Alan Wake 2 در Xbox Series X عملکرد PS5 را بهبود می بخشد

Alan Wake 2 یکی از زیباترین بازی‌های ویدیویی است که تاکنون ساخته شده است. با نورپردازی زیبا و جزئیات پیچیده دارایی، کمی ویترین فنی است، به خصوص در رایانه شخصی که ردیابی مسیر را فعال کرده است. همانطور که هفته گذشته به آن پرداختم، نسخه PS5 نیز با تصاویری مشابه جدا از برخی موارد زیبایی در مسیریابی و برخی مشکلات کیفیت تصویر، بسیار عالی به نظر می رسد. با این حال، من زمان زیادی را صرف بررسی تفاوت‌های بین حالت‌های کیفیت و عملکرد نکردم. در همین حال، کد بررسی برای دستگاه‌های سری Xbox تا زمان راه‌اندازی به دست نیامد، که چند سوال کلیدی را ایجاد می‌کند: آیا سری X با PS5 مطابقت دارد یا بهبود می‌یابد؟ آیا Xbox Series S قدرت ارائه یک تجربه مناسب از Alan Wake 2 را دارد؟

در PS5 و Series X، Alan Wake یک حالت با کیفیت و یک حالت عملکرد ارائه می دهد که به ترتیب ۳۰ و ۶۰ فریم در ثانیه را هدف قرار می دهند. با این حال، Remedy بسیار فراتر از تغییر رزولوشن پیش رفته است، با این حال، توسعه دهندگان طیف وسیعی از تنظیمات را برای رسیدن به هدف حالت عملکرد بالاتر کاهش داده اند، اگرچه اکثر این تغییرات نسبتاً ظریف هستند.

بدیهی است که چگالی اشیاء محیطی در حالت عملکرد بسیار کاهش می یابد. گیاهانی که در حالت کیفیت وجود دارند، اغلب زمانی که به حالت عملکرد تغییر می کنیم، به طور کامل وجود ندارند. چمن همچنین تمایل به کاهش تراکم دارد و ظاهری پراکنده تر و تکه تکه دارد. برگ ها و سنگ های پراکنده نیز به همین ترتیب نازک می شوند. هر دو حالت در شرایط خاص خود کاملاً خوب به نظر می رسند، اما حالت کیفیت به طور قابل توجهی سرسبزتر به نظر می رسد، با شاخ و برگ های فراوان و ضخیم. در حالی که ما به زمین نگاه می کنیم، به نظر می رسد حالت عملکرد نیز دارای سطح زمین کمی خام تر است، با جابجایی کمتر آشکار برای جزئیات زمین. این از نزدیک آشکارتر است، جایی که زمین به وضوح هندسه کمتری نسبت به حالت کیفیت دارد.

فیلتر بافت نیز ضربه می زند و در حالی که اغلب اوقات تفاوت زیادی ایجاد نمی کند، به ویژه جزئیات بافت دور در حالت عملکرد به خوبی حل نمی شود. رزولوشن واقعی بافت‌های درون بازی بدون تغییر است، زیرا هر دو سطوح جزئیات مشابه را در فاصله نزدیک حل می‌کنند. نورپردازی حجمی نیز با برخی کاهش‌های آشکار مواجه می‌شود و وضوح تصویر تا حدی کاهش می‌یابد تا به هدف خشن‌تر در زمان فریم برسد. کیفیت مه نیز کاهش یافته است.

بعدی کیفیت سایه است. سایه های حالت عملکرد کمتر جامع هستند، بنابراین اشیاء دور سایه ندارند. هیچ کدام از این حالت ها PC را در بهترین حالت خود نشان نمی دهند، اما حالت کیفیت به وضوح پوشش سایه بهتری دارد، اگرچه وضوح کلی یکسان به نظر می رسد. بیشتر تفاوت در بازی معمولی به فیلتر سایه برمی گردد که در حالت کیفیت در سطح کیفی بالاتری عمل می کند. لبه‌ها ظاهر غیر متمرکزتری دارند و سایه‌ها ظاهر کمی صاف‌تر دارند و به حداقل رساندن ظاهر الایاسینگ کمک می‌کنند.

چند تا تنظیمات دیگه هم هست که تغییر کرده. تنظیمات LOD در حالت عملکرد تهاجمی تر است، بنابراین pop-in نفوذی تر است و نزدیک تر به دید پخش کننده رخ می دهد. روشنایی جهانی نیز ضربه می زند، بنابراین جزئیات خاصی مانند موهای ساگا، نور دقیق کمتری را در حالت عملکرد نشان می دهد. انعکاس فضای صفحه نمایش در حالت کیفیت نیز به طور قابل توجهی بهبود یافته است، با ظاهری کمتر دانه‌دار و با تعریف بهتر، اگرچه این تنها محصول جانبی تفاوت وضوح تصویر بین دو حالت است.

از نظر وضوح، نسخه Series X در حالت کیفیت ۱۲۷۰p با وضوح خروجی ۴K FSR 2 ارائه می شود. در حالت عملکرد، ما به رزولوشن ۸۴۷p با خروجی ۱۴۴۰p نگاه می کنیم. این باعث می شود که آن را با نسخه پلی استیشن ۵ مطابقت دهد که به طور کلی به کیفیت بصری گسترش می یابد. هیچ چیز قابل توجهی برای جدا کردن مجموعه ویژگی‌های بصری این بازی‌ها پیدا نکردم: آنها عملاً یکسان به نظر می‌رسند، درست تا مصنوعات نه چندان رضایت‌بخش از پاس ارتقاء مقیاس FSR 2.

نرخ فریم جایی است که دو سیستم از هم جدا می شوند. سری X، به نوبه خود، اجرای بسیار روانی از Alan Wake را ارائه می دهد. در حالت عملکرد، با استثنائات نادر، سرعت نزدیک به ۶۰ فریم در ثانیه قفل را ارائه می دهد. گاهی اوقات می‌توانیم در حین پیمایش یک یا دو فریم رها کنیم، و چند نقطه وجود دارد که باعث افت لحظه‌ای نرخ فریم می‌شود، اما بازی در حالت کلی کاملاً روان به نظر می‌رسد. ثبات حضور در اینجا شگفت‌انگیز است و نشان می‌دهد که بازی در پردازنده گرافیکی چقدر مقیاس‌پذیر است – و اینکه Alan Wake 2 چقدر می‌تواند نسبت به سخت‌افزار CPU پایین‌رده سازگار باشد. حالت کیفیت حتی پایدارتر است و با توجه به ویدیوی تعبیه‌شده در بالا، من فقط می‌توانم یک ناحیه برجسته را پیدا کنم که در آن ۳۰ فریم در ثانیه قابل مشاهده نیست. در هر جای دیگری، بازی با سرعت ۳۰ فریم در ثانیه بدون هیچ انحرافی اجرا می شود که من می توانستم ببینم. باز هم، Alan Wake 2 با وجود ارائه بصری بسیار پیشرفته، نتایج عالی ارائه می دهد.

PS5 خیلی خوب نیست. مناطق خاصی واقعاً در حالت اجرا مشکل دارند، با یک احساس ناپایدار در بازی معمولی در مناطق آسیب دیده. نرخ فریم دلتا در مقابل سری X شگفت‌انگیز است، زیرا PS5 به طور مداوم در برخی از ماموریت‌ها به هدف زمان فریم خود نمی‌رسد. در حالت کیفیت هم همینطور است. PS5 فقط با بودجه فریم ۳۳٫۳ میلی‌ثانیه در مناطق سخت‌تر مانند ماموریت دوم Saga Anderson کار می‌کند. عملکرد در کل بازی خوب است، و بیشتر اوقات بازی به هدف ۳۰ فریم در ثانیه خود می رسد، اما نتایج متفاوت تر از آن چیزی است که معمولاً از یک بازی نسل فعلی ۳۰ فریم در ثانیه انتظار دارید. پردازنده گرافیکی PS5 در اینجا کمی بیش از حد تحت فشار قرار می گیرد، بدون فضای سر لازم برای عقب ماندن در بخش های سخت تر. در مقابل، سری X از این مشکلات بسیار کمتر است، اگرچه زمان بارگذاری می تواند چند ثانیه بیشتر باشد.

کنسول نسل فعلی مایکروسافت، سری S شیک، تمایل دارد با برخی از نرم‌افزارهای نسل کنونی که مرز را فشار می‌دهند، دست و پنجه نرم کند و در حالی که اشکالات آشکاری در مقایسه با ماشین‌های قدرتمندتر وجود دارد، در مجموع به خوبی خود را تبرئه می‌کند. Alan Wake 2 با هدف ۳۰ فریم در ثانیه در سری S اجرا می شود، بدون گزینه ای برای درگیر شدن در حالت نرخ فریم بالاتر. این در بازی‌های سری S بسیار رایج است، جایی که گزینه‌های نرخ فریم بالا اغلب جریمه کیفیت تصویر را تحمیل می‌کنند که به سادگی بسیار بزرگ است، حداقل در مورد عناوین خاص.

با این حال، فراتر از این امتیاز، سری S با تنظیمات بصری مشابه حالت عملکرد سری X خوب به نظر می رسد. چگالی شی تقریباً یکسان است، در حالی که کیفیت سایه یکسان است. به نظر می رسد چراغ های حجمی نیز در حالت عملکرد سری S و سری X همان وضوح نسبتاً محدودی دارند. با این حال، بافت ها تفاوت هایی را ایجاد می کنند. به نظر می‌رسد اکثر بافت‌ها تطابق کاملی بین دو دستگاه در اینجا دارند، اما در Mind Place، بافت‌های صفحه قاب به وضوح وضوح بسیار پایین‌تری در سری S دارند. متن به‌ویژه در S نامرتب به نظر می‌رسد، اگرچه عکس‌های همراه نیز به نظر می‌رسند. کمتر متمایز انعکاس‌های فضای صفحه نیز با لمس S کاهش می‌یابند. الگوی دانه ایستا کمی برجسته‌تر به نظر می‌رسد و جزئیات در تصویر منعکس‌شده گل آلودتر است. من فکر نمی کنم که از کاهش تنظیمات بصری ناشی شود، اما به احتمال زیاد محصول جانبی وضوح رندر پایین تر است.

در داخل، سری S با وضوح ۷۲۰p یا حدوداً کار می کند. این میزان از وضوح ۸۴۷p در حالت عملکرد سری X کمتر است. وضوح خروجی، با این حال، در ۱۴۴۰p باقی می ماند، زیرا دو کنسول وضوح بسیار مشابهی را در عکس ها نشان می دهند – و قطعه نادر رابط کاربری که ضد نام مستعار نیست با تعداد پیکسل ۱۴۴۰p ارائه می شود. هنگام حرکت در دنیای بازی، تشخیص نام مستعار در نسخه Series S آسانتر است. هیچ کدام از کنسول ها در اینجا واقعاً خود را با شکوه نمی پوشانند، اما من تصویر سری X را به طور کلی ترجیح می دهم.

از نظر عملکرد، سری S با به‌روزرسانی ۳۰ فریم در ثانیه بسیار پایداری را مدیریت می‌کند که کمی سازگارتر از PS5 است، اما کمی کمتر از برادر قدرتمندتر خود است. برخی از لحظات در مناطق سخت تر وجود دارد که می تواند فریم ها را رها کند، اگرچه در جاهای دیگر رفتار خوبی دارد. برای یک کنسول ارزان قیمت، فکر می‌کنم سری S در اینجا به‌روزرسانی کاملاً خوبی را ارائه می‌کند، و تاری حرکت عالی و گیم‌پلی کندتر، فقدان گزینه ۶۰ فریم در ثانیه را کمتر از بسیاری از عناوین دیگر مشکل‌ساز می‌کند.

تجربه برتر Alan Wake بدون شک بر روی پلتفرم رایانه شخصی است. با صراحتاً روشنایی مسیریابی باورنکردنی، کیفیت تصویر عالی به لطف DLSS، و پتانسیل نرخ فریم بالا، کد کنسول را به طور کامل به بهترین شکل ممکن ارائه می کند. با این حال، کنسول‌ها همچنان در نوع خود عالی به نظر می‌رسند، با جلوه‌های بصری درجه یک حتی اگر پرطراوت‌ترین ظروف رایانه شخصی وجود نداشته باشد.

برای آن دسته از بازیکنانی که به دنبال یک تجربه خوب در کنسول هستند، من فکر می کنم همه سیستم ها به اندازه کافی کار معقول انجام می دهند. حالت‌های عملکرد و کیفیت در ماشین‌های پریمیوم نسل فعلی نیز به خوبی کالیبره شده‌اند و گزینه عملکرد علی‌رغم نصف شدن هدف زمان فریم، عالی به نظر می‌رسد. با این حال، سری X دارای یک مزیت عملکرد قابل توجه است، سرعت اجرای بسیار سریع‌تر از PS5 در سناریوهای مالیاتی، و آن را به کنسول منتخب در حال حاضر تبدیل می‌کند.

با این حال، همه کنسول ها مشکلات خاصی را به میزان کم یا زیاد نشان می دهند. سایه ها از همخوانی قابل توجهی رنج می برند و به جز در فاصله بسیار نزدیک، وضوح پایینی دارند. انعکاس‌های فضای صفحه نمایش همه مشکلات معمول خود را با انسداد نشان می‌دهند و ظاهری دانه‌دار دارند که چندان خوشایند به نظر نمی‌رسد.

علاوه بر این، گاهی اوقات کیفیت تصویر مشکوک است و حالت‌های عملکرد و سری S به شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرند، که احتمالاً از اهداف نمونه‌برداری تهاجمی همراه با محتوای بصری چالش‌برانگیز ناشی می‌شود. بازی از برخی باگ‌ها نیز رنج می‌برد، از جمله برخی از خطاهای همگام‌سازی صوتی در نسخه‌های Xbox، بنابراین ممکن است ارزش آن را داشته باشد که برای مدتی متوقف شود تا پچ‌ها به کار گرفته شوند.

به طور خلاصه، من می گویم که Alan Wake 2 یک تجربه عالی در تمام سیستم های کنسول است. این یک دستاورد بصری واقعی است که گرافیکی کالیبره شده را حتی در Xbox Series S ارائه می دهد. هنوز جای پیشرفت وجود دارد، و PS5 برخی تلاش می کنند تا به طور مداوم به هدف عملکرد خود دست یابد، اما این یک بازی واقعاً چشمگیر است که Digital Foundry آن را بدون تردید توصیه می کند.

برای دیدن این محتوا، لطفاً کوکی‌های هدفمند را فعال کنید.

تنظیمات کوکی را مدیریت کنید