Helldivers 2 یک تجربه خوب و روان را در PS5 و PC ارائه می دهد

Helldivers 2 یکی از باطراوت‌ترین و ساده‌ترین بازی‌های چندنفره‌ای است که من در این مدت بازی کرده‌ام. این یک حمله حمله رعد اسا باگ سوم شخص است که مجموعه های ساده ای از اهداف و تسلیحات گسترده ای را برای کمک به ارضای آنها ارائه می دهد. اکشن واقعی شکست دادن دشمنان بازی بسیار سرگرم کننده است، با انبوهی از دشمنان که با یک جوخه بازیکن چهار نفره تیراندازی می کنند. اما آیا این همه هرج و مرج چند نفره با رشته‌های متصل به وجود می‌آید؟ تعداد کمی از بازی‌ها سعی می‌کنند در این مقیاس به نابودی دست یابند، به ویژه با در نظر گرفتن غیرقابل پیش‌بینی بودن گیم‌پلی چندنفره، پس چه نوع بصری و عملکردی را باید در کنسول بازی روی PS5 انتظار داشته باشیم و کیفیت پورت رایانه شخصی چگونه است؟

از نظر بصری، Helldivers 2 به سختی پیشرفت می کند، اما این بدان معنا نیست که آرایش بصری آن – و محیط های آن – قانع کننده نیستند. یک ترکیب معمولی از منگنه های گرافیکی مدرن وجود دارد، اما آنها به طور موثر مستقر شده اند. نور حجمی به‌شدت مورد استفاده قرار می‌گیرد، به‌عنوان مثال، با محورهای نوری که از میان صخره‌ها و درختان پرتاب می‌شوند. سطح کیفیت بالا است، حتی در PS5 در حالت عملکرد آن، بدون نام مستعار آشکار ارائه می شود. ابرها نیز ماهیت حجمی دارند، حداقل در سطوح پایین اتمسفر، و بدون ایجاد مزاحمت حل می شوند. به نظر می رسد مه کم ارتفاع نیز بخشی از این معادله باشد، به طوری که مه سطح زمین اغلب به سیارات کیفیت اتری می بخشد.

تراکم محیطی چشمگیر است. سنگ‌ها، بوته‌ها و توده‌های علف پراکنده زیادی در سراسر سیارات مختلف وجود دارد. با توجه به اندازه و وسعت بازی، باید تصور کنم که سیستم های رویه ای در اینجا به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته اند، اما نتایج نهایی کاملا طبیعی به نظر می رسند. به خصوص شاخ و برگ ها را می توان با سخاوتمندانه، با برخی از جهان های باغ مخصوصا سرسبز قرار داد. من مشکلات انیمیشن را در مورد شاخ و برگ حداقل در یک سیاره یادداشت کردم، اما در سطح کلان تر، نور و دارایی ها در کنار هم قرار می گیرند تا هر جهان را متمایز کند و به هر محیطی مناظر زیبا می دهد.

Helldivers 2 – PlayStation 5/PC – The Digital Foundry Tech Review

این جزئیات کوچک به دلیل استفاده از نقشه های سایه نسبتاً با وضوح بالا در مقابل محیط به خوبی تضاد دارند. سایر عناصر نورپردازی شاید به همین خوبی عمل نکنند. دنیاها عموماً به اندازه کافی متقاعدکننده هستند، اما وقتی از نزدیک می‌شوید می‌توانید نشتی‌های نور را در مکان‌ها مشاهده کنید، و مناطق سایه‌دار ظاهری صاف دارند. من مطمئن نیستم که ما به نورپردازی از پیش محاسبه شده و “پخته” نگاه می کنیم. من فکر می‌کنم در عوض شاهد ترکیبی از انسداد محیطی فضای صفحه و نقشه‌های سایه‌ای هستیم که در برخی از جزئیات ریز سایه می‌اندازند، که برای موارد تصویر بزرگ خوب عمل می‌کند، اما در بررسی دقیق به خوبی نمی‌ماند. همین امر را می توان در مورد انعکاس هایی که بازتاب فضای صفحه نمایش معمولی “دامنه” را نشان می دهند، گفت.

پس از بررسی فناوری گرافیکی بازی، من کاملاً مطمئن نبودم که به چه چیزی نگاه می کنیم. UE4 یک انتخاب واضح به نظر می رسید، اما برای این نوع بازی چند نفره بزرگ با محیط های جهان باز مناسب به نظر نمی رسید. به‌علاوه، برخی از عناصر پس‌پردازش، مانند بازتاب‌های فضای صفحه، چندان تصور غیرواقعی برای من ایجاد نکردند. به نظر می رسد که بازی از نسخه اصلاح شده موتور بازی Autodesk Stingray استفاده می کند که منطقی تر است. یک نوع از این موتور به Warhammer 40K: Darktide عالی قدرت می‌دهد، و اگرچه Helldivers 2 چندان چشمگیر نیست، من فکر می‌کنم بازی در کل قوی به نظر می‌رسد.

اما نقدهای محیطی خوب هستند، اما شاید نکته را از دست بدهند: Helldivers 2 یک عنوان اکشن است و بیشتر وقت شما صرف درگیر شدن با حشرات و دشمنان روباتیک بازی می شود. این آتش‌بازی‌ها می‌توانند بسیار خارق‌العاده به نظر برسند، به‌ویژه زمانی که هر چهار بازیکن به‌طور فشرده در کنار هم هستند و سعی می‌کنند از یک هدف دفاع کنند. نکته کلیدی در اینجا این است که دشمنان هنگام شلیک چگونه واکنش نشان می دهند: هر گلوله در کنار تکه هایی از احشاء یا قطعات مکانیکی، تکه های خون یا دود تولید می کند. این عمل ساده شلیک به سمت دشمنان را راضی کننده می کند.

ما در واقع می‌توانیم تک تک تکه‌های هر دشمن را از بین ببریم، اندام‌ها را با شلیک سلاح‌های کوچک برداریم – یا با آتش توپخانه آنها را محو کنیم. من فیزیک اینجا را دوست داشتم – به خصوص در مجموع، زمانی که کادر فقط با اشیاء فیزیکی، ذرات و دشمنان در حال تجزیه پر شده است. ساختمان ها می توانند در صورت اصابت حملات هوایی یا منفجر شدن با یک نارنجک به شکلی چشمگیر تخریب شوند و زمین نیز در زیر رگبار تغییر شکل می دهد.

Helldivers 2 یک عنوان کنسول منحصر به فرد و از نظر بصری جالب است، بنابراین حالت های عملکرد و کیفیت چگونه روی هم می روند؟ واضح ترین تقسیم به وضوح برمی گردد. حالت عملکرد در ۱۰۸۰p اجرا می شود، در حالی که حالت کیفیت تا حدود ۱۷۲۸p افزایش می یابد. هر دو حالت در هر عکسی که من آزمایش کردم در آن ارقام حساب می‌شوند، بنابراین تا آنجا که می‌توانم بگویم هیچ نشانه‌ای از وضوح پویا وجود ندارد. در عکس های ثابت، تفاوت این دو آشکار است. حالت با کیفیت بسیار تمیز و واضح به نظر می رسد، در حالی که حالت عملکرد بسیار شبیه به ۱۰۸۰p است، با وضوح قابل مشاهده کمتر – و همچنین با وضوح پایین HUD. در یک مجموعه ۴K، حالت عملکرد خیلی واضح به نظر نمی رسد، در حالی که گزینه کیفیت به برتری می رسد.

اگر در حالت کیفیت از نزدیک زوم کنید، می‌توانید ویژگی‌های تصویری کمی را مشاهده کنید که FSR 1 یا تکنیکی مشابه را به چشم من نشان می‌دهد. فراتر از تفاوت‌های وضوح تصویر، حالت کیفیت دارای انسداد محیطی با ظاهر متفاوتی است که تیره‌تر و تعریف‌تر به نظر می‌رسد، اگرچه من معتقدم این فقط یک محصول جانبی از رزولوشن‌های مختلف رندر است، حداقل با توجه به ساخت رایانه شخصی. یک گزینه anti-aliasing نیز وجود دارد، اما مطمئن نیستم که قرار است چه کاری انجام دهد زیرا تغییر آن هیچ تفاوتی ندارد. من مطمئن نیستم که اصلا کار می کند، زیرا تفاوت در استفاده از گزینه مشابه در رایانه شخصی آشکار است.

همچنین تنظیماتی برای تنظیم سطح وضوح تصویر وجود دارد. در حالت شارپنینگ صفر در حالت عملکرد، Helldivers 2 نرم و نامشخص به نظر می رسد، در حالی که بالا رفتن به حداکثر سطح شارپنینگ، وضوح را به بهای دستکاری اضافی افزایش می دهد. حالت کیفیت همان تفاوت را نشان می‌دهد، اگرچه با توجه به وضوح بالاتر، اثر کمی ظریف‌تر است.

حالت عملکرد Helldivers به ​​آرامی اجرا می شود. ما در بازی معمولی با سرعت ۶۰ فریم در ثانیه، با بازخوانی بسیار روان، به خصوص زمانی که با تاری حرکت بازی ترکیب می‌شود، هستیم. اگرچه این بازی ممکن است از افت های طولانی تا دهه ۵۰ رنج ببرد، معمولاً در طول آتش سوزی های بزرگتر. در گیم پلی من بدترین چیزی که دیدم حدود ۵۰ فریم در ثانیه بود، بنابراین بازی به طور کلی تر به سرعت ۶۰ فریم در ثانیه نزدیک می شود، اگرچه می تواند مدت زمان زیادی را در دهه ۵۰ در آتش نشانی های طولانی سپری کند. حالت کیفیت همچنین یک قفل محکم را روی هدف نرخ فریم ۳۰ فریم در ثانیه مدیریت می‌کند، اما به وضوح مشکلاتی با دوره‌های ناهماهنگ سرعت فریم دارد. برخی کاهش‌های واقعی نرخ فریم در ترکیب وجود دارد که بازی به بالای ۲۰ ثانیه کاهش می‌یابد، اگرچه این موارد چندان رایج نیستند.

نسخه رایانه شخصی دارای یک منوی گزینه های قابل سرویس با طیف معمولی از موارد قابل انتخاب است، از جمله کیفیت بافت، کیفیت سایه، کیفیت حجم سنجی، و گزینه هایی برای بازتاب فضای صفحه و روشنایی جهانی فضای صفحه. با پایبندی به پیش تنظیم های کیفیت استاندارد، تنظیمات پایین به طور چشمگیری زمین را تغییر می دهد و سایه ها را از بین می برد و در صورت امکان باید از آنها اجتناب شود. Medium باعث می‌شود که زمین با برخورد مطابقت داشته باشد، وضوح سایه را بسیار بهبود می‌بخشد و TAA، انسداد محیط و شاخ و برگ اضافی را اضافه می‌کند. پیش‌تنظیم بالا شاخ و برگ بیشتری اضافه می‌کند و سایه‌ها را بهبود می‌بخشد، و پیش‌تنظیم فوق‌العاده بسیار شبیه به بالا اما با جزئیات بیشتر سایه به نظر می‌رسد. از نظر عملکرد، با لغزش به پایین به پایین تنظیم شده، FPS زیادی افزایش می یابد، اگرچه سایر تنظیمات از پیش تعیین شده بر اساس آزمایش با استفاده از RTX 4090 از نظر عملکرد تقریباً مشابه هستند.

گزینه های مختلف تنظیمات بیشتر خودشان صحبت می کنند. هر چند دو گزینه برای توجه وجود دارد. به نظر می‌رسد که گزینه مه حجمی وضوح نور حجمی را به طور کلی تغییر می‌دهد، با وضوح پایین‌تر در تنظیمات پایین‌تر، در حالی که ضامن ضد آلیاسینگ در واقع به درستی بر روی رایانه شخصی کار می‌کند و به طور کامل هر نوع درمان AA را خاموش می‌کند. عجیب است که این تنظیم روی PS5 کاری انجام نمی دهد، اما حداقل همانطور که در رایانه شخصی توضیح داده شده است عمل می کند. با این حال، فقدان هر نوع گزینه بازسازی مانند DLSS، XeSS یا حتی FSR 2 مایه شرمساری واقعی است. در عوض، از یک ارتقاء دهنده فضایی ساده استفاده شده است که دارای نشانه های OG FSR است، درست مانند PS5.

متأسفانه، تنظیمات بصری غیر هیجان انگیز به این معنی است که ارتقاء بیش از PS5 آنقدر که انتظار دارید بزرگ نیست. تفاوت کمی بین رایانه شخصی در حداکثر تنظیمات در ۴K و PS5 در حالت کیفیت آن وجود دارد، بدون برخی از سایه‌های وضوح کمی بالاتر و کمی تصویر تمیزتر. اگرچه هنوز هم تصویری بکر ارائه نمی دهد و aliasing همچنان یک مشکل مهم است. در یک سیستم پیشرفته که از Ryzen 7 7800X3D با RTX 4090 استفاده می کند، ما معمولاً به نرخ فریم در دهه ۹۰ با تنظیمات کاملاً حداکثر در وضوح ۴K نگاه می کنیم. این عملکرد خوب است، اما احتمالاً اگر روی صفحه نمایش با نرخ تازه سازی بالا بازی می کنید، احتمالاً می خواهید مقداری از مقیاس وضوح را درگیر کنید. به طور معمول، جابه‌جایی روی DLSS کار ساده‌ای نخواهد بود، اما البته در حال حاضر از ارتقا دهنده‌های موقتی در این بازی پشتیبانی نمی‌شود.

در رایانه‌های شخصی میان‌رده‌تر (ما به Ryzen 5 3600 با RTX 2070 Super نگاه کردیم)، تا زمانی که بخواهیم تنظیمات را انجام دهیم و در تنظیمات متوسط ​​به رزولوشن ۱۰۸۰p برسیم، عملکرد مناسبی داریم. در اینجا، ما معمولاً فقط بالای ۶۰ فریم در ثانیه هستیم، و اگرچه این برای دستیابی به نرخ فریم فوق العاده بالا با وضوح مناسب کافی نیست، مطمئناً می تواند تجربه خوبی را ارائه دهد. لکنت در بازی یک گزینه نیست، اما به نظر می‌رسد این اتفاق در هنگام شروع بازی رخ می‌دهد، اما از آنجا به بعد، گیم‌پلی به‌طور طراوت‌آمیزی روان است.

به عنوان یک تجربه چند نفره، من فکر می‌کنم که Helldivers 2 تمام نت‌های مناسبی را ارائه می‌کند. اصول اولیه گیم پلی سرگرم کننده است و محیط های باز به شما انعطاف نسبتاً خوبی در نحوه مقابله با هر هدف می دهد. به نظر می رسد که یک بازی کاملاً تاکتیکی نیز باشد، اگرچه نیاز به استراتژی های پیشرفته در سختی های کمتری که زمان باز کردن قفل آن را داشتم، خیلی سخت نبود. خیلی پیچیده به نظر نمی‌رسد، و با بسته‌بندی محتوای جامعی که بازیکنان مدرن اغلب انتظار دارند، عرضه نمی‌شود، اما من فکر می‌کنم این حذفیات در قیمت درخواستی آن قابل بخشش هستند.

توانایی‌های ویژه‌ای که بازی ارائه می‌کند، همراه با آتش دوستانه (که همیشه فعال است) دستوری برای سرگرمی‌های گروهی زیادی با دوستان است. در اینجا پژواک‌هایی از سایر شوترهای PvE وجود دارد – یعنی انواع تیراندازی استخراج، اگرچه بازی چند نفره Mass Effect 3 نیز به ذهنم خطور کرد – اما به نظر می‌رسد این بازی بیشتر حول محور سرگرمی است تا ایجاد یک تجربه رقابتی فشرده. این هنوز یک بازی پرتنش و مبتنی بر ارتباطات است، اما به نظر می رسد که برای تولید گیم پلی به یاد ماندنی طراحی شده است – و من فکر می کنم که موفق می شود.

هر دو نسخه PS5 و PC Helldivers 2 تجربه خوبی را ارائه می دهند و بازی به اندازه کافی برای یک تیراندازی چند نفره در مقیاس بزرگ جذاب است. من دوست دارم برخی از ویژگی‌های اضافی را روی رایانه شخصی ببینم: به نظر من نمونه‌های آپلود موقت یکی از ضروریات هستند و تولید فریم نیز عالی خواهد بود. رزولوشن ۱۰۸۰p در PS5 در حالت عملکرد نیز می‌تواند منبع بحث و جدل باشد، اما من فکر می‌کنم با توجه به اینکه چقدر این بازی می‌تواند تاثیرگذار باشد، این یک معامله معقول است. شاید آزمایش با FSR 2 نتایج مناسبی به همراه داشته باشد، به خصوص با توجه به کیفیت غیر قابل توجه TAA موجود، اما این یک بازی سخت برای اجرای با وضوح بالا است. بنابراین Helldivers 2 یک بسته چندنفره متقاعد کننده است و از نظر فنی نیز سالم است. بعید است بازیکنانی که به دنبال تجربه‌ای جدید از Co-op هستند ناامید شوند.