یک تپ اختر آرام در قلب CTA 1 وجود دارد. بقایای این ابرنواختر به‌عنوان منبع انتشار طول موج‌های رادیویی توسط ستاره‌شناسان در سال ۱۹۶۰ کشف شد. از آن زمان به‌عنوان نتیجه انفجار مرگ یک ستاره عظیم شناسایی شد.
اما هیچ پالس رادیویی از تپ اختر مورد انتظار، که باقی‌مانده ستاره نوترونی درحال چرخش از هسته فروپاشیده ستاره‌ای عظیم است، شناسایی نشد. حتی حدود ۱۰۰۰۰ سال پس از انفجار اولیه ابرنواختر، همچنان ابر زباله بین ستاره‌ای در طول موج‌های نوری ضعیف است.
در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟
اشعه‌های قابل رویت طول موج CTA 1 از جبهه‌های شوک درحال انبساط، هنوز در این تصویر عمیق تلسکوپی قابل مشاهده است. این قاب در سراسر میدان ستاره‌ای در صورت فلکی شمالی قیفاووس گسترش می‌یابد.
درحالی‌که از آن زمان هیچ تپ اختری در طول موج‌های رادیویی پیدا نشده است، در سال ۲۰۰۸ «تلسکوپ فضایی پرتو گامای فرمی» تابش پالسی از CTA 1 را شناسایی کرد و ستاره نوترونی درحال چرخش آن را شناسایی کرد.
این منبع به‌عنوان اولین نمونه از نوع رو به رشد تپ اخترها شناخته شده است که در طول موج‌های رادیویی غیرفعال هستند اما در پرتوهای گاما با انرژی بالا پالس می‌دهند.
منبع: https://digiato.com/astronomy/supernova-remnant-cta-1-apod