۸ تا از بزرگترین اشتباهات اپل با iTunes

در مرحله بزرگ پخش‌کننده‌های رسانه‌های دیجیتال، آیتونز برای نزدیک به دو دهه در کانون توجه قرار گرفت، اما رابط کاربری آن اغلب شبیه عملکردی بود که توسط رقص عجیب و غریب خدشه‌دار شده بود. برای بسیاری از کاربران، سفر از طریق iTunes یک تجربه هزارتویی بود، پیمایش در منظره‌ای مملو از منوها، برگه‌ها و ویژگی‌هایی که به نظر می‌رسید به جای هماهنگی در یک رابط کاربری یکپارچه (UI) برای جلب توجه رقابت می‌کردند.

iTunes از روزهای اولیه خود به‌عنوان یک سازمان‌دهنده موسیقی تا بازسازی‌های بعدی خود که شامل فیلم‌ها، برنامه‌های تلویزیونی، پادکست‌ها و موارد دیگر می‌شد، تلاش کرد تا یک طراحی منسجم و شهودی را حفظ کند. سادگی اولیه که دوران آغازین آن را تعریف کرد، جای خود را به یک رابط کاربری پیچیده‌تر داد که کاربران را با پیچ و خم ویژگی‌ها و گزینه‌ها دست و پنجه نرم می‌کرد. همانطور که iTunes کارنامه خود را گسترش داد، این رابط به یک آشفتگی از عناصر ناهمگون تبدیل شد، هر یک برای جلب توجه در رابطی که اغلب کمتر شبیه یک سمفونی و بیشتر شبیه یک کاکوفونی بود، رقابت می کردند.

یکی از انتقادات اولیه، سازماندهی محتوا بود. همانطور که iTunes فراتر از ریشه های موسیقی محور خود تکامل یافت، چالش یکپارچه سازی یکپارچه انواع رسانه های مختلف آشکار شد. کاربران خود را در حال پیمایش در منوهای پیچیده، جابه‌جایی بین بخش‌های موسیقی، فیلم، نمایش‌های تلویزیونی و موارد دیگر یافتند. تجربه‌ای که زمانی ساده شده بود، به یک رقص بی‌نظم تبدیل شد، با کاربرانی که اغلب برای یافتن محتوای مورد نظر خود در میان شلوغی دیجیتال تلاش می‌کردند.

معرفی iTunes Store آب را بیشتر گل آلود کرد. در حالی که امکان خرید و دانلود یکپارچه محتوا یک مفهوم انقلابی بود، فروشگاه درون برنامه لایه‌هایی از پیچیدگی را اضافه کرد. کاربران با رگبار بصری تبلیغات، توصیه‌ها و محتوای ویژه مواجه شدند که سادگی طرح اصلی iTunes را تحت الشعاع قرار داد. جریان هماهنگی که نسخه های اولیه iTunes را مشخص می کرد، جای خود را به رابط کاربری داد که به جای یک پخش کننده رسانه بصری، شبیه یک بازار شلوغ بود.