شرکت ها نشان نمی دهند که آیا وعده های زیست محیطی آنها تأثیری دارد یا خیر

بر اساس یک تحلیل جدید از ۱۰۰ تا از بزرگترین کسب و کارهای جهان، بسیاری از شرکت هایی که متعهد به احیای اکوسیستم ها شده اند، نتیجه ای نشان نمی دهند. آن‌ها ممکن است قول کاشت درختان و کمک به جنگل‌های رو به کاهش را برای دستیابی به زمین‌های بیشتر داده باشند، اما بسیاری از آن شرکت‌ها تعهدات مبهمی دارند و اطلاعات کافی برای پیگیری پیشرفت خود را به اشتراک نمی‌گذارند.

شفافیت بسیار کمی وجود دارد که تقریباً غیرممکن است که بدانیم آیا تعهدات زیست محیطی شرکت ها تأثیر مثبتی دارد یا خیر. به بیان ساده، شواهدی که از ادعاهای شرکت های بزرگ در مورد بازسازی اکوسیستم حمایت می کند، کاملاً ناکافی است. تحلیلی که امروز در مجله منتشر شد علوم پایه.

این تجزیه و تحلیل شامل ۱۰ شرکت برتر از نظر درآمد در ۱۰ بخش مختلف، بر اساس فهرست ۵۰۰ جهانی فوربس در سال ۲۰۲۱ است. این صنایع از فناوری بزرگ گرفته تا سایر کالاهای مصرفی، مراقبت های بهداشتی، انرژی و آب و برق را شامل می شود. دو سوم از این شرکت ها می گویند که درگیر نوعی بازسازی اکوسیستم هستند.

اما با توجه به تحلیل‌ها، دیدن اینکه این تلاش‌ها بدون اطلاعات بیشتر تا چه حد موفق هستند، دشوار است. بیش از ۹۰ درصد از شرکت‌ها نتوانستند یک نتیجه اکولوژیکی را از ابتکارات بازسازی خود گزارش کنند، مانند اینکه آیا منجر به پوشش بیشتر تاج درخت یا تنوع بیشتر در جمعیت‌های جانوری و گیاهی می‌شود. علاوه بر این، هیچ یک از شرکت‌ها گزارشی در مورد اینکه چگونه کار مرمتی آنها بر جوامع مجاور تأثیر می‌گذارد، در مورد تأثیرات اجتماعی یا اقتصادی گزارش نکردند.

این تحلیل بر اساس گزارش‌های پایداری است که محققان توانستند در سال ۲۰۲۲ از وب‌سایت‌های شرکت استخراج کنند. آن‌ها از ۱۱ معیار مختلف استفاده کردند، از جمله اینکه تعهدات یک شرکت در ابتدا چقدر واضح بود. اگر شرکتی مبلغی را که برای پروژه‌های مرمت خود صرف می‌شود به اشتراک نمی‌گذارد یا محدوده فضایی یک پروژه را بر حسب مساحت تحت پوشش یا درختان کاشته شده تعریف نمی‌کند، اینها نشانه‌های بدی هستند. نزدیک به ۸۰ درصد از شرکت ها هیچ اطلاعاتی در مورد هزینه های مالی ارائه نکردند و یک سوم از آنها حتی اندازه پروژه های بازسازی خود را به اشتراک نمی گذاشتند.

این تجزیه و تحلیل همچنین میزان نظارت شرکت بر پیشرفت و به اشتراک گذاری نتایج را در نظر می گیرد. در حالت ایده آل، یک شرکت باید اهداف زیست محیطی مشخص و قابل اندازه گیری و یک جدول زمانی برای تأثیر پایدار داشته باشد. نویسندگان همچنین بر چگونگی تعامل شرکت ها با سهامداران محلی در نزدیکی پروژه های خود تمرکز می کنند. به این ترتیب، آنها باید بتوانند فاش کنند که این پروژه ها چه تأثیری در حمایت از محیط زیست سالم و توانمندسازی جوامع مجاور داشته اند.

هیچ یک از ۱۰ شرکت فناوری اطلاعاتی که در این تجزیه و تحلیل گنجانده شده اند، تمام این آزمون ها را قبول نکردند. مایکروسافت با تیک زدن ۹ باکس از ۱۱ کادر، نزدیکترین فاصله را دارد. اما همچنان به خاطر گزارش نکردن میزان پولی که در پروژه‌های احیای اکوسیستم خود سرمایه‌گذاری کرده است یا گزارشی از مزایای اجتماعی-اقتصادی آن پروژه‌ها خارج از پیامدهای زیست‌محیطی داشته‌اند، ناگوار است. مایکروسافت از اظهار نظر در مورد این تحلیل خودداری کرد.

این شرکت متعهد شده است “تا سال ۲۰۲۵ از زمین های بیشتری از آنچه که استفاده می کنیم به طور دائم محافظت کند.” همچنین قصد دارد تا سال ۲۰۳۰، دی اکسید کربن گرمایش سیاره را از اتمسفر خارج کند و آب بیشتری نسبت به مصرف خود را تا سال ۲۰۳۰ دوباره پر کند. کاشت درختان و احیای تالاب ها بخشی از تحقق این اهداف است.

با این حال، انتشار گازهای گلخانه‌ای مایکروسافت بین سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۲ نسبتاً ثابت ماند، در حالی که مصرف آب آن با رشد کسب‌وکار حدود ۳۴ درصد افزایش یافت. و شرکت ها در حال افزایش هستند تحت نظارت برای افزایش تعهدات زیست‌محیطی خود، حتی در شرایطی که همچنان به تولید آلودگی بیشتر ادامه می‌دهند آب بخور در مناطق مستعد خشکسالی

تیموتی لامونت، نویسنده اصلی مقاله منتشر شده امروز و یک زیست شناس دریایی که در حال مطالعه احیای صخره های مرجانی در دانشگاه لنکستر است، امیدوار است این تجزیه و تحلیل شرکت ها را وادار کند اطلاعات بیشتری را به صورت عمومی به اشتراک بگذارند. او می‌گوید علاوه بر آن، سیاست‌گذاران می‌توانند دستورالعمل‌هایی را برای چگونگی افشای تأثیر تعهدات زیست‌محیطی خود توسط شرکت‌ها ایجاد کنند.

«اگر [businesses] لامونت می‌گوید که می‌توانند این را به درستی دریافت کنند، آن‌وقت می‌توانند یک تفاوت واقعا معنادار و مثبت ایجاد کنند آستانه.