چگونه F-105 Thunderchief به نمادی از آسمان تبدیل شد

هواپیمای جدید به سفارش نیروی هوایی به عنوان جایگزینی برای F-84F Thunderstreak در نظر گرفته شده بود. نمونه اولیه در سال ۱۹۵۲ تحویل داده شد. مرحله توسعه YF-105A (همانطور که در ابتدا شناخته می شد) بسیار دشوار بود. مشکلات آن از طریق تغییر نیازهای نظامی به وجود آمد (جنگ کره رو به پایان بود و قرارداد خرید را تهدید می کرد) و طراحی آنقدر بزرگ بود که در نیمه راه توسعه خود به موتور قدرتمندتری نیاز داشت.

اولین مدل تولیدی، YF-105B، در سال ۱۹۵۸ تحویل داده شد و تا سال ۱۹۵۹، تغییر اولویت‌های بیشتر منجر به توسعه بیشتر متداول‌ترین نوع F-105، F-105D شد که محل بمب داخلی آن مهر و موم شده بود. با یک مخزن سوخت اضافی پر شده است. Thunderchief برای سرعت و اندازه محموله ساخته شده است، نه اینکه مانند جنگنده های معمولی چابک و قابل مانور باشد. ظرفیت محموله عظیم ۱۲۰۰۰ پوندی، سرعت ۲ ماخ و برد وسیع – به لطف مخازن سوخت اضافه شده و قابلیت سوخت گیری در هوای Thunderchief – آن را به نامزد خوبی برای ماموریت های بمباران دوربرد تبدیل کرده است.

F-105D مجهز به سیستم های راداری دوگانه بود که آن را به یک هواپیمای تمام آب و هوا تبدیل می کرد و نیاز بود که هواپیما حدود یک فوت طول بکشد. همچنین به سیستم هدف گیری و ناوبری Thunderstick ارتقا یافت. ارابه فرود قوی تر و ترمزهای بهتر مورد نیاز بود. هنگامی که تمام تغییرات انجام شد، F-105D بسیار شایسته جنگ بود، که خوب بود زیرا استفاده تاریخی اصلی آن توانایی های جدید خود را تا حد ممکن آزمایش می کرد.