مزایای ۱۰ تریلیون دلاری بازسازی سیستم غذایی ما

یکی از بلندپروازانه‌ترین ارزیابی‌هایی که تاکنون در مورد سیستم غذایی جهانی ما انجام شده است، ضررهای بهداشتی، زیست‌محیطی و اقتصادی کسب‌وکار را طبق معمول محاسبه می‌کند. همچنین نشان می‌دهد که دولت‌ها چه کاری می‌توانند انجام دهند تا با تولید مواد غذایی پایدارتر، تریلیون‌ها دلار از مزایای آن بهره ببرند.

در مجموع، خسارات ناشی از سیستم فعلی – نحوه تولید، بازاریابی و مصرف مواد غذایی – بالغ بر ۱۵ تریلیون دلار ضرر در سال است. این شامل هزینه های بهداشتی مرتبط با تغذیه نامناسب، از دست دادن تنوع زیستی، تغییرات آب و هوایی و سایر آسیب های زیست محیطی می شود. می‌گوید: «به طور خلاصه، سیستم‌های غذایی ما بیشتر از آنچه که ایجاد می‌کنند ارزش را از بین می‌برند گزارش امروز توسط اقتصاددانان و دانشمندان کمیسیون اقتصاد سیستم غذایی (FSEC) منتشر شد.

نویسندگان این گزارش استدلال می‌کنند که زمان تغییر فرا رسیده است که می‌تواند تا ۱۰ تریلیون دلار مزایای سلامتی و اقتصادی (معادل تقریباً ۸ درصد تولید ناخالص داخلی جهانی در سال ۲۰۲۰) به همراه داشته باشد. این به معنای تشویق روش‌های تجاری بهتر و تشویق عادات مصرف‌کننده است که برای مردم و کره زمین سالم‌تر است.

“ما باید انتخاب کنیم، درست است؟ ما یا ۱۵ تریلیون دلار را هدر می دهیم، یا در آن صرفه جویی می کنیم و [reapplying] برای نجات محیط زیست ورا سونگوه، رئیس مشترک FSEC و دبیر اجرایی کمیسیون اقتصادی آفریقا، امروز در یک تماس مطبوعاتی گفت: فکر می‌کنم تحلیل کلی هزینه و فایده واضح است.

این گزارش دو مسیر را برای دستیابی به نتایج کاملاً متفاوت ممکن در سال ۲۰۵۰ مدل‌سازی می‌کند، یکی بر اساس “روندهای فعلی” و دیگری بر اساس “تغییر” سیستم‌های غذایی جهان. امروزه غذا مسئول ۶ میلیون هکتار جنگل زدایی در سال است. همچنین برای یک یک سوم از انتشار گازهای گلخانه ای باعث تغییر اقلیم می شود. اگر این روند ادامه یابد، کشورها نمی توانند به هدف توقف تغییرات آب و هوایی که در توافقنامه پاریس ۲۰۱۵ تعیین شده بود، برسند. در نتیجه، بلایای ناشی از آب و هوا مانند خشکسالی و آب و هوای شدید خطرات بسیار جدی تری برای تولید مواد غذایی ایجاد می کند.

بر اساس گزارش FSEC، هزینه‌های بهداشتی به تنهایی مربوط به خرابی‌های سیستم غذایی ما، بخش عمده‌ای از ضررهای فعلی را تشکیل می‌دهد – ۱۱ تریلیون دلار در سال. بیشتر از بیماری‌های غیرواگیر مرتبط با غذا، از جمله دیابت، فشار خون بالا و سرطان ناشی می‌شود. این گزارش می‌گوید بیشتر این بار توسط افرادی که با چاقی زندگی می‌کنند به بار می‌آید. این گزارش تخمین می زند که افزایش اتکا به محصولات فوق فرآوری شده و غذاهای سرشار از شکر، نمک و چربی منجر به افزایش ۷۰ درصدی چاقی در سراسر جهان تا سال ۲۰۵۰ خواهد شد که ۱٫۵ میلیارد نفر (۱۵ درصد از جمعیت مورد انتظار جهان) را تحت تأثیر قرار می دهد. ادامه روند فعلی باعث تشدید سوءتغذیه در سایر نقاط جهان می شود و ناامنی غذایی باعث کم وزنی ۶۴۰ میلیون نفر می شود.

خبر خوب این است که مسیر دیگری در پیش است، البته فعلاً فرضی. دولت ها می توانند از آلودگی ناشی از کشاورزی مالیات بگیرند و یارانه ها را به سمت غذاهای سالم و با رشد پایدار سوق دهند. به کارگیری فناوری‌های جدید مانند سنجش از راه دور و حسگرهای میدانی نیز می‌تواند آلودگی را کاهش دهد. بازنگری در نحوه تولید غذای جهان نیز نیازمند حمایت از کشاورزان کوچک از طریق یارانه و دسترسی به منابع مالی است.

مردم در نهایت باید رژیم غذایی خود را نیز تغییر دهند. هیچ برنامه ای برای همه وجود ندارد، اما خوردن گوشت کمتر نسخه ای برای یک رژیم غذایی پایدارتر در بیشتر نقاط جهان است. از این گذشته، مصرف جهانی گوشت افزایش چشمگیری را تجربه کرد ۵۰۰ درصد بین سال های ۱۹۹۲ و ۲۰۱۶٫ و دام ها داشته اند بیشترین تأثیر را بر اقلیم دارد وقتی نوبت به تولید غذا می رسد.

اجرای همه این تغییرات می تواند بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ میلیارد دلار در سال هزینه داشته باشد. این گزارش می‌گوید که این یک معامله در مقایسه با مزایای ۱۰ تریلیون دلاری است. سوءتغذیه می تواند تا سال ۲۰۵۰ ریشه کن شود. جهان می تواند از ۱۷۴ میلیون مرگ زودرس ناشی از بیماری های مزمن مرتبط با رژیم غذایی جلوگیری کند. کشورها حتی ممکن است شانس بهتری برای دستیابی به اهداف جاه طلبانه آب و هوای پاریس داشته باشند، که به نوبه خود، مزایای سلامتی خود را افزایش می دهد.

این گزارش اوج چهار سال تحقیق توسط FSEC، شامل بررسی ادبیات جامع، مطالعات موردی و مدل‌سازی اقتصادی است. FSEC یک کمیسیون دانشگاهی مستقل با سرمایه‌گذاران بزرگ از جمله بنیاد راکفلر و بنیاد Ikea است.

مایکل پولان، نویسنده غذا و استاد دانشگاه هاروارد، در بیانیه مطبوعاتی همراه با گزارش امروز می گوید: «دیگر زمانی برای تأخیر در امر اجتناب ناپذیر وجود ندارد – این گزارش گام هایی را که سیاست گذاران باید اکنون برای ایجاد آینده ای سالم تر و پایدارتر بردارند، نشان می دهد. تغییر ساختار سیستم‌های غذایی بدون شک یکی از بزرگترین فرصت‌هایی است که ما برای جبران صدمات چندین دهه به کره زمین و سلامت انسان داریم.