نقد “مه دسامبر”: فیلم نتفلیکس که جنایت واقعی نتفلیکس را کنار می گذارد

تاد هاینز فیلمی زیبا، ظریف و تاریک خنده دار برای نتفلیکس ساخته است، و درباره این است که چقدر از محتوای جنایی واقعی نتفلیکس می تواند زباله های غیرانسانی باشد.

با می دسامبر هاینز در حال کشیدن یک طعمه و سوئیچ جذاب است. در ظاهر، فیلم هیجان انگیزی که توسط سامی برچ نوشته شده است، به نظر می رسد که از سرفصل ها خارج شده است مستند درام نتفلیکس. اما با استعدادی معتبر مانند هینز منادی (کارولدور از بهشت) و خانم های برجسته برنده جایزه اسکار ناتالی پورتمن و جولیان مور، تماشاگران سینما به درستی انتظار دارند که حیرت انگیزی در تابلوی تبلیغاتی افزایش یابد. و آنها آن را دریافت خواهند کرد، و خیلی بیشتر.

برچ و هاینز راضی نمی شوند که داستانی شگفت انگیز از پویایی قدرت و سوء استفاده از خود را به عنوان عشق بیان کنند. آنها در اتحاد با بازیگران پر ستاره‌شان، هوشیاری تیز و تمرکز بی‌رحمانه‌ای را روی مخاطبان خود و عطش سیری ناپذیر ما برای قتل عام جنایت واقعی و همچنین کسانی که آن را تغذیه می‌کنند، معطوف می‌کنند.

است می دسامبر در مورد داستان مری کی لتورنو؟

در اکران مطبوعاتی فیلم در طول جشنواره فیلم نیویورکبرچ از مقایسه خودداری کرد و به شوخی گفت که برای به یاد آوردن رسوایی ۱۹۹۷ خیلی جوان است. او با لحن گستاخانه پاسخ داد: “من یک بچه هستم.” قبل از اضافه کردن«همه این داستان‌ها در «اتر» هستند.

با این حال، شباهت های داستان لتورنو و می دسامبر کوچک نیستند در هر دو، یک زن سفیدپوست آمریکایی سی و چند ساله با پسری کلاس هفتم دست به اعمال جنسی می‌زند، به تجاوز جنسی محکوم می‌شود، فرزندشان را در زندان به دنیا می‌آورد و پس از گذراندن دوران محکومیتش، با پسری که اکنون بالغ شده است ازدواج می‌کند. با این حال این شباهت ها هدف فیلم نیست.

می دسامبر داستان ۲۰ سال پس از گرفتار شدن گریسی آترتون (جولیان مور) به همراه جو یو (با بازی چارلز ملتتون در بزرگسالی) در کمد لوازم فروشگاه حیوانات خانگی رخ می دهد. امروزه، آنها در یک خانه بزرگ زندگی می کنند، جایی که برای همسایه ها و بچه های خود، از جمله دوقلوهایی که از دبیرستان فارغ التحصیل می شوند، کباب می اندازند. به نظر می رسد زندگی آنها زندگی نسبتاً آرامی داشته باشد، تا زمانی که بسته های چرندیات انسانی را که در آستان آنها ظاهر می شود و تمسخر آوازی پسر بالغ گریسی از اولین ازدواج او (کوری مایکل اسمیت به عنوان یک تاول زا – و به درستی!) نادیده بگیرید. برادر). اما این وجود نسبتاً مسالمت آمیز پس از تبلوید زمانی مختل می شود که یک بازیگر زن مداخله کند و به دنبال ایجاد هنر تحریک آمیز از زندگی آنها باشد.

جولیان مور یک نوبت شرور سوزان برای سنین ارائه می دهد.

اعتبار: فرانسوا دوهامل/نتفلیکس

الیزابت بری بازیگر (ناتالی پورتمن خندان) علیرغم صحبت های بلندش در مورد تحقیق و دوست داشتن نقش های “خاکستری اخلاقی”، بیشتر برای سریال تلویزیونی به نام “تابوت نورا” شناخته می شود، که ممکن است درباره دامپزشکی باشد که جرم را حل می کند. الیزابت معروف اما دور از خیال، بازی گریسی را نقشی می بیند که می تواند وضعیت حرفه ای او را تغییر دهد و او را به یک تحریک کننده و یک بازیگر جدی تبدیل کند. به این ترتیب، الیزابت به دقت مشاهده می کند که نه تنها این زن/مادر/ننگ ملی چگونه حرکت می کند و صحبت می کند، بلکه چگونه به طرز ماهرانه ای اطرافیانش را دستکاری می کند.

هیچ اشتباهی نکن. در حالی که هاینز قبلاً در فیلم هایی از این دست داستان هایی از عاشقان نادرست تعریف کرده است کارول و معدن طلای مخملیاین هدف او نیست می دسامبر. جولیان مور، بازیگر فیلم هاینز بی خطر و دور از بهشت، گریسی را با نمایی ملایم می سازد. این زن بدنام، با رنگ‌های بژ و صورتی کم‌رنگ، چشم‌های خز درشتی دارد و با لبخندی پر از محبت صحبت می‌کند، خواه به بچه‌هایش نگاه می‌کند، یک کیک پیچیده را تمام می‌کند، یا با نامه‌های نفرت‌انگیز روبرو می‌شود.

اما همانطور که الیزابت تماشا می کند، دستکاری های موذیانه گریسی از یخ زدگی شیرین عبور می کند. هنگام خرید یک لباس فارغ التحصیلی با دختر نوجوانش، مری (الیزابت یو) – با الیزابت در دوش – گریسی با صدای جیر جیر، دختر را از لباس خاصی بیرون می آورد: “تو خیلی هستی”. شجاع تا بازوهایت را آنچنان نشان دهم.» به درستی شرمنده چاق، مری لباس محافظه کارانه تری انتخاب می کند که با دید مادرش همسو باشد. بعداً، در پشت درهای بسته، گریسی جو را وادار می‌کند تا با کمترین اختلاف، با اشک ریختن، دستور خود را انجام دهد. اما حتی لغزنده تر از این کامنت های کوتاه یا اشک تمساح صدای اوست.

چه در مورد عشقش به جو صحبت کند و چه از دیدگاهش به جهان، گریسی زبان کنجکاویی دارد. می آید و می رود، بنابراین در ابتدا، ممکن است آن را ساعت نکنید. برخی از بینندگان ممکن است تعجب کنند که آیا مور تماس خود را از دست داده است، اما این لحن بی رحمانه استراتژیک است. وقتی گریسی بدون سوال می رود، قابل توجه نیست. هنگامی که او ساده لوحانه خود را التماس می کند یا با پوزخند فشار می آورد، لب به نظر می رسد تا لمس او را نرم کند، دستکشی مخملی برای نیروی چکش کاری او.

ناتالی پورتمن به عنوان یک کابوس طنز هالیوود به صدا در می آید.

اعتبار: فرانسوا دوهامل/نتفلیکس

الیزابت شاهد بسیاری از دستکاری های فریبنده و منفعلانه-تهاجمی گریسی است و آن را مانند شراب خوب می نوشد. در طول فیلم، او حرکات خود را تقلید می کند، سبک او را کپی می کند و حتی گریسی را در یک آموزش گریم شرکت می دهد. در یک سطح، پورتمن تصویری از این است که چگونه هالیوود وانمود می کند که به جنایت واقعی علاقه دارد و این ایده را به نمایش می گذارد که آنها هنر را از تراژدی می سازند و بنابراین بالاتر از وثیقه انسانی آن هستند. اما علاقه الیزابت به گریسی آشکارا خودمحورانه است و نقشی را برای خود می سازد که آنقدر تکان دهنده است که می تواند او را از جعبه تلویزیون خسته کننده اش خارج کند. این رسوایی به عنوان یک نردبان اجتماعی، استفاده از خانواده (و قربانیان) گریسی – با بسیاری از آنها که او مستقلاً با آنها مصاحبه می کند – به عنوان پله هایی که او بدون هیچ فکری روی آن قدم می گذارد، می شود. الیزابت قطعاً از احساس فرزندان گریسی در مورد این فیلم احتمالی آزار نمی‌دهد، و او با جو نه مانند یک شخص، بلکه به عنوان آزمایشی برای مطالعاتش رفتار می‌کند.

ظلم این فاصله گذاری روانی به خطوط تیره ای در طول فیلم تبدیل شده است می دسامبرمخاطبان حیله‌گر همدست. الیزابت با دلتنگی با جو معاشقه می‌کند تا ببیند “دزدکی دور زدن” با او چه احساسی دارد. مکالمات او با یک تهیه کننده نادیده از نامناسب تا گاه به گاه فحاشی متغیر است، مانند زمانی که او شکایت می کند که ستاره های کودکی که برای کلاس هفتم فیلمش انتخاب می شوند “به اندازه کافی جذاب نیستند”. بی رحمی در اینجا وجود دارد که برچ با دیالوگ آن را مسخره می کند، و پورتمن با تحویل بی رحمانه اش به خانه اش چکش می زند. الیزابت در مورد جزئیات وحشتناک این پرونده وسواس دارد، اما از نظر عاطفی سرمایه گذاری نمی شود. همه چیز برای او دور است – و ما می توانیم بخندیم زیرا برای ما هم فاصله وجود دارد.

در این کار، هاینز و برچ محکومیت مخاطبان جنایت واقعی را که مشتاق داستان‌های بی‌پایان تباهی انسان هستند و استودیوهایی که آن‌ها را در یک بوفه ردیف می‌کنند – همانطور که نتفلیکس انجام می‌دهد، تنظیم کردند.

می دسامبر مفهوم جنایت واقعی با هنر بالا را به سخره می گیرد.

ناتالی پورتمن در نقش الیزابت، جولیان مور در نقش گریسی، تاد هاینز (کارگردان) در فیلمبرداری ماه می دسامبر.
اعتبار: فرانسوا دوهامل/نتفلیکس

این فیلم روایی ممکن است با پیشنهادات جنایی واقعی مانند فیلم نتفلیکس همراه شود داهمر; به شدت شرور، به طرز تکان دهنده ای شیطانی و پست; اختراع آنا; بینندهیا زن ساعت – درام هایی که در آن یک جنایتکار با هیجانی نفس گیر کاوش می شود. اما چنین مقایسه ای ضرری به همراه خواهد داشت می دسامبر، نه فقط به این دلیل که تا شدن در روایت الیزابت یک لایه محافظ برای فاصله گرفتن آن از “بر اساس رویدادهای واقعی” ارائه می دهد. الیزابت به نقطه اتکای تبدیل می شود که داستان از بازگویی جزئیات جنایی واقعی و وحشتناک به نقد این ژانر دور می شود. در واقع، این جزئیات تا حد زیادی با جمع‌آوری سریع سرفصل‌های روزنامه‌های جمع‌آوری‌شده و گفتگوی کوتاه در میان میز آشپزخانه محو می‌شوند.

بجای، می دسامبر به شیفتگی مردم نسبت به این موارد فرو می رود. الیزابت نماینده آینه تفریحی ما است که در زندگی خصوصی بازماندگان و قربانیان تحقیق می کند تا حس کنجکاوی شیطانی خود را ارضا کند. او می خواهد تا حد امکان به مجرم نزدیک شود، شاید حتی هیجان جنایت را تصور کند. به عنوان یک طنز، هاینز و بروخ داستان را به سمت مکان هایی سوق می دهند که می توانند و باید باعث می شود مخاطبان خود دست و پا بزنند. این داستان یک شکارچی نیست بلکه دو تا است. الیزابت – و تمام چیزی که او نمایندگی می کند – مردار است که از مجروحان و مردگان تغذیه می کند. و همانطور که الیزابت گریسی را تماشا می کند، ما او را تماشا می کنیم.

به اعتبار برچ، فیلمنامه او به طرز شرورانه‌ای شوخ‌آمیز است و با خارهایش در طبیعت آدمخواری هالیوود، جایی که هر تراژدی ممکن است یک نقطه فروش باشد. او همچنین عناصر تریلر وابسته به عشق شهوانی دهه ۹۰ را مانند یک صحنه اغواکننده گیج کننده که با یک نتیجه گیری عمدی ترسناک پوشانده شده است، به نمایش می گذارد، بنابراین آنچه ممکن است به عنوان یک سخنرانی سرزنش آمیز ظاهر شود در واقع به طرز شیطانی سرگرم کننده است. حتی می‌توانید استدلال کنید که برچ با دادن یک جنایتکار مرکزی به ما که بیش از آنچه به چشم می‌آید، خطر سقوط از همان سراشیبی لغزنده دیگر دارایی‌های نتفلیکس را دارد. و نواخته شده توسط یک مجری محبوب اما این ریسک شاید دقیقاً دلیل آن باشد می دسامبر بسیار هیجان انگیز است، زیرا شجاعانه این طناب را طی می کند و هرگز گامی اشتباه بر نمی دارد.

جایی که دیگر فیلم‌های جنایی واقعی پلیس‌های قهرمان یا شهروند باهوش را به عنوان قهرمان ارائه می‌دهند، می دسامبر هیچ قهرمانی ندارد در عوض، داستانی است از وسواس های درهم، تاریک و انسانی اما نه انسانی. و در پایان، هیچ کارت عنوان آرامش بخشی وجود ندارد که امیدوار کننده بسته شدن باشد. هیچ رضایتی از اجرای عدالت وجود نخواهد داشت. با جسارت، هاینز ما را با این احساس غم انگیز ترک می کند که مارپیچ عمیق تر و تاریک تر می شود. در آن راه می دسامبر در مورد جنایات واقعی صادقانه تر از بسیاری از قیمت های درخشان تر نتفلیکس است.

می دسامبر اکنون باز است در سینماهای منتخب ۱۷ نوامبر و می آید به نتفلیکس در ۱ دسامبر.

به روز رسانی: ۱۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۰ صبح EST می دسامبر از جشنواره فیلم نیویورک بازبینی شد. این نقد برای اولین بار در تئاتر منتشر شده است.