ویرجین آتلانتیک، شرکت هواپیمایی بریتانیایی که متعلق به میلیاردر عجیب و غریب ریچارد برانسون است، پس از این که این شرکت اولین پرواز ماوراء اقیانوس اطلس را انجام داد، در اخبار است. به طور کامل با سوخت پایدار هوانوردی (SAF). این پرواز که شرکت آن را پرواز ۱۰۰ می نامد، تحت این پرواز انجام می شد علامت تماس VIR100تقریباً در ساعت ۱۱:۵۰ صبح به وقت محلی در ۲۸ نوامبر ۲۰۲۳ از فرودگاه هیترو لندن برخاست و کمی بیش از ۷ ساعت بعد در فرودگاه JFK نیویورک فرود آمد.

در حالی که Virgin این پرواز را به عنوان اولین پرواز در جهان معرفی کرد که ۱۰۰٪ با SAF تامین می شود، لازم به ذکر است که این پرواز خاص هیچ مسافر پرداختی را حمل نمی کرد. در عوض، مانیفست پرواز VIR100 بیشتر شامل چندین مقام ویرجین آتلانتیک، تعداد انگشت شماری از دانشمندان و افراد رسانه ای بود. ویرجین آتلانتیک برای این پرواز از یکی از هواپیماهای بوئینگ ۷۸۷ خود استفاده کرد که در حال حاضر یکی از پرکاربردترین جت های پهن پیکر در جهان است.

به گفته ویرجین آتلانتیک، تصمیم برای انجام یک پرواز ترانس آتلانتیک با استفاده از سوخت ۱۰۰٪ پایدار هوانوردی برای نشان دادن این بود که SAF پتانسیل تبدیل شدن به یک جایگزین مناسب برای سوخت جت مشتق شده از فسیل را دارد، که پایه اصلی تجارت هوانوردی تجاری است. این شرکت در ادامه افزود که تغییر به SAF به طور بالقوه می تواند منجر به صرفه جویی در انتشار چرخه زندگی CO2 تا ۷۰٪ شود، بدون اینکه انحراف عملکرد قابل توجهی در مقایسه با سوخت جت سنتی وجود داشته باشد.

در حالی که همه اینها عالی به نظر می رسد، آیا SAF واقعا معجون جادویی است که می تواند مشکلات انتشار آلاینده های هوانوردی جهانی را برطرف کند؟

در حالی که همه چیزهایی که تا کنون خوانده اید به نظر می رسد که SAF بهترین اتفاق بعدی برای هوانوردی از زمان ورود موتور جت است، واقعیت چندان خوشایند نیست. بزرگترین مانع برای پذیرش SAF مسلماً مهمترین آن است: هزینه. در حال حاضر، SAF شش برابر گران‌تر از سوخت جت سنتی است، که آن را از همان ابتدا به یک پیشنهاد غیرجذاب تبدیل می‌کند.

و در حالی که افزایش تولید و تکنیک های تولید بهتر و کارآمدتر ممکن است هزینه تولید را در چند سال آینده کاهش دهد، افزایش تولید SAF احتمالاً مجموعه ای از چالش ها را به همراه خواهد داشت. آ گزارش توسط انجمن سلطنتی، آکادمی ملی علوم بریتانیا، نشان داده است که بیش از نیمی از زمین های کشاورزی بریتانیا برای تولید SAF کافی برای پاسخگویی به نیازهای صنعت هواپیمایی داخلی این کشور نیاز است.

در حالی که SAF به عنوان یک جایگزین بالقوه برای سوخت جت سنتی وعده داده است، تأثیر زیست محیطی آن به دلیل روش‌های تولید متنوعی که شامل می‌شود نامشخص است. تحقیقات بیشتر برای ارزیابی کامل پایداری آن بسیار مهم است. در وضعیت فعلی، SAF نمی تواند جایگزین مناسبی برای سوخت جت معمولی باشد. با این حال، پیشرفت در فناوری تولید و کاهش هزینه ها می تواند SAF را به سمت تبدیل شدن به یک گزینه جذاب تر سوق دهد. قابل ذکر است، SAF می تواند به عنوان یک راه حل انتقالی در حالی که صنعت حمل و نقل هوایی دنبال می کند، عمل کند فناوری های واقعاً بدون انتشار.