ایالات متحده رسماً در دسامبر ۱۹۴۰ در جنگ جهانی دوم به متفقین پیوست. هنگامی که این کار را انجام داد، سطح کاملاً جدیدی از قدرت نظامی را وارد بازی کرد. سپس در سال ۱۹۴۲ کشور تانک M4 Sherman را توسعه داد. این یک تانک متوسط، یک پله بالاتر از M3 Lee (و نوع ساخت بریتانیا، Grant) بود که قبلاً در درگیری مورد استفاده قرار گرفت. با این حال، همانطور که دیوید فلچر مورخ آن را در قسمتی از گفتگوی تانک موزه تانک: “… هنگامی که شرمن آمد، آنها را کاملا تحت الشعاع قرار داد… آنها در آن زمان به خوبی رها شده بودند.”
با این حال، ارتش ایالات متحده در آن زمان قصد داشت تانک ها را به جای ارائه دفاعیات و حملاتی که برای سختی نبردهای زرهی طولانی مدت مورد نیاز است، بر پشتیبانی پیاده نظام متمرکز کنند. در نتیجه، همیشه برای تانک‌هایی مانند تانک‌های پلنگ و ببر که با آنها روبرو بود، بازی مؤثری نبود. با این حال، مزیت اصلی آن این بود که مانند مدل قبلی خود از طراحی کم تعمیر و نگهداری و تعمیر نسبتاً آسان برخوردار بود (فلچر در ادامه درباره کمک مالی M3 گفت: “… همیشه از صبح شروع می شود، تمام روز ادامه می یابد”).
توانایی حفظ یک ناوگان عظیم در میدان، که اغلب در طول جنگ جهانی دوم کلیدی بود، به مدل اجازه داد تا خود را متمایز کند. حدود ۵۰۰۰۰ تانک شرمن تا سال ۱۹۴۵ ساخته شد که آن را به پرمصرف ترین مدل تانک آمریکا تبدیل کرد.
منبع: https://www.slashgear.com/1442060/m4-sherman-service-history/