پس از ناکامی در ایمن سازی کامارو، گرن تورینو توسط Spelling-Goldberg Productions از استودیو-تلویزیون فورد برنامه وام خودرو سفارش داده شد و کار رنگ آمیزی که اکنون معروف است به آن داده شد تا آن را پاپ کند. شوک های هوا به پشت ضربه می زد، بنابراین دماغه پایین تر بود، نوک کرومی روی لوله اگزوز قرار می گرفت و چرخ های آلیاژی آلومینیومی پنج شیار “US” با لاستیک های بسیار بزرگتر در عقب نصب می شدند.
چندین خودرو برای این نمایشگاه ساخته شد (برخی از منابع ادعا می‌کنند که حداقل ده خودرو وجود دارد، اما هنوز تایید نشده است)، و گمان می‌رود که تنها سه خودرو هنوز وجود داشته باشند. متشکرم، ما می دانیم جایی که ماشین اصلی “Starsky & Hutch” امروز است.
این خودروهای اصلی بر اساس سال مدل استفاده شده در آن زمان، با موتورهای مختلفی کار می کردند. برخی از آنها ۴۰۰ اینچ مکعبی داشتند، در حالی که برخی دیگر دارای ۳۵۱ ویندزور V8 بودند. شایعه دیگری حاکی از آن است که تعداد کمی از آنها حتی یک V8 460 اینچی منحصر به فرد در زیر کاپوت دارند.
در سال ۱۹۷۶، فورد ۱۳۰۵ نسخه Gran Torino Starsky & Hutch Special Editions را در کارخانه ساخت که برخی از آنها در صحنه فیلمبرداری استفاده شدند. این خودروها به یک موتور V-8 جعبه‌ای با عملکرد بالا ۴۰۹ سی‌سی مجهز شده بودند که به یک گیربکس اتوماتیک متصل شده بود. با وجود آن، شما صدایی را می شنوید که شبیه چیزی است که یک تعویض چوب استاندارد در نمایش ایجاد می کند.
SE ها برای اولین بار با رنگ سفید ویمبلدون فورد رنگ آمیزی شدند و نوارهای آن پوشیده شده بود. سپس با رنگ قرمز روشن فورد رنگ آمیزی می شود. از دیگر ویژگی‌های نسخه ویژه می‌توان به رادیاتور ارتقا یافته، تزریق سوخت Edelbrock، اگزوز، ترمزهای دیسکی متقاطع، سیستم تعلیق پس از فروش، و ابزار کابین اشاره کرد.
به خوبی شناخته شده است که پل مایکل گلیزر از ماشین و نقش خود در نقش استارسکی متنفر بود و اگر سریال پس از فصل ۷۹ لغو نمی شد، آن را ترک می کرد.
منبع: https://www.slashgear.com/1486141/everything-starsky-and-hutch-fans-should-know-1976-ford-gran-torino/