کشتی باری با نیروی باد، موشک آریان ۶ اروپا را به محل پرتاب می برد

پس از شکست‌های متعدد، آژانس فضایی اروپا اخیراً اعلام کرد که نسل بعدی موشک آریان ۶ است. تنها شش ماه دیگر راه اندازی می شود. در صورت موفقیت، پرتابگر سنگین دسترسی مستقل قاره را به آن باز می گرداند فضا ماهواره ها

اکنون، بخش‌های مختلف موشک، که در کارخانه‌های سراسر اروپا ساخته شده‌اند، باید از طریق اقیانوس اطلس منتقل شوند تا در فرودگاه فضایی ESA در گویان فرانسه مونتاژ شوند. این قلمرو ماوراء بحار است – در حال حاضر – خانه تنها فرودگاه فعال اروپا.

برای مقابله با این وظیفه، گروه آریان که در پشت موشک قرار دارد، ساخت یک کشتی سفارشی به نام Canopée را سفارش داد. این شرکت ادعا می کند که این اولین کشتی باری صنعتی هیبریدی در جهان است که از باد نیرو می گیرد.

شش سال پس از ساخت، این کشتی دارای چهار “Oceanwings” عظیم است که به موتورهای دیزلی در هنگام حرکت کمک می کند و مصرف سوخت را تا حدود ۳۰ درصد کاهش می دهد.

اختراع استارت آپ فرانسوی AYRO، این بادبان های کاملا جمع شونده ۳۷ متر ارتفاع و ۱۱ متر عرض دارند. آنها به طور خودکار بر اساس شرایط باد تنظیم می شوند و نیروی رانش را به حداکثر می رساند.

این بال‌ها که از موادی شبیه پارچه ساخته شده‌اند، در دو سال گذشته آزمایش‌های گسترده‌ای را پشت سر گذاشته‌اند. اما زمانی که کانوپه اولین سفر ماوراء اقیانوس اطلس خود را با حمل قطعاتی از موشک آریان ۶ به پایان رساند، بادبان‌ها واقعاً از سرعت خود عبور کردند.

Canopée که قادر به حمل ۵۰۰۰ تن با سرعت ۱۶٫۵ گره (۳۰٫۵ کیلومتر در ساعت) است، اکنون به اروپا بازگشته و برای سفر بعدی خود آماده می شود. این کشتی باری هر ساله دهها سفر از این قبیل را بین بنادر برمن، روتردام، لو هاور، بوردو و کورو در گویان فرانسه انجام خواهد داد. تنها هدف آن حمل و نقل آریان ۶ و قطعات جایگزین آن نه فقط قبل از پرتاب بلکه در طول عمر آن است.

ترکیب موفق پیشرانه دیزلی و کمک باد در یک کشتی باری با این اندازه (طول ۱۲۱ متر و عرض ۲۲ متر) گامی امیدوارکننده در کربن زدایی کشتی های صنعتی است. در سطح جهانی، حمل و نقل ۳ درصد انتشار گازهای گلخانه ای – بیش از کل هواپیمایی صنعت.

اما کربن زدایی این بخش بسیار سخت است. این به این دلیل است که اکثر کشتی‌های باری امروزه برای کار با سوخت دیزل ساخته می‌شوند و جایگزین‌هایی مانند هیدروژن یا باتری‌ها هنوز برای مسافت‌هایی که این کشتی‌ها باید طی کنند، قابل استفاده نیستند.

تا ۹۰ درصد کالاها با کشتی حمل می شود و تقاضا در حال افزایش است. این بدان معنی است که تأثیر آب و هوای کشتیرانی تنها در آینده افزایش خواهد یافت مگر اینکه سوخت های پاک تر یا فناوری های بدون آلایندگی به عنوان جایگزین های مناسب ظاهر شوند.

در کنار سوخت های مصنوعی مانند آمونیاکاستفاده از نیروی باد یکی از معدود راه‌های پاکسازی بخش کشتیرانی در حال حاضر است. یکی از بزرگترین مزیت‌ها این است که بادبان‌ها را می‌توان به کشتی‌های موجود مجهز کرد و نیاز به ساخت کشتی‌های جدید را نفی می‌کند.

AYRO به هیچ وجه تنها کسانی نیست که به دنبال کسب درآمد از فناوری کشتیرانی با پیشرانه بادی هستند. شرکت بریتانیایی BAR Technologies نیز بادبان‌های غول‌پیکری را طراحی کرده است که به آن WindWings می‌گویند. فناوری بر روی آن نصب شد کشتی باری Pyxis Ocean که یک اجرای آزمایشی موفق در مسیر چین به برزیل در ماه اوت.

در جاهای دیگر، شرکت سوئدی Oceanbird ساخت مجموعه ای از بادبان های ۴۰ متری و ۲۰۰ متری تنی را در اوایل سال جاری آغاز کرد تا در این ناو خودرویی ۱۴ ساله به روز شود. والنیوس تیرانا. در حالی که ایرباس اسپین آف قوس ها الف را توسعه داده است بادبادک غول پیکر که کشتی ها را به سمت خود می کشد، دوباره با هدف کاهش مصرف سوخت و در نتیجه کاهش انتشار.