Roadmaster اولین بار در سال ۱۹۳۶ ظاهر شد و بیوک نسل های جدیدی از این مدل را در دهه ۴۰ و ۵۰ معرفی کرد. آخرین نسخه به مدت دو سال در تولید باقی ماند و پس از آن نام پلاک خاموش ماند تا اینکه نسل هشتم برای سال های مدل ۱۹۹۱-۱۹۹۶ مجدداً معرفی شد. رودمسترهای نسل اولیه در قالب های کوپه، سدان، کانورتیبل و واگن در دسترس بودند و به یکی از دو موتور هشت سیلندر ۵٫۲ مجهز بودند. نسخه های درون خطی و V8 که هر دو در نسل ششم ارائه شدند، که از سال ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۶ اجرا می شد.
مدل های ۱۹۵۷ و ۱۹۵۸ یک موتور ۶٫۰ لیتری V8 داشتند که بیش از ۳۰۰ اسب بخار قدرت و نزدیک به ۴۰۰ پوند فوت گشتاور تولید می کرد. Roadmaster 1958 آخرین مدلی بود که استایل کلاسیک این مدل را دریافت کرد. نسخه ۱۹۹۰ Roadmaster شکل بیضی شکل منحصر به فردی داشت که در سبک بدنه سدان و استیشن واگن رایج بود. این واگن دارای سه ردیف صندلی و پوشش چوبی بود، اما این ویژگیهای دوستدار حومه شهر، پنهان شدن بالقوه وحشی را در زیر پوست Roadmaster پنهان میکرد. مدل ۱۹۹۶ دارای یک موتور ۵٫۷ لیتری V8 بود که ۲۶۰ اسب بخار قدرت و ۳۳۰ پوند فوت گشتاور تولید می کرد.
مارتین شور، که در آن زمان روابط عمومی بیوک را مدیریت می کرد، گفت ماشین و راننده مدیر راه نباید با آن بی اهمیت شود. او گفت: «آنها جنگجویان جدی جاده بودند – پیچیده، سریع و سریع. همه چیز سفارشی بود، از جمله ترمزهای دیسکی برمبو چهار چرخ، سیستم های تزریق سوخت و خنک کننده های نوع NASCAR برای گیربکس، موتور و قسمت عقب.
منبع: https://www.slashgear.com/1465471/underrated-buick-muscle-cars-list/