با توجه به اینکه اکثر سازندگان بیشتر به سمت برقیسازی حرکت میکنند، به خصوص از زمانی که تسلا بیش از یک دهه پیش وارد صحنه شد و سرعت پذیرش خودروهای الکتریکی را سرعت بخشید، برای کرایسلر منطقی نیست که به ارائه سدانی با چنین پایههای قدیمی ادامه دهد.
پلتفرم LX کرایسلر ۳۰۰ که با آن مشترک است نسل هفتم دوج چارجردر سال ۲۰۱۱ به روز شد و به LD تغییر نام داد، اما همچنان از پلتفرم مرسدس W211 E-Class که در سال ۲۰۰۲ معرفی شد وام گرفته است. یکی از محدودیت های آن این است که در صورت داشتن V8 از سیستم چهارچرخ متحرک پشتیبانی نمی کند، که باعث کاهش سرعت خودرو می شود. جذابیت این مدل به ویژه در میان خریدارانی که به دنبال سدان های بزرگ و قدرتمند هستند – ارائه سیستم چهار چرخ متحرک بر روی موتور برتر در بخش آن از بازار مهم است.
ایمنی یکی دیگر از نکات کلیدی فروش است و ۳۰۰ نمی تواند با خودروهای مدرن تر در مورد وسایل کمک ایمنی غیرفعال یا فعال مطابقت داشته باشد. هنگامی که IIHS آن را در سال ۲۰۱۵ آزمایش کرد، متوجه شد که ۳۰۰ در اکثر تست های تصادف خود از نظر ساختاری سالم است، اگرچه این خودرو نسبت به بسیاری از سدان های معاصر در تست تصادف با همپوشانی کوچک دچار تغییر شکل بیشتری شد.
منبع: https://www.slashgear.com/1466366/chrysler-pulling-plug-300-17-years-why/