در بین تولید اولیه‌ترین ذوب‌کننده‌های آسفالت BMW و اوج دوران سوپربایک مدرن، این خودروساز آلمانی دوچرخه‌ای را توسعه داد که هم از نظر سبک و هم عملکرد طولانی مدت داشت. در دهه ۱۹۷۰، هوندا CB750 و کاوازاکی Z1 دسته بندی سوپربایک ها را ایجاد کردند و BMW احساس کرد که باید کلاه خود را در رینگ پرتاب کند.
در سال ۱۹۷۳، باب لوتز، که در آن زمان بخش موتورراد BMW را اداره می کرد، هانس موث طراح را به کار گرفت، که قبلا سوزوکی کاتانا را ساخته بود. لوتز گفت ماجراجویی سوار شهرت بی‌ام‌و نسبت به دوران اوج مسابقه‌ای آن بسیار کاهش یافته بود و فروش موتورسیکلت‌ها به حدود ۱۰۰۰۰ دستگاه در سال کاهش یافته بود، که عمدتاً برای مجریان قانون بود.
لوتز گفت: «خرده فروشی تقریباً وجود نداشت. ما فقط آن را نداشتیم و مجلات با ما به عنوان یک شوخی برخورد می کردند. آنها می نوشتند، “بی ام دبلیو… موتورسیکلت های تور زیبا برای افراد مسن” و چیزهایی از این قبیل. شهرت خوبی نیست. برای آینده.”
R90S به سرعت با بیکینی‌های بیکینی و موتور ۹۰۰ سی‌سی با گشتاور بالا، این شانس‌ها را تغییر داد. R90S حداکثر سرعت ۱۲۴ مایل در ساعت داشت و در پیست به موفقیتی فوری دست یافت و در اولین مسابقه سری Superbike خود مقام های اول و دوم را کسب کرد. تا سال ۱۹۷۶، زمانی که با R100S جایگزین شد، در تولید باقی ماند.
منبع: https://www.slashgear.com/1490369/fastest-bmw-motorcycles-ever-built/