در ۶ اوت ۱۱۸۱، ستاره‌شناسان چینی و ژاپنی ابرنواختری را که اکنون با نام «SN 1181» شناخته می‌شود، مشاهده و در هشت رساله جداگانه ثبت کردند. این ابرنواختر یکی از تنها پنج ابرنواختر کهکشان راه شیری است که با اطمینان کامل در سوابق پیش از اختراع تلسکوپ شناسایی شده است.
SN 1181 در صورت فلکی «کاسیوپیا» ظاهر شد و به مدت ۱۸۵ روز در برابر ستارگانِ ثابت، قابل مشاهده و بی‌حرکت بود. «ریچارد استفنسون» برای اولین بار تشخیص داد که «ستاره مهمان» در سال ۱۱۸۱ باید یک ابرنواختر باشد. زیرا چنین جرم درخشانی که ۱۸۵ روز در آسمان است و حرکت نمی‌کند فقط می‌تواند یک ابرنواختر کهکشانی باشد.
این انفجار ابرنواختری اکنون «سحابی خرچنگ» نامیده می‌شود. امروزه سحابی خرچنگ در نزدیکی ستاره زتا گاو دیده می‌شود و آن را M1 نیز می‌نامند، زیرا اولین بار در فهرست اجرام مسیه قرار گرفت.
البته گزارش‌های قدیمی توسط منجمان چینی، با ذهنیت علمی مدرن ثبت نشده‌اند. بلکه با ذهنیت سیاسی و اختربینی ساخته شده‌اند. به‌نظر می‌رسد SN 1181 ابتدا در جنوب چین کشف و سپس به‌طور مستقل و طی پنج روز در ژاپن و شمال چین رصد شده باشد.
گزارش اکتشاف به صراحت بیان می‌کند که ستاره مهمان برای ۱۸۵ روز قابل مشاهده بود و آخرین رصد در ۶ فوریه ۱۱۸۲ اعلام شد. این مدت طولانی و عدم حرکت ستاره، ثابت می‌کند که رویداد ۱۱۸۱ همان چیزی است که ما آن را ابرنواختر می‌نامیم.
منبع: https://digiato.com/astronomy/supernova-that-lit-up-the-night-sky-on-august-6-1181