در سال ۱۹۷۲، ارتش ایالات متحده به دنبال یک سلاح هوایی جدید نسبتاً بدون عارضه بود: جنگنده ای که بر از بین بردن تهدیدات سایر هواپیماها متمرکز بود. مشخص شد که هواپیمای پرسپکتیو نیز باید ارزان و کاربردی باشد (حداقل با استانداردهای هواپیماهای پیشرفته نیروی هوایی).
لاکهید مارتین (شرکت جنرال داینامیکس سابق) در پی پروژه جنگنده سبک وزن، Flying Falcon F-16 را توسعه خواهد داد. هری هیلاکر، طراح F-16 به او توضیح داد کد یک مجله‌ای که در زمان F-15 تحقیق کرده بود نشان داد که “می‌توان جنگنده‌ای داشت که دو برابر شعاع ماموریت F-4D Phantom در حالی که فقط ۱۷۰۵۰ پوند وزن داشت، مانورپذیرتر بود.” با تلاش‌های جان بوید، خلبان جنگنده‌ای که مانورپذیری جنگنده‌ها را نسبت به سرعت خام ارزشمند می‌دانست، این پروژه ادامه یافت و F-16 برای اولین بار در ژانویه ۱۹۷۹ وارد میدان شد.
با تقریبی ۱۴٫۶ میلیون دلار (ثابت مالی ۹۸)، اولین F-16ها (F-16A) به وعده هواپیماهای موثر، چابک و سازگاری که صرفه جویی در بودجه نداشتند، پایبند بودند. این تا حد زیادی در طول زندگی خانواده F-16 تا به امروز باقی مانده است، حتی اگر مدل اولیه به طرق مختلف تغییر شکل داده است.
منبع: https://www.slashgear.com/1443000/how-f16-figher-jets-have-evolved/