بررسی بارگذاری مجدد Persona 3 – یک بازی RPG کلاسیک ۲۰۰۶ که به سبک ضربه و از دست دادن به روز شده است

Persona 3 همیشه تا حدودی در سری دبیرستانی و هیولاها تا حدی پرت بوده است. با بازگشت به سال ۲۰۰۶، Persona 3 اولین نسخه از این سری بود که عناصر اجتماعی جدید بصری را در بالای مبارزات نوبتی و آمار حزب محور قرار داد. اکنون، این شاید تنها بازی مدرن Persona باشد که از نسخه «قطعی» برای اولین بار لذت نمی برد، و با انتشار نسخه بازسازی شده با کیفیت بالا Persona 3 Reload، نمی توانم بگویم که وضعیت تغییر کرده است.

البته، Persona 3 Reload تقریباً در هر گوشه‌ای از نسخه اصلی دستگیره‌ها را تغییر داده و می‌چرخاند، و برداشتی ساده و راحت از کلاسیک ارائه می‌کند، اما برخی از تنظیمات زیبایی‌شناختی به‌ویژه دقیقاً با داستان نوجوانان در ارتباط با مرگ سازگاری ندارند. که همه چیز را با هم جمع می کند و هر چقدر که Reload به آینده برای قرض گرفتن از Personas 4 و ۵ برسد، بهترین چیزها در مورد آن هنوز مربوط به سال ۲۰۰۶ است. پس هنوز عالی است.

Persona 3 Reload داستان بازی اصلی را از نزدیک دنبال می‌کند و بر روی یک دانش‌آموز انتقالی یتیم تمرکز می‌کند که زندگی را از نو در دبیرستان Gekkoukan و جزیره بندر تاتسومی آغاز می‌کند، که در مقایسه با تیرگی نسبی آن در PS2/PSP، درخششی بسیار درخشان دریافت می‌کند. او به زودی قدرت‌های شخصیت پرسونا – جنگجویان جادویی آلتر-ایگو – را کشف می‌کند و به گروهی از دانش‌آموزان (به‌علاوه یک سگ بسیار بسیار خوب) در سفرشان می‌پیوندد تا به ساعت تاریکی پایان دهند، زمانی بین روزهایی که موجودات مرموز به مهمانی بدوید و همه انسان های معمولی غافل می مانند و در تابوت های شوم گرفتار می شوند.

رویدادهای کوچک و اصلی در اینجا عمدتاً دست نخورده باقی می‌مانند، تنها با تنظیمات کوچک خط یا تغییرات لحن در صحنه‌های خاص. (خوشبختانه، آن صحنهاستعارهای ترنس‌فوبیک از وجود حذف شده‌اند، حتی با وجود اینکه بازی همچنان به زور باعث می‌شود که واکنش‌های پسران به دختران بیکینی در حال چرخش باشد.) چیز خوبی نیز هست، زیرا تم‌ها و شخصیت‌های Persona 3 اکنون به همان اندازه قدرتمند هستند. اشتباه، ۱۸ سال پیش آخ.

این سریال همیشه درباره نوجوانانی بوده است که به سن بلوغ می رسند، خود واقعی خود را از طریق درونیات فوق العاده خود پیدا می کنند و تصمیم می گیرند که چگونه روزهای محدود خود را در دنیای بازی بگذرانند. Persona 3 بسیار قدرتمند باقی می ماند، زیرا داستان بی انتها به بلوغ را از دریچه مرگ می بیند و ترس و شادی را به زیبایی در هم می آمیزد.

چیزی که هنوز در مورد Persona 3 من را تحت تاثیر قرار می دهد این است که چقدر از نظر موضوعی در طول داستان های جانبی متعدد و متعدد خود ثابت می ماند. تقریباً همه، از جمله سگ، به گونه‌ای متفاوت تحت تأثیر مرگ قرار می‌گیرند و این تمرکز باعث می‌شود شخصیت‌های کهن الگوی اولیه به روش‌های غیرمنتظره رشد کنند. فرم Persona 3، بیش از هر چیز دیگری در این سری، به ایده‌های آن نیز وارد می‌شود و باعث می‌شود که شما در هر ساعت به‌طور فعال به سمت مرگ بترسید/ بپذیرید/ حرکت کنید.

هنگامی که ساعت درون بازی می چرخد ​​و یک روز دیگر را در تقویم مشخص می کند، احساس غالب، پیشرفت رضایت بخش نیست، مانند آنچه در Persona 5 است. این یکی از اجتناب ناپذیری وحشتناک است. روزهای محدود خود را چگونه می گذرانید، زمانی که The End به معنای واقعی کلمه هر شب به شکل یک ماه سبز غیر طبیعی بزرگ و غیر طبیعی بر مهمانی شما ظاهر می شود؟ شما مطلقاً زمان کافی برای دیدن یا انجام همه چیز در یک بازی را ندارید – این یک کابوس کامل است – اما این فضای مالیخولیایی باعث می شود Persona 3 احساس فوریت کند، حتی زمانی که آن را به صورت فانتزی بارگذاری مجدد کرده است.

از آنجایی که توسعه دهنده Atlus سعی می کند از ظاهر شیک و بی دردسر Persona 5 (در حد ناخوانا) تقلید کند، بلافاصله قابل تشخیص ترین تغییر بازسازی به نظر می رسد. بارگذاری مجدد در برخی از زمینه ها موفق است، با انتقال های نرم و صاف، رونق انیمیشن در سراسر صفحه نمایش، و (دوباره!) رابط کاربری واقعاً زیبا.

من متأسفانه آنقدرها عاشق بقیه ی کادوهای بسته نیستم. Reload لبه‌های چند ضلعی نسخه اصلی را برای لیفت صورت براق‌تر جایگزین می‌کند که در برخی نقاط شبیه پلاستیک به نظر می‌رسد و ظاهراً جزئیات ریزتری را شامل نمی‌شود که باعث می‌شود P5 مانند یک آتش‌بازی متحرک در تلویزیون به دام افتاده باشد. نتیجه نهایی در یک حد وسط ناخوشایند گیر کرده است، که کاملاً به سطح P5 از آب نبات چشمی نمی رسد و حال و هوای سرد نسخه اصلی را قربانی درخشندگی شاداب در این فرآیند می کند.

اگر به دنبال یک اقتباس وفادار هستید، Atlus بیشتر از جنبه‌های دیگر ارائه می‌کند، داستان را با همان خطوط گسترده ترسیم می‌کند، اما برخی مناطق خاکستری را اینجا و آنجا پر می‌کند. قهرمان زن Persona 3 Portable متأسفانه در معادله گم شده است، به این معنی که پیوندهای اجتماعی او با پسران در مهمانی نیز از بین رفته است. اما Atlus آن پیوندهای اجتماعی را با «قسمت‌های پیوند» کاملاً جدید جایگزین می‌کند، که صحنه‌های ویژه‌ای هستند که در نقاط از پیش تعیین‌شده تقویم به عمق چند شخصیت می‌پردازند.

اپیزودهای پیوند دارای مزیت غیرمنتظره ای هستند که در واقع منعکس کننده آنچه شخصیت ها در داستان اصلی از سر می گذرانند و بالعکس – برخلاف پیوندهای اجتماعی که در غیر این صورت جریانات مرگبار را نادیده می گیرند، زیرا تقریباً در هر نقطه ای از سفر قابل مشاهده هستند – به راحتی آنها را تبدیل به یک شخصیت می کند. بهترین عنصر اجتماعی جدید در اینجا و یکی از مواردی که امیدوارم برای یک Persona 6 اجتناب ناپذیر گسترش یابد. آنها همچنین به خوبی با رویدادهای باغبانی، مطالعه و آشپزی اضافه شده ترکیب می شوند تا بسیاری از عصرهای خالی را که Persona 3 Portable را آزار می دادند پر کنند.

پرسونا مجموعه‌ای از دو طرف است، با این حال، بین بازی‌های روز و خزیدن خطرناک در سیاهچال که از شب شروع می‌شود، تقسیم می‌شود. Reload کار بسیار بهتری در گره زدن رشته های RPG شل و اتصال سیستم های پیشرفت بین این دو انجام می دهد.

به عنوان مثال، Theurgys توانایی‌های نهایی جدیدی هستند که به محض پر شدن یک سنج، آسیب‌های عظیم یا مزاحمت‌های آماری را برطرف می‌کنند. شارژ کردن حرکت ویژه به شما نیاز دارد که شخصیت خود را انجام دهید – یوکاری وقتی بهبود می‌یابد افزایش می‌یابد، جونپی وقتی ضربات انتقادی می‌زند، کن وقتی SP کم می‌کند – اما گذراندن وقت با دوستان، راه‌های جدیدی را برای به حداکثر رساندن سنج باز می‌کند، و همچنین علاقه‌مندان دیگر. . Reload صفحه ای از کتاب Persona 5 Royal را با این قابلیت اتصال به یکدیگر وام می گیرد و مطمئن می شود که این کار را انجام می دهد تقریبا هر کاری که انجام می‌دهید به بخش متفاوتی از بازی وارد می‌شود – فقط باعث تسریع بیشتر حرکت/پیش در سراسر ساعت می‌شود.

با این حال، شارژ کردن حملات Theurgy می‌تواند کمی نامتعادل باشد، زیرا شفا عمل بسیار رایج‌تری است تا مثلاً خنثی کردن طفره رفتن خود، همانطور که در مورد نیاز گیج اولیه آکیهیکو وجود دارد. تعادل لرزان همچنین بر آمار و حرکات به‌روز شده حزب نیز تأثیر می‌گذارد، زیرا برخی از مبارزان به وضوح انتخاب‌های مفیدتر و قدرتمندتر از سایرین هستند.

اینکه گاهی اوقات شکاف گسترده در مطلوبیت به این معنی است که سطوح حزب من اغلب در همه جا بود، گاهی اوقات با ۱۵ سطح که مرد اصلی من را از یونپی فقیر جدا می کرد و مشکل فوق را بیشتر می کرد. خوشبختانه Atlus از قبل به فکر راه‌حلی با مدرسه بی‌پایان برج مرگ، تارتاروس، کاملاً بازسازی‌شده بود، که اکنون گاهی اوقات به شما امکان می‌دهد تا متحدانتان را سریع‌تر به سطح فعلی خود برسانید.

تارتاروس (یا سس تارتار همانطور که یک شخصیت به طعنه می پردازد) عمدتاً جایی است که اسلش نوبتی بازی انجام می شود. برای پرسوناهایی که به تازگی ساخته شده اند، اساساً معادل متاورس P5 است که شما را از میان صدها طبقه به صورت تصادفی با هم دوخته شده پر از سایه می برد. همچنین اینجا جایی است که هر نسخه دیگر Persona 3 تسلیم یکنواختی گاهی اوقات خسته کننده می شود.

HD Tartarus فاقد تنوع کاخ‌های پرهیاهو و گره‌دار Persona 5 است و همچنین ظرافت مورد انتظاری که از بالا رفتن از طبقات بسیار در نسخه اصلی به دست می‌آید را حفظ می‌کند. از نظر ساختاری، تارتاروس بزرگ‌ترین هدیه‌ای است که Reload هنوز در حال ساختن یک RPG 2006 است، اما قرابت‌های عنصری آنقدر تغییر می‌کنند که از نظر عملکردی تفاوتی با پرش به روان‌های کاملاً جدید در Persona 5 ندارد – منهای پازل‌های گاه به گاه یا نیمه جالب. ترفندها طبقات سیاه شده، دشمنان مبتلا به بیماری و سایر موانع تصادفی سعی می کنند همه چیز را تازه نگه دارند، همانطور که مبارزه با حداقل ریمیکس Reload انجام می دهد.

شما هنوز در حال تعقیب نقاط ضعف اصلی هستید و از آنها برای از بین بردن حملات قدرتمند All-Out استفاده می کنید. اما این بار، به حرکت One-More P5 نیز دسترسی دارید (بدون علامت آماری همراه) که به شما امکان می‌دهد پس از ایجاد نقطه ضعف، باتوم را به شخصیت دیگری بسپارید. این نبردها را کمی تهاجمی‌تر می‌کند، بدون اینکه احساس قدرت کنید.

درهای موناد، راهروهای اختیاری که شامل مینی باس‌های فوق‌العاده سخت و غنیمت‌های پاداش است، با بی‌تأکید گهگاهی بر حلقه «یافتن ضعف، بهره‌برداری از ضعف» واقعاً بهترین‌ها را در نبرد به نمایش می‌گذارند. درعوض باید با ترکیب مهمانی به شیوه‌های در نظر گرفته شده بازی کنید، بیماری‌های وارده را کنار بگذارید، و استراتژی بسازید که بتواند ۱۰ دقیقه مسابقه را تحمل کند.

مبارزات به روز شده کمک می کند تا صعود دقیقه به دقیقه تاراروس را واضح نگه دارد و موارد اضافه شده مانند Monad Doors هر چند طبقه توقف های جالبی را ارائه می دهند. با این حال، برخاستن از کیک تارتاروس بسیار ساده‌تر است. Reload مکانیک خستگی را که قبلاً اعضای حزب را در حالی که زمان بیشتری را در برج سپری می‌کردند از بین می‌برد دور می‌اندازد. همچنین از زمان بازی Persona 4 Golden استفاده می‌کند، بنابراین اکنون می‌توانید به‌راحتی ارتقاهایی را انتخاب کنید – مانند افزایش دستاوردهای EXP یا حملات All-Out قوی‌تر – که برای بقیه سفر شما دوام می‌آورند. بهینه سازی زمان مخلوط کردن بی سر و صدا دگرگون کننده است زیرا این ارتقاها اثر ترکیبی دارند. کاهش هر دو بازی برای امتیازات تجربه و ساختن نبردهای معمولی در یک چشمک زدن به پایان برسد. در کنار هم، این دو تنظیم باعث می‌شوند که پرخوری از طریق تارتاروس نه تنها امکان‌پذیر باشد، بلکه یک نسیم ساده زمانی که همه چیزهای خوشایند آمار و چیزهایی که از جیب‌هایتان بیرون می‌افتند، یک نسیم ساده است.

Persona 3 Reload لذت بردن از یک بازی واقعاً ویژه در مورد جوانانی که با اضطراب های جهانی کنار می آیند را آسان تر از همیشه می کند. و در پایان، هنوز هم خوب است زیرا Persona 3 است، و Persona 3 لعنتی خوب است. مطمئن نیستم که Reload مسیر من به سمت Gekkoukan High در آینده خواهد بود یا نه، و برای بسیاری این بستگی به میزان تحمل شما در قبال تارتاروس اصلی دارد، اما برای من، تغییرات گاه ناخوشایند در ارائه و حالت (و همچنین حذفیات نسخه‌های قبلی) Persona 3 Reload را از وجود باز می‌دارد را راهی برای تجربه لذت های جزیره بندر تاتسومی.

یک کپی از Persona 3 Reload برای بررسی توسط سگا ارائه شد.