چیزی که ما بازی می کردیم | Eurogamer.net

۸ دسامبر ۲۰۲۳

سلام! به ویژگی معمولی ما خوش آمدید، جایی که ما کمی در مورد برخی از بازی هایی که در چند روز اخیر خودمان را در آن بازی می کنیم، می نویسیم. این بار: یخ زدن مجدد قطب شمال، بازدید مجدد از گوشه های دنج، و والیبال با توستر.

اگر دوست دارید برخی از نسخه‌های قدیمی‌تر What We’ve Beening را دنبال کنید، آرشیو ما اینجاست

Animal Crossing: New Horizons – Nintendo Switch

جایی که من زندگی می‌کنم، زمانی از سال است که هوا سرد است، باران مدام در هوا می‌بارد، و به طور کلی ایده بیرون رفتن جذاب نیست. این زمانی از سال است که من دوست دارم یک بازی آرامش بخش داشته باشم و در حالی که خودم را زیر دو پتو غوطه ور کنم، به دنیای دیگری بپردازم. این بار به بازی‌ای برگشتم که از فوریه ۲۰۲۳ به آن دست نزده‌ام – Animal Crossing: New Horizons.

بله، من آن را برای سالها ترک کردم اما دلیلی برای آن دارم. گل‌ها به نوعی جزیره‌ام را تصاحب کردند و ایده حفر آنها در حالی که آب و هوای دنیای واقعی به طور قابل توجهی بهبود یافته بود، اصلاً چشم‌انداز جذابی نبود. با این حال، اکنون زمستان خوب است و واقعاً اینجاست، من در نهایت غوطه ور شدم تا شکست گل را برطرف کنم.

وقتی آنجا نشسته بودم و صدها گل را کندم، مطمئن بودم که هرگز بیشتر از این احساس آرامش نخواهم کرد. من اعتراف می کنم که نسخه مورد علاقه من هنوز Animal Crossing: Let’s Go to the City است، زیرا شخصیت آن سخت است، اما New Horizons در رتبه دوم قرار دارد. موسیقی متن جدیدترین بازی همراه با تکه های کوچک برف که هوای اواخر بعد از ظهر را پر می کند، وقتی روستاییان من کلاه های گرم خود را می پوشند، به من یادآوری می کند که چرا از ابتدا این بازی را دوست داشتم. از شما انتظار زیادی ندارد یا اینکه شما کارها را سریع انجام دهید.

همچنین، روز اسباب‌بازی به سرعت نزدیک می‌شود (نسخه درون‌بازی کریسمس که می‌توانید به روستاییان خود هدایایی بدهید) که به این معنی است که Nook’s Cranny شروع به تهیه هدایایی برای خرید و بسته‌بندی شما کرده است. باز هم، گرفتن یک قهوه از The Roost در موزه، و سپس پریدن به مغازه برای صرف چند زنگ برای یک هدیه و کاغذ بسته بندی برای روستاییان مورد علاقه خود، چیز دلپذیری دارد. (یادداشت جانبی – یکی از روستائیانی که می خواستم ترک کنم در واقع نقل مکان کرد، بنابراین این یک امتیاز بود!)

-ماری

توستربال، سوئیچ

من توستربال را کمی روی رایانه شخصی بازی کردم، اما اکنون روی سوییچ است. فکر می کنم کاملاً عاشق شده ام. دیشب با دخترم بازی کردم و هر دو داشتیم از خنده گریه می کردیم.

توستربال واقعا ساده است. چه می شود اگر والیبال بازی می کردید، اما با توستر. شما هر دو ماشه توستر را برای پریدن مستقیم به هوا شلیک می کنید، و برای حرکت به اطراف، سمت چپ یا راست را شلیک می کنید. هدف این است که توپ را از کنار دشمن خود بگذرانید و وارد منطقه دروازه آنها شوید.

اما این همه حقه پس از آن نقطه است. اگر در توستر شما نان تست وجود دارد، می توانید آن را شلیک کنید تا توپ را به اطراف بکوبید. و منطقه هدف دشمن اغلب صفحه‌هایی در جلوی خود دارد که باید آن‌ها را خراب کنید. بعد همه چیز واقعا عجیب می شود. شاید زمین موج می زند. شاید زمین یخ باشد یا برق بگیرد. شاید توسترها واقعا کوچک باشند. شاید پورتال هایی وجود داشته باشد، a la Portal.

Toasterball از همه اینها دور می شود زیرا غافلگیر شدن بخشی از سرگرمی است. و همچنین به این دلیل که هر ترفندی که به آن زده می شود، بازی را از احساس عادلانه بودن باز نمی دارد، البته به شیوه ای بسیار آشفته. توستربال بیش از هر چیز می خواهد شما را بخنداند و این کار را نیز می کند. آن را بررسی کنید. من فکر می کنم سوئیچ خانه ایده آل آن است.

– یخ زدگی

Terra Nil، کامپیوتر

من هرگز Terra Nil را تمام نکردم، اگر “پایان” حتی کلمه درستی باشد – واقعاً این بازی نیست – اما کنفرانس جاری آب و هوا COP28 من را وسوسه کرد. من احتمالاً مانند شما هستم: من نگران وضعیت سیاره خود و آینده بشریت در آن هستم، با این حال احساس ناتوانی در انجام کارهای زیادی در مورد آن دارم. من تلاش می کنم – هر کاری از دستم بر می آید انجام می دهم، اما در مواجهه با شرکت های بزرگ که زمین را غارت می کنند، و آروغ بی وقفه هواپیماها، احساس نمی کنم دارم کاری انجام می دهم. اتفاقاً یک پادکست فوق‌العاده درباره حفظ امید در یک زمان تاریک وجود دارد به نام خشم + خوش بینی که من بسیار توصیه می کنم.

اما Terra Nil به من پیشنهاد فرار می دهد. Terra Nil سناریوهایی را ارائه می‌کند که در آن می‌توانیم، از طریق نبوغ فناوری بشر، آسیبی را که به جهان وارد کرده‌ایم معکوس کنیم و آن را التیام دهیم. سطحی که من در حال حاضر در آن هستم، سطح قطب شمال، مانند تمام سطوح دیگر شروع می شود – به عنوان یک توده بی ثمر و آلوده از هیچ. به سختی یخ در آنجا وجود دارد، به سختی زندگی وجود دارد. اما من می‌توانم، از طریق یک فرآیند جذب گدازه از هسته زمین به پایین – داستان طولانی است – زندگی و رنگ را به آن بازگردانم، قبل از اینکه در نهایت، دما را پایین بیاورم و دوباره آن را به بیابان دست نخورده و یخ‌زده تبدیل کنم. بودن.

این یک فانتزی است. ما نمی‌توانیم این کارها را در زندگی واقعی انجام دهیم – نمی‌توانیم تغییراتی را که ایجاد کرده‌ایم معکوس کنیم، به همین دلیل است که بسیار ضروری است که اکنون قبل از اینکه زیاده‌روی کنیم جلوی آنها را بگیریم. اما اینطور نیست کامل فانتزی هر جا اراده ای وجود داشته باشد، راهی وجود دارد، و چه کسی می داند که مهندسی انسانی با توجه به فوریت و منابع کافی چه کاری می تواند انجام دهد؟

Terra Nil به من کمک می کند رویای امیدوارکننده تری ببینم.

-برتی