پرسشنامه
۱٫ چند سال سابقه هنر درمانی دارید؟
۰-۲ | ۲-۴ | ۴-۶ | ۸-۱۰ | +۱۰
۲٫ چند سال است که از فناوری های دیجیتال برای هنرسازی در طول درمان استفاده می کنید؟
من از فناوری های دیجیتال برای هنرسازی استفاده نمی کنم | ۰-۲ | ۲-۴ | ۴-۸ | +۸
۳٫ آیا قبلاً با بیماران ملانوما یا سرطانی کار کرده اید؟
بیماران ملانوما | بیماران سرطانی | خیر
۴٫ کدام رسانه هنری را در جلسات خود مؤثرتر می‌دانید؟ (لطفا همه مواردی که اعمال می شود را انتخاب کنید)
طراحی | نقاشی | مجسمه سازی | عکاسی | هنر دیجیتال | دیگر…
۵٫ کدام گروه سنی می تواند از استفاده از هنرهای مصنوعی بهره مند شود؟ (همه موارد مورد نظر را انتخاب کنید)
هیچ کدام | همه | ۰-۷ | ۷-۱۴ | ۱۴-۲۱ | ۲۱-۴۰ | ۴۰-۶۰ | +۶۰
۶٫ آیا در جلسات خود از ابزارهای هنر دیجیتال استفاده می کنید؟
همیشه | اغلب | گهگاهی | به ندرت | هرگز
۷٫ آیا می خواهید پروژه اثر هنری را در شیوه های درمانی فعلی خود بگنجانید؟
قطعا | به احتمال زیاد | خنثی | بعید است | قطعا نه
۸٫ چگونه می توانید این آثار هنری دیجیتال را در یک جلسه هنر درمانی سنتی ادغام کنید؟
– مقدمه و زمینه سازی: با توضیح منبع و اهمیت آثار هنری دیجیتال برای بیمار شروع کنید. به آنها کمک کنید تا سفر دگرگون کننده ضایعه ملانوما را به بازنمایی گل درک کنند.
– خلق هنر فیزیکی: از آثار هنری دیجیتال به عنوان نقطه الهام استفاده کنید. بیماران می توانند تفاسیر خود را از آثار هنری دیجیتال با استفاده از مواد هنری سنتی بازسازی کنند. این یک تجربه لمسی را ارائه می دهد و فرآیندهای هنری دیجیتال و فیزیکی را به هم متصل می کند.
– داستان سرایی و نمادگرایی: بیماران را تشویق کنید تا روایت ها یا داستان هایی در مورد تبدیل ضایعه به گل ببافند.
– بحث گروهی: در جلسات گروه درمانی، این آثار هنری می توانند نقطه کانونی برای بحث باشند. تفاسیر مختلف می تواند منجر به گفتگوهای روشنگرانه در مورد ادراک، انعطاف پذیری و درمان شود.
– فرافکنی و بازتاب: آثار هنری دیجیتال را طرح ریزی کنید و بیماران را تشویق کنید تا واکنش ها، احساسات و تداعی های فوری خود را به اشتراک بگذارند. سؤالات باز بپرسید که به آنها امکان می دهد پاسخ های عاطفی خود را بررسی و تأمل کنند.
– ژورنال نویسی: بیماران پس از بحث یا ایجاد هنر بر اساس آثار هنری دیجیتال، می توانند در مورد تجربیات، احساسات و بینش های خود مجله بنویسند. این لایه دیگری از درون نگری را فراهم می کند.
– ترکیب فیزیکی-دیجیتال: آثار هنری دیجیتال را چاپ کنید و بیماران را تشویق کنید تا چاپ های چاپی را با استفاده از مواد هنری سنتی اصلاح یا بهبود بخشند. این امر تلفیقی از هنر دیجیتال و فیزیکی ایجاد می کند و یک تجربه درمانی جامع را ارائه می دهد.
– بازخورد و تکامل: از بیماران بازخورد بخواهید در مورد اینکه فرآیند هنر دیجیتال به فیزیکی چگونه است. با گذشت زمان، ادغام آثار هنری دیجیتال را بر اساس بازخورد بیمار اصلاح کنید.
– بازتاب پایانی: جلسه را با بازدید مجدد از اثر هنری دیجیتال به پایان برسانید. در مورد هرگونه تغییر در ادراک یا پاسخ های احساسی از ابتدای جلسه بحث کنید.
– دیگر…
۹٫ آیا فکر می کنید دیدن این آثار هنری می تواند مزایای درمانی برای بیماران ملانوما داشته باشد؟
کاملا موافقم | موافقم | خنثی | مخالف | به شدت مخالفم
۱۰٫ به نظر شما، چگونه این آثار هنری ممکن است بر درک بیمار ملانوما از تشخیص خود تأثیر بگذارد؟
– توانمندسازی: این اثر هنری می‌تواند برخی از بیماران را با اجازه دادن به آنها برای دیدن بیماری خود در یک نور جدید و مثبت‌تر توانمند کند و به طور بالقوه روایت آنها را در مورد بیماری تغییر دهد.
– پریشانی: برای برخی، تبدیل یک بیماری به هنر ممکن است ناراحت‌کننده یا بی‌اهمیت باشد، و آنها را نسبت به تشخیص خود آگاه‌تر یا ناراحت کند.
– رهایی کاتارتیک: مشاهده تشخیص به شکل هنری ممکن است رهایی عاطفی ایجاد کند و به بیماران اجازه دهد تا احساساتی را که قبلاً با آنها روبرو نشده بودند پردازش کنند.
– افزایش ارتباط: این اثر هنری ممکن است به بیماران کمک کند تا با بدن خود و تشخیص خود ارتباط بیشتری داشته باشند و حس پذیرش و درک را تقویت کنند.
– بیماری زیبایی شناسی: این خطر وجود دارد که آثار هنری به عنوان زیبایی شناسی یا زیباسازی یک بیماری جدی در نظر گرفته شوند و به طور بالقوه شدت آن را کم اهمیت جلوه دهند.
– ابزار آموزشی: تصاویر تبدیل شده می توانند به عنوان شروع کننده مکالمه یا یک ابزار آموزشی عمل کنند و به بیماران کمک کنند در مورد وضعیت خود با عزیزان یا حتی متخصصان پزشکی صحبت کنند.
– پتانسیل درمانی: اثر هنری می‌تواند درمانی باشد و بیماران را قادر می‌سازد تا احساسات مرتبط با تشخیصی را که ممکن است قادر به بیان آنها نبوده‌اند، ابراز کنند، با آنها مقابله کنند یا حتی با آن کنار بیایند.
– افزایش اضطراب: برای برخی، تجسم تشخیص خود به هر شکل، حتی هنری، ممکن است اضطراب یا ترس های مربوط به سلامتی آنها را تشدید کند.
– دیدگاه بازسازی: این اثر هنری می تواند یک چارچوب مجدد از تشخیص، تغییر تمرکز از بیماری به انعطاف پذیری، زیبایی یا امید را ارائه دهد.
– احساسات مختلط: بیماران ممکن است احساسات متفاوتی داشته باشند و زیبایی هنر را درک کنند و در عین حال با واقعیت منشأ آن دست و پنجه نرم کنند.
– احساس مالکیت: تبدیل تشخیص آنها به هنر ممکن است به بیماران احساس مالکیت و کنترل بیشتری بر بیماری خود بدهد.
– احتمال سوء تفاهم: بدون زمینه مناسب، برخی از بیماران ممکن است هدف اثر هنری را به اشتباه درک کنند که منجر به سردرگمی یا تصورات نادرست در مورد تشخیص آنها شود.
۱۱a. در مقیاسی از ۱ (اصلا مؤثر نیست) تا ۶ (بسیار مؤثر)، آیا فکر می‌کنید این آثار هنری ممکن است بر درک بیمار ملانوما از تشخیص خود تأثیر بگذارند؟
۱۱b. در مقیاسی از ۱ (اصلا مؤثر نیست) تا ۶ (بسیار مؤثر)، فکر می‌کنید آثار هنری تولید شده مصنوعی چقدر می‌تواند در کمک به بیماران ملانوما در مقابله با تشخیص مؤثر باشد؟
۱ (تغییر بسیار منفی در ادراک) | ۲ | ۳ | ۴ | ۵ | ۶ (تغییر بسیار مثبت در ادراک)
۱۲٫ آیا معتقدید که نمایش نوع گل به طور خاص دارای اهمیت روانشناختی یا پتانسیل درمانی است؟
خیر | بله (اگر بله، لطفا در زیر توضیح دهید) | دیگر…
۱۳٫ چه چالش ها یا نگرانی های بالقوه ای را برای معرفی چنین آثار هنری به بیماران پیش بینی می کنید؟
– هیچکدام
– محرک های عاطفی: برای برخی از بیماران، دیدن یک تصویر بصری ناشی از ملانوم خود یا یک ملانوم نماینده می تواند ناراحت کننده یا تحریک کننده باشد، به خصوص اگر آنها در حال حاضر تحت درمان هستند یا با عوارضی مواجه شده اند.
– سوء تفاهم: بیماران ممکن است هدف اثر هنری را به اشتباه درک کنند و فکر کنند که این یک ابزار تشخیصی یا نشانه ای از پیشرفت درمان است که می تواند منجر به استرس یا سردرگمی بی مورد شود.
– پذیرش هنر دیجیتال: برخی از بیماران، به ویژه آنهایی که تمایل بیشتری به هنر دیجیتال دارند یا با هنر دیجیتال ناآشنا هستند، ممکن است با رسانه دیجیتال طنین انداز نشوند یا از آن استقبال نکنند و احساس کنند از آن جدا شده اند.
– موانع فنی: همه تنظیمات درمانی ممکن است مجهز به ابزارها یا زیرساخت های فنی لازم برای نمایش یا تعامل با آثار هنری دیجیتال نباشند. علاوه بر این، هر گونه اشکال یا مسائل فنی در طول جلسات می تواند جریان درمانی را مختل کند.
– ادغام با درمان سنتی: هنردرمانگران ممکن است در ادغام یکپارچه این آثار هنری دیجیتال با روش‌های درمانی مرسوم خود با چالش‌هایی مواجه شوند.
– تأکید بیش از حد بر زیبایی شناسی: ارزش درمانی می تواند تحت الشعاع جذابیت زیبایی شناختی قرار گیرد و بیماران بیشتر بر روی “زیبایی” یا “زشتی” تصویر تمرکز می کنند تا هدف درمانی آن.
– ادراک های فرهنگی متفاوت: تفاوت های فرهنگی می تواند به تفسیرهای متنوعی از بازنمایی نمادین گل ها منجر شود. در برخی فرهنگ‌ها، برخی از گل‌ها یا نمایش‌های بصری ممکن است معانی خاصی داشته باشند که می‌توانند تجربه درمانی را تقویت کنند یا از آن کم کنند.
– هویت و ارتباط شخصی: در حالی که این دگرگونی ناشی از ملانوم خودشان است، برخی از بیماران ممکن است ارتباط شخصی را احساس نکنند یا ممکن است برای شناسایی با اثر هنری حاصل تلاش کنند و بر اثربخشی درمانی آن تأثیر بگذارد.
– ابهام در نتایج درمانی: از آنجایی که این رویکرد جدید است، ممکن است فقدان نتایج درمانی ثابت یا معیارهایی برای سنجش اثربخشی آن وجود داشته باشد.
– دیگر…
۱۴٫ آیا احساس می‌کنید که هنگام ارائه این آثار هنری به بیماران، باید بحث‌ها یا مداخلات درمانی همراهی وجود داشته باشد؟ اگر چنین است، آن ها چه شکلی می توانند داشته باشند؟
– مقدمه تاریخ هنر: مروری کوتاه بر تاریخ هنر مربوط به بازنمایی گل ها، که به بیماران زمینه وسیع تری از نحوه درک و نمادسازی آنها در طول زمان ارائه می دهد.
– جلسه تفسیر هنر: یک بحث تعاملی که در آن بیمار تشویق می‌شود تا آنچه را که از اثر هنری می‌بیند، احساس می‌کند و تفسیر می‌کند، بیان کند و ارتباط شخصی عمیق‌تری را تقویت کند.
– ادغام روایت درمانی: تشویق بیماران برای ساختن یک داستان یا روایت حول اثر هنری دیجیتال، در نتیجه تجارب خود را در مورد ملانوما در یک روایت بزرگتر از شفا یا رشد ادغام می کنند.
– مدیتیشن تصویری هدایت‌شده: یک تمرین تمدد اعصاب که در آن بیماران هدایت می‌شوند تا شکوفه‌های گل را تجسم کنند، که نشان‌دهنده سفر شفا و تحول خودشان است.
– تجزیه و تحلیل مقایسه ای: جلسه ای که در آن بیمار پاسخ های احساسی خود را با تصویر اصلی ملانوم در مقابل اثر هنری گل تبدیل شده مقایسه می کند تا تغییرات در احساسات و ادراک را کشف کند.
– جلسه خلق هنر دیجیتال: ارائه ابزارهایی به بیماران برای ایجاد هنر دیجیتال خود، به آنها اجازه می دهد احساس قدرت کنند و نقش فعالی در سفر درمانی خود ایفا کنند.
– جلسات اشتراک گذاری گروهی: بیماران در مورد آثار هنری فردی خود در یک محیط گروهی بحث می کنند، حمایت جامعه را تقویت می کنند، و تجربیات مشترک را به اشتراک می گذارند.
– حلقه بازخورد: یک بحث ساختاریافته که در آن بیماران می توانند بازخوردی را در مورد طراحی اثر هنری ارائه دهند، تغییرات یا شخصی سازی ها را پیشنهاد کنند، بنابراین آنها را در فرآیند خلق هنر مشارکت فعال می دهد.
– روزنامه نگاری هنری و احساسی: بیماران تشویق می شوند تا هر بار که اثر هنری را می بینند یا با آن ارتباط برقرار می کنند، یک دفتر خاطرات داشته باشند و احساسات و افکار خود را یادداشت کنند و به درون نگری عمیق تر کمک کنند.
– ادغام هنر سنتی: پس از مشاهده آثار هنری دیجیتال، بیماران را می توان تشویق کرد تا با استفاده از مواد هنری سنتی، تصاویر را بازسازی کنند یا به آنها پاسخ دهند و ارتباط دیجیتالی را با لمس لمس کنند.
– دیگر…
۱۵٫ موفقیت چنین رویکردی را چگونه می‌سنجید یا ارزیابی می‌کنید؟
– بازخورد بیمار: ارزیابی بازخورد بیمار در مورد تجربیات و توانایی آنها در ارتباط با اثر هنری.
– خروجی خلاقانه برای احساسات: این اثر هنری به بیمار کمک کرده است که یک حواس پرتی خلاقانه یا خروجی برای احساسات خود پیدا کند.
– بهزیستی عاطفی: بهبود کلی در بهزیستی عاطفی بیمار.
– تغییر رویکرد: مشاهده تغییرات در رویکرد بیمار به تشخیص خود.
– دستیابی به بینش های جدید: توانایی بیمار برای به دست آوردن بینش یا دیدگاه های جدید در مورد بیماری خود از طریق اثر هنری.
– دیگر…
۱۶٫ دوست دارید در ۵ سال آینده شاهد چه تغییرات یا پیشرفت هایی در زمینه هنر درمانی در مورد ابزارهای دیجیتال باشید؟
– هیچکدام
– ادغام واقعیت مجازی: ادغام پلتفرمهای واقعیت مجازی برای ایجاد محیط‌های درمانی همهجانبه که در آن بیماران می‌توانند در فضایی کاملاً فراگیر به کاوش، خلق و تأمل در آثار هنری خود بپردازند.
– جلسات هدایت‌شده توسط هوش مصنوعی: استفاده از هوش مصنوعی برای کمک به جلسات درمانی با تجزیه و تحلیل هنر و ارائه بازخورد یا پیشنهادات در زمان واقعی، به درمانگران اجازه می‌دهد تا در جهت‌های درمانی خاص عمیق‌تر کاوش کنند.
– جعبه‌ابزار هنر دیجیتال: توسعه ابزارهای طراحی، مجسمه‌سازی و نقاشی دیجیتال پیچیده‌تر و بصری‌تر که به‌طور خاص برای کاربردهای درمانی طراحی شده‌اند.
– پلتفرمهای هنر درمانی از راه دور: پلتفرمهای پیشرفته‌ای که به درمانگران و بیماران اجازه می‌دهد در فواصل طولانی در زمان واقعی با یکدیگر تعامل داشته باشند و جلسات آنلاین را با قابلیت‌های ایجاد و تجزیه و تحلیل هنر دیجیتال تسهیل می‌کنند.
– واقعیت افزوده در هنر درمانی: استفاده از AR برای پوشاندن هنر دیجیتال بر روی دنیای فیزیکی، و به بیماران بعد جدیدی برای تعامل با خلاقیت‌هایشان می‌دهد.
– بازی درمانی: گنجاندن اصول درمانی در بازی های دیجیتال که در آن بیماران می توانند به عنوان بخشی از گیم پلی خود به خلق هنر بپردازند و بینش های آرامش بخش و درمانی را ارائه دهند.
– نمایش و ذخیره‌سازی هنر دیجیتال: ابزارهایی که به بیماران اجازه می‌دهد تا پیشرفت هنر دیجیتال خود را در طول زمان ذخیره، بازبینی و نمایش دهند و به درمانگر و بیمار کمک می‌کنند رشد و تغییر را ببینند.
– دستگاه‌های پوشیدنی بیوفیدبک: ادغام پوشیدنی‌هایی که پاسخ‌های فیزیولوژیکی (مانند ضربان قلب یا رسانایی پوست) را اندازه‌گیری می‌کنند تا داده‌هایی را در مورد نحوه تأثیرگذاری فرآیند هنر بر روی بیمار در زمان واقعی ارائه دهند.
– ادغام چند رسانه ای: تشویق بیماران به ترکیب فرم های مختلف رسانه (ویدئو، صدا، نقاشی دیجیتال) برای ایجاد آثار هنری جامع تر و چندحسی.
– جوامع هنر درمانی آنلاین: بسترهایی که بیماران می توانند با خیال راحت خلاقیت ها، داستان ها و تجربیات دیجیتالی خود را به اشتراک بگذارند و حس جامعه و حمایت را تقویت کنند.
– آموزش و کارگاه‌ها: فرصت‌های بیشتر برای هنردرمانگران برای دریافت آموزش در مورد جدیدترین ابزارها و پلتفرمهای دیجیتال، تضمین اینکه آنها به طور مؤثر در فرآیند درمانی ادغام می‌شوند.
– ویژگی‌های دسترسی: توسعه ابزارهای دیجیتالی متناسب با افراد دارای ناتوانی‌های جسمی یا شناختی، حصول اطمینان از اینکه هنر درمانی فراگیر باقی می‌ماند.
– تاسیسات دیجیتال تعاملی: در محیط های درمانی، با استفاده از تاسیسات دیجیتال تعاملی در مقیاس بزرگ که بیماران می توانند با آنها تعامل فیزیکی داشته باشند، ترکیبی از مداخلات درمانی فیزیکی و دیجیتال را ایجاد می کنند.
– داستان سرایی دیجیتال: پلتفرم هایی که به بیماران در ایجاد روایت های دیجیتال یا استوری بورد، هنر در هم تنیده و روایت درمانی کمک می کند.
– دیگر…
۱۷٫ نظر شما درباره ملاحظات اخلاقی تبدیل تصاویر پزشکی به اشکال هنری، با توجه به اینکه آنها از بیماری بیمار نشات می‌گیرند، چیست؟
– پذیرش با اخطارها: من معتقدم تا زمانی که بیماران رضایت آگاهانه ارائه دهند و به طور کامل فرآیند و هدف را درک کنند، قابل قبول است. این نباید تعجب آور باشد یا بدون اطلاع آنها انجام شود.
– پتانسیل درمانی: اگر به درستی انجام شود، این تحول می تواند درمانی باشد و به بیماران دیدگاه جدیدی در مورد بیماری خود و راهی برای مقابله و پردازش آن ارائه دهد.
– به حساسیت نیاز دارد: بسیار مهم است که با حساسیت فوق العاده به این موضوع نزدیک شوید، و اطمینان حاصل کنید که این هنر تجربه بیمار را بی اهمیت جلوه نمی دهد یا بیش از حد ساده نمی کند.
– نگرانی در مورد تفسیر نادرست: من نگران هستم که برخی از بیماران ممکن است این هنر را اشتباه تفسیر کنند و احساس کنند که بیماری آنها در حال زیبایی شناسی یا کاهش است.
– رویکرد فردی: به شدت به فرد بیمار بستگی دارد. برخی ممکن است آرامش و قدرت پیدا کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است احساس کنند که این کار نامناسب است.
– نوآورانه اما نیاز به احتیاط: این یک رویکرد نوآورانه است، اما دستورالعمل های اخلاقی باید ایجاد شود تا از عدم آسیب یا ارائه نادرست اطمینان حاصل شود.
– پتانسیل برای پریشانی: اگر بیماران احساس کنند که شدت بیماری آنها نادیده گرفته می شود یا به راحتی گرفته می شود، بالقوه برای پریشانی وجود دارد.
– چارچوب بندی مجدد روایت: این می تواند به عنوان ابزاری برای بیماران عمل کند تا روایت بیماری خود را بازنویسی یا قالب بندی کنند و آنها را در روند بهبودی خود شرکت کنند.
– نگرانی در مورد حریم خصوصی: تصاویر پزشکی خصوصی و شخصی هستند. اگر آنها به هنر تبدیل شوند، باید مرزها و درک روشنی در مورد مکان و نحوه نمایش یا اشتراک گذاری آنها وجود داشته باشد.
– بستگی به ارائه دارد: نحوه ارائه و بحث در مورد هنر بسیار مهم است. اگر به‌عنوان جشن تاب‌آوری در نظر گرفته شود، ممکن است به گونه‌ای متفاوت از آنچه که به نظر می‌رسد بیماری را رمانتیک می‌کند، دریافت شود.
– دیگر…
۱۸٫ فکر می‌کنید در چه محیط‌های درمانی دیگری یا با چه گروه‌های بیمار دیگری (خارج از بیماران ملانوما) این پروژه می‌تواند اجرا شود؟
شکل مربوطه را ببینید.
منبع: https://www.mdpi.com/2673-2688/5/3/80