چیزی که ما بازی می کردیم – استخر، جعبه و مقبره

۲۹ مارس ۲۰۲۴

سلام! به ویژگی معمولی ما خوش آمدید، جایی که کمی در مورد برخی از بازی هایی که در چند روز گذشته انجام داده ایم، می نویسیم. این هفته: استخرها، جعبه ها و مقبره ها.

اگر دوست دارید برخی از نسخه‌های قدیمی‌تر What We've Beening را دنبال کنید، آرشیو ما اینجاست.

نسخه ی نمایشی استخر، کامپیوتر

همسر من کاملاً مجذوب صحنه فضای لیمینال آنلاین است. این‌ها کلیپ‌های کمی گیبسونی از راهروهای اداری و فضای داخلی خالی هستند که با نوارهای نئونی به‌طور بیمارگونه روشن شده‌اند و حس مبهم بدخواهی معاصر را منتشر می‌کنند. افراد زیادی این کلیپ ها را می سازند، آنها را به اشتراک می گذارند، درباره آنها بحث می کنند. به گمان من، آنها به دنبال چیزی هستند که عمیقاً احساس می شود، اما کم و بیش قدرت های زبان را به چالش می کشد.

و بسیاری از این کلیپ ها حول استخرهای شنا می چرخند. کاشی‌ها، آب درهم، یک تونل سرسره‌ای عجیب وجود خواهد داشت. این ما را به Pools می‌آورد، یک بازی ترسناک فضاهای مرزی که همسرم در مورد آن بسیار هیجان‌زده شده است. ما بالاخره این هفته نسخه ی نمایشی را دریافت کردیم. این ترسناک و مرموز و درخشان است.

و این خیلی ساده است. در Pools شما در یک مجموعه استخر بزرگ حرکت می‌کنید، از اتاق کاشی‌کاری‌شده به راهروی کاشی‌کاری شده، وارد و خارج شدن از استخرهای کوچک، رودخانه‌ها و بخش‌های عمیق آب می‌شوید. حس همیشه غیبت اخیر است: یک اتاق جدید شامل مبلمان چمنی است که واژگون شده اند، و ممکن است احساس کنید که شخصی به تازگی از آنجا عبور کرده و به آن برخورد کرده است. حس تعقیب شدن وجود دارد، نه، به سمت جلو رانده شدن به عمق ساختمان.

استخرها بسیار زیبا هستند و بسیار خراب هستند. این مانند حرکت در یک اتاق دفن بسیار عجیب است. ما نسخه ی نمایشی را دوست داشتیم، اما احساس می کنم در مورد چشم انداز یک بازی کامل از این کمی عصبی هستم. که حدس می‌زنم به این معنی است که بازی روی چیزی است.

-کریس دونلان

جعبه جعبه سوپر، کامپیوتر

گاهی اوقات خوب است که به گذشته برگردیم و بفهمیم که چقدر چیزها تغییر کرده اند. با Super Crate Box، که احتمالاً سالی یک بار آن را روشن می کنم، چیزی که تغییر کرده من هستم. Super Crate Box به طرز خشمگینانه ای مثل همیشه عالی است.

هر چند من؟ من الان خیلی کند هستم، خیلی تنبل، خیلی خالی از سر و دست و پا چلفتی. Super Crate Box یک بازی آرکید فوق العاده است. شما در محیط‌های دوبعدی بالا و پایین می‌روید. هیچ کلمه دیگری وجود ندارد – و در عرصه های تک صفحه ای از هرج و مرج مطلق حرکت کنید. دشمنان از بالای صفحه حمله می کنند، به سمت پایین جریان می یابند، و سپس دوباره خشمگین از بالا بیرون می آیند، در حالی که شما سعی می کنید از ضربه ای که شما را می کشد دوری کنید.

با این حال، نبوغ از خود جعبه ها می آید. اینها به طور تصادفی در سراسر سطح، یک به یک، تخم ریزی می کنند و شما آنها را جمع آوری می کنید تا امتیاز کسب کنید. اما آنها همچنین سلاح فعلی شما را تعویض می کنند و این واقعاً می تواند شما را خراب کند. گاهی اوقات شعله افکن است و شما به مسابقه می روید. گاهی اوقات این یک معدن یا بازوکا است که بارگذاری مجدد طولانی دارد. آه راه هایی که می توانی بمیری

به این موارد، پردازش آهسته‌تر من از همه چیزهایی که روی صفحه اتفاق می‌افتد را اضافه کنید، یک بازی خواهید داشت که تغییراتی را که با افزایش سن اتفاق می‌افتد، به طرز شگفت‌انگیزی نشان می‌دهد. من هنوز آن را دوست دارم، اما از این که چگونه آنقدر تازه و درخشان باقی می ماند، در حالی که باید با حقارت های زمان تحمل کنم، شوکه شدم.

-کریس دونلان

Tomb Raider 1-2-3 Remastered, Switch

Tomb Raider I-III Remastered | تریلر رسمی راه اندازی

من در حال حاضر تعداد زیادی بازی Tomb Raider Let's Plays را در TikTok تماشا می‌کنم، و دیدن این که چگونه بازی‌ای که در زمان عرضه تقریباً یک بلاک‌باستر ساده بود، اکنون مورد استقبال قرار می‌گیرد، بسیار جذاب است. و برای دیدن Tomb Raider – سه بازی اول – در TikTok، فکر می‌کنید این بازی تلاقی بین بازی‌های Souls و چیزی شبیه QWOP است.

حدس می‌زنم منظورم این است که مردم فقط بازی‌ها را انجام نمی‌دهند، بلکه کنترل‌ها را هم بازی می‌کنند. آنها به ناامیدی خود متمایل شده‌اند که نشان می‌دهد چقدر سخت است که با لارا حرکت کنید، و طراحی سطحی را جشن می‌گیرند که اکنون به‌عنوان چیزهایی که شما را مستقیماً به لبه سوق می‌دهد درک می‌شود.

این همه با روحیه ای دوست داشتنی انجام می شود و تماشای آن بسیار لذت بخش است. و این باعث شد متوجه شوم: Tomb Raider همیشه اینگونه بود، و ما در آن زمان می دانستیم که چقدر چالش برانگیز است، اما چیزی که در آن زمان نداشتیم بازی هایی بود که کار را برای شما آسان تر می کرد. ما اکنون این کار را انجام می دهیم، و بنابراین وقتی به اولین مهاجمان مقبره فکر می کنم، فراموش می کنم که سختی آنها، ناامیدی ها و راه اندازی مجدد و شادی خالصی که وقتی همه چیز واقعاً درست پیش می رفت، می توانستند به آن دسترسی پیدا کنند، بسیار آسان است.

بازی‌ها خیلی راحت به خاطر نمی‌آیند – مطمئناً برای من اشتباه به خاطر می‌آورم. کمی مرا می ترساند. ما اخیراً در دفتر در مورد موناکو که من عاشق آن هستم صحبت می کردیم. اما چگونه می توانم آن را دوست داشته باشم وقتی به سختی می توانم کاری که انجام می دهد به یاد بیاورم؟ داشتم بازی را برای کسی تعریف می‌کردم و این بازی فوق‌العاده دقیق در مورد انجام دزدی‌ها را توصیف می‌کردم. لازم بود شخص دیگری در مورد همه هرج و مرجی که در بازی ایجاد کرده بود صحبت کند تا من واقعاً بازی را همانگونه که هست ببینم: بازی ای که می خواهد انبوهی از فاجعه را ایجاد کند که بعد از آن باید مسیر را طی کنید.

چیزی که من حداقل به درستی به خاطر می‌آورم – هم در مورد موناکو و هم در مورد مهاجمان مقبره اولیه – این است که آنها را دوست دارم، چیز جدیدی به من نشان دادند، و در حین بازی کردن آنها چیزها را برای من کاملاً تغییر دادند.

-کریس دونلان