون OLED در دسترس.

LED به چه معناست؟

تلویزیون های غیر OLED از دو بخش اصلی تشکیل شده اند: یک پنل LCD و یک نور پس زمینه. پنل LCD شامل پیکسل ها نقطه های رنگی کوچکی که تصویر تلویزیون را تشکیل می دهند. پیکسل ها به خودی خود دیده نمی شوند. آنها به نور پس زمینه نیاز دارند. هنگامی که نور نور پس زمینه از طریق یک پیکسل LCD می تابد، می توانید رنگ آن را ببینید.

“LED” در تلویزیون LED به سادگی به نحوه ایجاد نور پس زمینه اشاره دارد. در گذشته از فناوری ضخیم تر و کم کارآمدتر به نام CCFL (نور فلورسنت کاتد سرد) استفاده می شد. اما این روزها، تقریباً هر تلویزیون صفحه تخت (بدون OLED) از LED به عنوان منبع نور پس زمینه خود استفاده می کند. بنابراین، هنگامی که اصطلاح “تلویزیون LED” را می بینید، به سادگی به یک تلویزیون LCD با نور پس زمینه LED اشاره دارد.

گفته می شود، همه تلویزیون های LED یکسان ساخته نمی شوند. ممکن است تفاوت هایی در تعداد و کیفیت LED های استفاده شده وجود داشته باشد که منجر به تفاوت در مواردی مانند روشنایی و سطح سیاهی می شود. به عنوان مثال، شما احتمالا در مورد آن شنیده اید تلویزیون های QLED. این یک نوع تلویزیون LED است که استفاده می کند نقاط کوانتومی برای رسیدن به روشنایی و رنگ بهتر. در ادامه بیشتر به QLED خواهیم پرداخت، اما در اینجا یک مرور کلی از تفاوت‌های بین آن‌ها وجود دارد تلویزیون های QLED و OLED.

OLED به چه معناست؟

همانطور که گفته شد، “OLED” در تلویزیون OLED مخفف “Organic Light-Emitting Diode” است. OLED ها دارای خاصیت غیرمعمولی هستند که می توانند نور و رنگ را از یک دیود واحد زمانی که برق تغذیه می شوند تولید کنند. به همین دلیل، تلویزیون های OLED به نور پس زمینه جداگانه نیاز ندارند. هر پیکسلی که می بینید یک منبع رنگ و نور است.

برخی از مزایای ذاتی صفحه نمایش های OLED این است که می توانند بسیار نازک و انعطاف پذیر باشند. اما بزرگترین مزیت وقتی که آنها را با تلویزیون های LED مقایسه می کنیم این است که هر پیکسل جداگانه درخشندگی و قدرت خود را دریافت می کند (برخلاف تلویزیون های LED که دارای پیکسل های پایداری هستند که برای دیدن به منبع نور خارجی نیاز دارند). وقتی روشن است، می توانید آن را ببینید. وقتی خاموش است، اصلاً نوری از خود ساطع نمی کند – کاملاً سیاه است. ما در یک لحظه در مورد چگونگی تأثیر این روی سطوح سیاه صحبت خواهیم کرد.

در حال حاضر، LG Display، معروف برای صفحه نمایش های OLED ال جی مانند سری G3، تنها سازنده پنل های OLED برای تلویزیون است. و به لطف شراکت بین LG Display و برندهایی مانند سامسونگ و سونی، می توانید OLED های سامسونگ و سونی مانند سامسونگ S95C و سونی A95L. در حالی که این مدل ها هنوز از ابزارهای پردازش تصویر توسعه یافته توسط هر شرکت مربوطه استفاده می کنند، پنل های OLED متعلق به LG Display هستند.

آیا QLED همان OLED است؟

در حالی که این کلمات اختصاری مزاحم ممکن است شبیه به نظر برسند، یک تلویزیون OLED مانند تلویزیون QLED نیست. در واقع، این دو نوع تلویزیون نمی توانند بیشتر از این متفاوت باشند. به یاد دارید که چگونه تلویزیون های OLED قادر به تولید نور و رنگ بدون نور پس زمینه واقعی هستند؟ خوب، دقیقا برعکس مجموعه های QLED است.

QLED ها در واقع شبیه به تلویزیون های LED-LCD سنتی هستند. تنها تفاوت این است که QLEDS شامل لایه ای از نقاط کوانتومی بین نور پس زمینه و نمایشگر است. هنگامی که نور از این لکه های شیمیایی عبور می کند، منبع نور قبل از برخورد به پشت صفحه تلویزیون افزایش می یابد. و منظور ما از بهبودیافته، تصویری روشن‌تر و رنگارنگ‌تر از آنچه در صفحه‌نمایش LCD غیر QLED دریافت می‌کنید، است.

اما در مورد QD-OLED ها چطور؟

امروزه، در واقع یک فناوری تصویر وجود دارد که بهترین نورپردازی QLED و نقاط کوانتومی را با پیکسل های ارگانیک و خود تابش ترکیب می کند. این تلویزیون ها نامیده می شوند QD-OLEDو در حال حاضر توسط سامسونگ و سونی ساخته می شوند. بدون غوطه‌ور شدن در فناوری تصویر، می‌توانیم QD-OLED را به عنوان یک OLED سنتی با نقاط کوانتومی در نظر بگیریم. نتیجه نهایی این نوع نمایشگرها تلویزیونی است که می تواند به رنگ ها و کنتراست عمیق و همچنین روشنایی برتر دست یابد.

تلویزیون OLED یا تلویزیون LED کدام بهتر است؟

اکنون زمان آن است که این دو فناوری را در مقابل یکدیگر قرار دهیم و ببینیم که چگونه آنها در مورد معیارهایی مانند رنگ ها، کنتراست، زاویه دید، روشنایی و سایر ملاحظات عملکردی به هم می رسند.

یادداشت سردبیر: از آنجایی که تلویزیون‌های OLED هنوز یک نمایشگر ممتاز هستند، ما OLED را فقط با تلویزیون‌های ال‌ای‌دی پریمیوم با پتانسیل عملکرد مشابه مقایسه کرده‌ایم (البته به جز در بخش قیمت).

سطح سیاه

توانایی نمایشگر برای تولید رنگ‌های مشکی عمیق و جوهری بدون شک مهمترین عامل در دستیابی به کیفیت تصویر عالی است. رنگ مشکی عمیق تر، کنتراست بالاتر و رنگ های غنی تر (از جمله موارد دیگر) و در نتیجه تصویر واقعی تر و خیره کننده تر را فراهم می کند. وقتی صحبت از سطوح مشکی به میان می‌آید، OLED به عنوان یک قهرمان بلامنازع سلطنت می‌کند.

تلویزیون‌های ال‌ای‌دی به نور پس‌زمینه LED متکی هستند که در پشت پنل LCD می‌درخشند. حتی با فناوری پیشرفته کاهش نور، که به طور انتخابی LED هایی را که نیازی به روشن شدن کامل ندارند، کم نور می کند، تلویزیون های LED در طول تاریخ برای تولید سطوح سیاه جامد با مشکل مواجه شده اند و می توانند از اثری به نام “خونریزی نور” رنج ببرند، که بخش های روشن تر از صفحه نمایش را در بر می گیرد. ایجاد مه یا شکوفه در مناطق تیره تر مجاور.

تلویزیون های OLED از هیچ یک از مشکلات سطح سیاه تلویزیون های LED سنتی رنج نمی برند. اگر یک پیکسل OLED الکتریسیته دریافت نکند، هیچ نوری تولید نمی کند و بنابراین کاملا سیاه است. برای ما یک انتخاب واضح به نظر می رسد.

برنده: تو تلویزیون هستی

روشنایی

هنگامی که صحبت از روشنایی به میان می آید، تلویزیون های LED دارای یک مزیت قابل توجه. نور پس زمینه آنها را می توان از LED های بزرگ و قدرتمند ساخت. با اضافه شدن از نقاط کوانتومی، این روشنایی را می توان حتی با کوچکتر شدن اندازه LED های جداگانه حفظ کرد. تلویزیون‌های OLED نیز می‌توانند بسیار روشن باشند و با چنین سطوح سیاه تیره، کنتراست بین روشن‌ترین و تاریک‌ترین نقاط صفحه نمایش بیش از پیش اغراق‌آمیز است. اما قرار دادن پیکسل‌های OLED به حداکثر روشنایی خود برای دوره‌های طولانی، طول عمر آنها را کاهش می‌دهد و پیکسل کمی بیشتر طول می‌کشد تا به رنگ مشکی کامل برگردد.

با در نظر گرفتن این ملاحظات، توجه به این نکته مهم است که همه تلویزیون های مدرن – چه OLED، چه LED یا QLED – روشنایی بیش از اندازه کافی تولید می کنند. سپس توجه به محل استفاده از تلویزیون تبدیل می شود. در یک اتاق تاریک، یک تلویزیون OLED بهترین عملکرد را دارد، در حالی که تلویزیون‌های LED در محیط‌های با نور روشن‌تر از آن‌ها (به معنای واقعی کلمه) جلوتر خواهند بود.

همچنین لازم به ذکر است که اخیراً در روشنایی OLED دستاوردهای بزرگی حاصل شده است که آنها را برای تقریباً هر موقعیتی کاملاً مناسب می کند، به جز تابش مستقیم نور خورشید به صفحه نمایش. با این حال، در مقایسه مستقیم، تلویزیون های LED دارای برتری هستند.

برنده بینی: تلویزیون ال ای دی

فضای رنگی

قبلاً OLED بر این دسته حکومت می‌کرد، اما با بهبود خلوص نور پس‌زمینه، نقاط کوانتومی به تلویزیون‌های ال‌ای‌دی این امکان را می‌دادند تا از نظر دقت رنگ، روشنایی رنگ و حجم رنگ به سمت جلو حرکت کنند و آنها را با تلویزیون‌های OLED برابری کنند.

کسانی که به دنبال تلویزیون با وسعت رنگ گسترده یا HDR هر دو مدل تلویزیون OLED و LED را خواهید یافت که از این ویژگی ها پشتیبانی می کنند. نسبت کنتراست بهتر OLED زمانی که در اتاق‌های تاریک مشاهده می‌شود از نظر HDR برتری کمی به آن می‌دهد، اما HDR روی صفحه‌نمایش تلویزیون LED ممتاز دارای یک مزیت است زیرا می‌تواند رنگ‌های اشباع‌شده را در سطوح روشنایی بسیار بالا تولید کند که OLED قادر به تولید آن نیست. . کاملا مطابقت دارد

برنده: قرعه کشی

زمان پاسخگویی، نرخ تازه سازی و تاخیر ورودی

زمان پاسخ به مدت زمانی که طول می کشد تا هر پیکسل جداگانه حالت را تغییر دهد، اشاره دارد. وضعیت یک پیکسل تنها رنگ آن نیست، بلکه روشنایی آن نیز هست. با زمان پاسخگویی سریع‌تر، تاری حرکت کمتر و مصنوعات کمتری دریافت می‌کنید (به‌رغم مواد منبع).

از آنجایی که پیکسل‌های OLED منبع نور و رنگ را در یک دیود ترکیب می‌کنند، می‌توانند حالت‌های فوق‌العاده سریع را تغییر دهند. در مقابل، تلویزیون های LED از LED برای تولید روشنایی و از “دریچه های” LCD کوچک برای ایجاد رنگ استفاده می کنند. در حالی که روشنایی LED را می توان در یک لحظه تغییر داد، کرکره های LCD به طور طبیعی به تغییرات حالت واکنش نشان می دهند.

OLED در حال حاضر سریع‌ترین زمان پاسخ‌دهی را در میان هر فناوری تلویزیونی که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرد، ارائه می‌کند، که آن را به یک برنده واضح در این زمینه تبدیل می‌کند.

نرخ تجدید تعداد دفعاتی است که کل تصویر روی صفحه تغییر می کند. هرچه این نرخ سریع‌تر باشد، همه چیز نرم‌تر به نظر می‌رسد و انتخاب جزئیات در محتوای سریع مانند ورزش آسان‌تر است. اکثر تلویزیون های جدید قادر به نرخ تازه سازی ۱۲۰ هرتز هستند، به این معنی که کل تصویر در هر ثانیه ۱۲۰ بار به روز می شود. برخی از آنها در صورت جفت شدن با یک کامپیوتر بازی سازگار به ۱۴۴ هرتز می رسند.

اگر نرخ تازه‌سازی صرفاً هرتز باشد، تلویزیون OLED را برنده می‌نامیم، زیرا می‌تواند تا ۱۰۰۰ برابر بیشتر از تلویزیون‌های LED به نرخ‌هایی دست یابد. اما سرعت مطلق تنها مورد توجه نیست. برخلاف فیلم‌ها و نمایش‌های تلویزیونی که از نرخ تازه‌سازی واحدی استفاده می‌کنند، بازی‌های ویدیویی اغلب چیزی به نام نرخ‌های تازه‌سازی متغیر را به کار می‌گیرند، که به سادگی به این معنی است که نرخ در بخش‌های مختلف بازی تغییر می‌کند. اگر تلویزیون نتواند با این تغییرات نرخ مطابقت داشته باشد، در نهایت با پاره شدن تصویر مواجه می‌شوید – یک تنش قابل مشاهده که ناشی از اختلاف بین نرخی است که بازی استفاده می‌کند و نرخی که تلویزیون می‌خواهد استفاده کند.

به همین دلیل است که به ویژه گیمرها می خواهند تلویزیون هایی که می توانند VRR یا نرخ تازه سازی متغیر را کنترل کنند. اما نه تلویزیون های OLED و نه تلویزیون های LED در مورد VRR مزیت واقعی ندارند. برخی از مدل ها این ویژگی را دارند و برخی ندارند. همانطور که گفته شد، این روزها اکثر تلویزیون ها VRR را ادغام می کنند، حتی برخی از مدل های ابتدایی این ویژگی را معرفی می کنند. سیستم بازی شما باید از VRR نیز پشتیبانی کند، اگرچه اگر یک Xbox Series X، PS5 یا حتی یک PS4/Xbox One دارید، این مسئله چندان مشکل ساز نخواهد بود.

در نهایت، تاخیر ورودی فاصله زمانی بین زمانی که دکمه ای را روی یک کنترلر بازی فشار می دهید تا عملکرد مربوطه روی صفحه نمایش داده می شود. زمانی که تلویزیون‌ها پردازش تصویر زیادی را ارائه می‌کنند که باعث کاهش سرعت سیگنال دریافتی آنها می‌شود، تاخیر ورودی می‌تواند مشکل ساز شود. اما اکثر تلویزیون های مدرن دارای یک حالت بازی هستند که پردازش را حذف می کند و تاخیر ورودی را به سطوحی به سختی قابل تشخیص کاهش می دهد. در آینده، همه تلویزیون‌ها می‌توانند حضور یک بازی ویدیویی را حس کنند و به صورت خودکار به این حالت تغییر کنند و با توقف بازی به حالت پردازش بازگردند.

OLED این یکی را در زمان پاسخگویی به قدرت خود می گیرد.

برنده: تو تلویزیون هستی

زوایای دید

OLED، دوباره، برنده اینجاست. در تلویزیون های ال ای دی، بهترین زاویه دید، نقطه مرگ است و هر چه بیشتر به طرفین حرکت کنید، کیفیت تصویر هم در رنگ و هم در کنتراست کاهش می یابد. در حالی که شدت بین مدل ها متفاوت است، همیشه قابل توجه است.

تا جایی که OLED ها پیش می روند، تا زمانی که شروع به وارد شدن به زوایای خارج از حد نشوید، مشکلی با زاویه دید ندارید. کسانی از ما که در دورترین انتهای کاناپه نشسته‌ایم ممکن است کمی روشنایی و کاهش رنگ را تجربه کنیم، و این معمولاً تا زمانی که حدود ۸۵ درصد از مرکز خارج نشده باشید، شروع نمی‌شود.

همانطور که گفته شد، بسیاری از تلویزیون های QLED سامسونگ و ال ای دی ها با نام های قابل توجه دیگر از پوشش های ضد انعکاس استفاده می کنند که به کاهش نور محیطی که بر روی صفحه نمایش تأثیر می گذارد کمک می کند. مهر و موم ضد انعکاس همچنین کمک می کند تا دید خارج از زاویه بسیار کمتر مشکل ایجاد کند. بنابراین در حالی که OLED هنوز هم در پایان این مدل ها را شکست می دهد، شکاف به سرعت در حال بسته شدن است.

برنده: تو تلویزیون هستی

اندازه

زمانی تلویزیون های OLED با صفحه بزرگ قیمت های نجومی داشتند. اما مگر اینکه به دنبال یک مدل پرچمدار باشید، دیگر واقعاً اینطور نیست. اندازه OLEDها از ۴۰ اینچ برای برخی از کوچکترین مدلها تا ۸۵ اینچ به اضافه در برخی از بزرگترین مدلها متغیر است. هر چند LED ها در همان جایگاه بازی می کنند. در واقع، برخی از بهترین قیمت‌ها در تلویزیون‌های ۷۵ اینچی پلاس از برندهایی مانند سامسونگ، سونی، TCL، و هایسنس هستند که همگی تلویزیون‌های LED و QLED سطح متوسط، متوسط ​​و ممتاز را ارائه می‌کنند. بله، سامسونگ و سونی نیز QD-OLED تولید می کنند، اما اندازه این مدل ها معمولاً در حدود ۷۷ اینچ است.

با در نظر گرفتن همه اینها، می خواهیم نکته دیگری را به Team LED بدهیم. در حالی که OLED های فعلی ممکن است دارای اندازه رقابتی و قیمت مناسب باشند، LED اندازه های بزرگتر را با قیمت های بهتر برای مدت زمان طولانی تری ارائه کرده است.

برنده: تلویزیون ال ای دی

طول عمر

چیزی که احتمالاً میلیون ها بار در مورد فناوری LED در تمام اشکال آن شنیده اید این است که انرژی بسیار کارآمد است. و البته، این لورل به دنیای تلویزیون ها ترجمه می شود. تلویزیون‌های ال‌ای‌دی باید بیش از شش سال دوام داشته باشند، به‌جز مشکلاتی مانند اشکالات نرم‌افزاری، نوسانات برق و پیکسل‌های مرده. اگر نور پس زمینه را کم کنید و ساعات تماشا را به حداقل برسانید، حتی ممکن است نزدیک به ۱۰ سال از LED خود دور شوید.

اگرچه تلویزیون های OLED تفاوت چندانی با هم ندارند. به غیر از سوختن صفحه نمایش (که در ادامه بیشتر به آن خواهیم پرداخت)، OLED شما برای قدرت پیکسل به نور پس زمینه LED متکی نیست. به طور کلی، اکثر تلویزیون های OLED باید تا ۱۰۰۰۰۰ ساعت دوام بیاورند که معمولاً به معنی هشت تا ده سال استفاده است.

برنده: قرعه کشی

سلامتی

آیا یک نوع تلویزیون می تواند برای شما سالم تر از دیگری باشد؟ اگر معتقدید که ما باید مراقب خود باشیم قرار گرفتن در معرض نور آبی، به خصوص در عصر، پاسخ می تواند بله باشد. هر دو تلویزیون OLED و LED نور آبی را تولید می کنند، اما تلویزیون های OLED به میزان قابل توجهی کمتر از آن نور آبی تولید می کنند. ال‌جی ادعا می‌کند که پنل‌های OLED آن تنها ۳۴ درصد نور آبی تولید می‌کنند در حالی که ۶۴ درصد تلویزیون LED تولید می‌کنند. این آمار به طور مستقل تأیید شده است و پنل‌های OLED ال‌جی گواهینامه Eye Comfort Display را دریافت کرده‌اند. TÜV Rheinlandیک سازمان استاندارد مستقر در آلمان.

آیا برای سلامت کلی شما تفاوتی ایجاد خواهد کرد؟ ما فکر می‌کنیم که هیئت منصفه هنوز خارج است، اما اگر نور آبی نگران کننده است، باید نگاهی جدی به تلویزیون‌های OLED داشته باشید.

برنده: تلویزیون OLED

سوختن صفحه نمایش

ما این بخش را با ناراحتی وارد می کنیم، هر دو به این دلیل Burn-in یک نام اشتباه است و برای اکثر مردم، این اثر مشکلی نخواهد داشت.

اثری که ما به عنوان سوختن می شناسیم از روزهای تلویزیون CRT جعبه ای نشات می گیرد که نمایش طولانی مدت یک تصویر ثابت باعث می شد تصویری به نظر “سوزاندن” در صفحه نمایش داده شود. آنچه در واقع اتفاق می‌افتاد این بود که فسفرهایی که پشت صفحه تلویزیون را پوشانده بودند، برای مدت طولانی بدون استراحت می‌درخشیدند و باعث فرسودگی آن‌ها و ایجاد یک تصویر سوخته می‌شدند. ما فکر می کنیم این را باید «سوختگی» نامید، اما آن را کنار می گذاریم.

همین مشکل در تلویزیون‌های پلاسما و OLED وجود دارد زیرا ترکیباتی که روشن می‌شوند می‌توانند در طول زمان تخریب شوند. اگر یک پیکسل را به اندازه کافی طولانی و سخت بسوزانید، جلوتر از بقیه پیکسل‌ها قبل از موعد تاریک می‌شود و ظاهری تاریک ایجاد می‌کند. در واقعیت، این امر به احتمال زیاد برای اکثر مردم مشکلی ایجاد نمی کند – برای اینکه این اتفاق بیفتد، باید عمداً از تلویزیون سوء استفاده کنید. حتی «اشکال» (لوگوگرافی) که کانال‌های خاص استفاده می‌کنند اغلب به اندازه کافی ناپدید می‌شوند یا برای جلوگیری از ایجاد مشکلات سوختگی مشخص می‌شوند. برای ایجاد مشکل باید ESPN را در تمام طول روز، هر روز برای مدت طولانی و طولانی با روشن ترین تنظیمات ممکن تماشا کنید، و حتی در آن زمان، هنوز احتمال زیادی وجود ندارد.

گفتنی است، پتانسیل وجود دارد و باید توجه داشت. (این همچنین یکی از عوامل موثر در مرگ مانیتورهای کامپیوترهای OLED در بازار است، زیرا صفحه نمایش های کامپیوتر به احتمال زیاد یک تصویر ثابت را برای ساعت ها نمایش می دهند.) از آنجایی که تلویزیون های LED مستعد سوختن نیستند، برنده می شوند. این مبارزه توسط یک فنی.

برنده: تلویزیون ال ای دی

مصرف برق

پنل‌های OLED نیازی به نور پس‌زمینه ندارند و هر پیکسل مجزا از نظر انرژی بسیار کارآمد است. تلویزیون های LED برای تولید روشنایی نیاز به نور پس زمینه دارند. از آنجایی که LED ها نسبت به OLED ها انرژی کمتری دارند و نور آنها باید قبل از اینکه به چشم شما برسد از طریق شاترهای LCD عبور کند، این پنل ها باید برای همان سطح روشنایی انرژی بیشتری مصرف کنند.

برنده: تو تلویزیون هستی

قیمت

وقتی نوبت به قیمت کلی می رسد، تلویزیون های OLED به طور سنتی گران تر از مدل های LED هستند. با این حال، شاهد کاهش قیمت‌ها به دلار و سنت‌های قابل کنترل‌تر بوده‌ایم، به‌خصوص اگر تخفیف‌هایی وجود داشته باشد. برعکس، قیمت تلویزیون‌های LED می‌تواند از چند صد دلار، حتی برای یک مدل با صفحه‌نمایش بزرگ با کیفیت، تا چندین هزار دلار متغیر باشد، که در مجموع آنها را نسبت به OLED در دسترس‌تر می‌کند. در حالی که قیمت تلویزیون های LED با بالاترین کیفیت تقریباً در همان محدوده قیمت تلویزیون های OLED قرار دارد، وقتی تنها بر اساس قیمت و قیمت قضاوت کنیم، تلویزیون های LED را می توان در مقایسه با قیمت ناچیز خریداری کرد.

برنده: تلویزیون ال ای دی

ما یک برنده داریم!

از نظر کیفیت تصویر، تلویزیون‌های OLED هنوز هم تلویزیون‌های LED را شکست می‌دهند، حتی اگر فناوری دوم اخیراً پیشرفت‌های زیادی داشته است. OLED همچنین سبک‌تر و نازک‌تر است، انرژی کمتری مصرف می‌کند، بهترین زاویه دید را تا حد زیادی ارائه می‌دهد، و اگرچه هنوز کمی گران‌تر است، اما قیمت آن به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.

OLED امروزه فناوری برتر تلویزیون است. اگر این مقاله صرفاً در مورد ارزش بود، تلویزیون LED همچنان برنده می شد، اما OLED راه طولانی را در مدت زمان کوتاهی پیموده است و برای دستاوردهایش شایسته تاج است. صرف نظر از اینکه در نهایت در مورد کدام فناوری تصمیم می گیرید، این تنها عاملی نیست که باید در نظر بگیرید، بنابراین حتماً ما را بررسی کنید راهنمای خرید تلویزیون مطمئن شوید که تلویزیون مناسبی را برای رفع نیازهای خود می‌خرید.

توصیه های سردبیران

• تلویزیون OLED Roku که شارپ وعده داده بود اکنون در دسترس است و تخفیف عمیقی دارد

• بهترین معاملات تلویزیون OLED: در LG C3، Samsung S90C و موارد دیگر صرفه جویی کنید

• بهترین تخفیف‌های تلویزیون پرایم دی: تلویزیون‌های ۴K، تلویزیون‌های ۸K، تلویزیون‌های QLED و تلویزیون‌های OLED

• A75L سونی مقرون به صرفه ترین تلویزیون OLED 4K آن تاکنون بوده است

• مینی ال ای دی در مقابل تلویزیون QLED: چگونه یک فناوری دیگری را بهبود می بخشد