۲۶ آگوست ۱۸۶۵ «یوهان انکه»، ستاره‌شناس آلمانی قرن نوزدهم درگذشت. او کسی بود که دوره ستاره دنباله‌دار انکه را کمی بیش از سه سال حدس زد که کوتاه‌ترین دوره یک دنباله‌دار شناخته شده است.
این دنباله‌دار برای اولین بار در سال ۱۷۸۶ توسط «پیر مچاین» هنگام جستجوی دنباله‌دارها در منطقه دلو در آسمان کشف شد. مچاین گفت که این دنباله‌دار با مشاهده از طریق تلسکوپ نسبتاً درخشان به‌نظر می‌رسد و دم کم‌نور و باریکی را به نمایش می‌گذارد.
دومین کشف این دنباله‌دار توسط «کارولین هرشل» در طی یک رصد معمولی از دنباله‌دارها در سال ۱۷۹۵ انجام شد. برادر او، «ویلیام هرشل» ادعای کارولین را به سرعت تأیید کرد و گفت که می‌تواند آن را با چشم غیرمسلح ببیند. سومین کشف این دنباله‌دار هم توسط «ژان لوئیس پونز» در سال ۱۸۰۵ انجام شد.
به دنبال پیشنهاد ژان لوئیس پونز، که مشکوک بود یکی از سه دنباله‌دار کشف‌شده در سال ۱۸۱۸، همان دنباله‌داری باشد که قبلاً توسط او در سال ۱۸۰۵ کشف شده بود، انکه شروع به محاسبه عناصر مداری این دنباله‌دار کرد. او درنهایت اولین کسی بود که تشخیص داد دنباله‌دارهایی که در سال‌های ۱۷۸۶، ۱۷۹۵ و ۱۸۰۵ کشف شدند، همه یک دنباله‌دار هستند.
دنباله‌دار انکه، به نام او نام‌گذاری شد و بنابراین یکی از معدود دنباله‌دارهایی است که به نام کاشف نام‌گذاری نشد. بلکه به نام کسی که مدار را محاسبه کرده است، نام‌گذاری شده است. بعدها این دنباله‌دار به‌عنوان منشاء بارش شهابی ثوری شناخته شد.
فرض بر این است که هسته دنباله‌دار انکه به قطر چند کیلومتر (نه لزوماً گرد) است و عمدتاً از یخ آب مخلوط با غبار تشکیل شده است. با نزدیک‌شدن به خورشید، هسته گرم می‌شود و میزان چند تن در ثانیه غبار و گاز را ترجیحاً از سمت خورشید آزاد می‌کند.
منبع: https://digiato.com/astronomy/johann-franz-encke-died