بیماری خودایمنی من سفر را به یک چالش تبدیل کرده است، اما فناوری در دسترس در صنعت مهمان‌نوازی گردشگری را فراگیرتر می‌کند.

• مسافران دارای معلولیت حرکتی سالانه ۵۸٫۲ میلیارد دلار برای سفر هزینه کنید.
• برخی از مشاغل مهمان نوازی با فناوری در دسترس برای مسافران معلول فراگیرتر می شوند.
• فناوری دیجیتال و فیزیکی به بهبود تجربه سفر در دسترس کمک کرده است، اما می توان کارهای بیشتری انجام داد.
• این مقاله بخشی از “بسازش،” مجموعه ای درباره فناوری دیجیتال و روندهای نوآوری که صنایع را مختل می کند.

در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۷، زمانی که من یک ورزشکار و بازیگر ۲۵ ساله بودم، به دلیل اینکه چیزی زیر سینه ام احساس نمی کردم، در بیمارستان محلی بستری شدم. در ماه‌های آینده، من مبتلا به نورومیلیت اپتیکا، یک بیماری خودایمنی سیستم عصبی مرکزی، شبیه به مولتیپل اسکلروزیس، تشخیص داده شدم.

در آن سال، دوباره یاد گرفتم که چگونه همه چیز را از پیاده روی گرفته تا رانندگی انجام دهم و ذهنم را به دنیایی عادت دادم که نمی دانست یا اهمیتی نمی داد که بدن من برای همیشه حرکت و عملکرد متفاوتی داشته باشد. به‌عنوان یک زن سیاه‌پوست، تجربه زندگی‌ام قبلاً متقاطع بود، اما تشخیص NMO من لایه دیگری را اضافه کرد.

این به ویژه بر رابطه من با سفر تأثیر گذاشت. سال‌ها طول کشید تا بتوانم دوباره با سفر راحت باشم، و وقتی بالاخره این کار را انجام دادم، باید دسترسی را در ذهنم نگه دارم. من به سرعت متوجه شدم که مکان هایی که امکانات رفاهی مانند رمپ و آسانسور را ارائه می دهند مفید هستند، اما این فقط نوک کوه یخ است.

برای دستیابی به دسترسی واقعی، موسسات هتلداری باید از فناوری‌های دیجیتال و فیزیکی استفاده کنند تا فراگیرتر باشند.

پایگاه های داده متمرکز بر دسترسی به مسافران معلول کمک می کند تا سفرهای خود را برنامه ریزی کنند

ایزابل دوچارم رئیس هیئت مدیره در کرولسازمانی که کبک را به مقصدی قابل دسترس برای همه مسافران تبدیل می کند.

“من اینجا مکانیک هواپیما برای ارتش بودم و در آستانه تولد ۲۲ سالگیم تصادف رانندگی کردم و اکنون با ویلچر موتوری در حال تردد هستم.” دوچارم به من گفت. “یکی از چیزهایی که در دوره توانبخشی به من کمک کرد این بود که می دانستم هنوز می توانم سفر کنم و فعالیت هایم را انجام دهم. زمانی که به اولین کنسرت راد استوارت رفتم و اولین سفرم را به مکزیک انجام دادم هنوز در دوره توانبخشی بودم.”

در طول ۲۵ سال گذشته، وزارت گردشگری کبک برای کمک به نیازها و نوآوری های مرتبط با دسترسی استان به Kéroul تکیه کرده است. کرول به قدری موفق بوده است که وزیر گردشگری در سال ۲۰۱۷ ۵ میلیون دلار به سازمان اهدا کرد تا در طول پنج سال برای کمک به سازمان‌ها در کبک بدون بودجه در دسترس‌تر شوند.

دوچارم و هم‌تیمی‌هایش در کرول امیدوارند که وقتی مسئولیت مالی خدمات قابل دسترسی به منابع مالی کاهش یابد، صاحبان کسب‌وکار بیشتری برای ایجاد و به‌روزرسانی فضاهایی با فراگیر شدن در خط مقدم باز خواهند بود.

Kéroul همچنین ساختمان‌ها و مکان‌های موجود در صنعت گردشگری را ارزیابی می‌کند تا گواهینامه‌های قابل دسترس در کبک را تأیید کند، به این معنی که این مکان‌ها به طور کامل برای افراد با هر طیف توانایی قابل دسترسی هستند و می‌توانند به این ترتیب تبلیغ شوند. گواهینامه های آن تنها گواهینامه هایی است که توسط وزارت گردشگری کبک به رسمیت شناخته شده است.

کرول این ارزیابی ها را با فرستادن یک متخصص برای ارزیابی یک نقطه خاص و اطمینان از رعایت معیارهای در دسترس انجام می دهد. سپس آنها به فضا یک سطح رتبه بندی قابل دسترسی می دهند – دسترسی کامل، دسترسی جزئی یا غیرقابل دسترس – و تجزیه و تحلیلی از نحوه بهبود مناطق ناسازگار ارائه می دهند.

اگر فضایی گواهینامه دریافت کند، به آن اضافه می شود سلام کبک وب سایت، وب سایت رسمی هیئت گردشگری کبک، و در کبک برای همه، یک پلتفرم با پایگاه داده قابل جستجو از بیش از ۱۸۰۰ موسسه گردشگری قابل دسترس. این منبع دیجیتال کمک بزرگی برای کسانی است که باید هنگام برنامه ریزی سفر، دسترسی را در نظر داشته باشند.

Quebec for All همچنین دارای یک نقشه دیجیتال تعاملی است که به مسافران این امکان را می‌دهد تا پیشنهادات قابل دسترس را در یک مکان ببینند، مکان‌های کاملاً یا جزئی قابل دسترس دیگری را در نزدیکی خود بیابند، برای مکان‌هایی که امکانات مورد نیازشان را ندارند آماده شوند و موارد دیگر.

فناوری در دسترس در امکانات اقامتی، اقامتی واقعاً فراگیر را ایجاد می کند

انتخاب مقصد و رسیدن به آنجا تنها بخشی از سفر برای بسیاری از مسافران معلول است. در حالی که تعدادی از هتل‌ها، مسافرخانه‌ها و اقامتگاه‌ها دارای اتاق‌های قابل دسترس استاندارد هستند، اما وقتی امکانات ویژه‌ای وجود داشته باشد که اقامتی فراگیر را برای همه خاطره‌انگیز می‌کند، شگفت‌انگیز است.

به عنوان مثال، استراحتگاه هایی مانند مایاکوبا در پلایا دل کارمن، مکزیک، از مچ بندهای رمزگذاری شده به جای کارت های کلید پلاستیکی نازک برای بازدیدکنندگان برای ورود به اتاق های خود و دسترسی به سایر قسمت های استراحتگاه استفاده می کنند. مچ بندها برای افرادی که در نگه داشتن و مانور دادن وسایل کوچکتر مانند کارت های کلید استاندارد مشکل دارند مفید است.

استراحتگاه کازینو اوشن در آتلانتیک سیتی، نیوجرسی، همچنین با فناوری نیازهای دسترسی را برطرف می کند. دارای بیش از ۶۰ اتاق است که با امکانات در دسترس یکپارچه شده اند: برخی از آن ها برای مراجعین با مشکلات شنوایی و بینایی رزرو شده و مجهز به یک خدمتکار اتاق سیستم هشدار بصری و تختی که با فشار دادن زنگ در می لرزد.

این اتاق ها در همه اندازه ها و سبک های سوئیت، از استودیو گرفته تا سوئیت پرزیدنت ارائه می شوند، به طوری که افرادی که به اتاق های در دسترس نیاز دارند با قیمت مناسب محدود نمی شوند. این مکان همچنین دارای ویلچرهای ساحلی مطابق با قانون معلولان آمریکایی و دسترسی با صندلی چرخدار به ساحل است که در مقصد ساحلی تقاضای زیادی دارند.

مقاصد محبوب توریستی از فناوری در دسترس تری استفاده می کنند

نقاط داغ توریستی و نقاط خنک محلی به آرامی اما مطمئناً فناوری در دسترس تری را پذیرفته اند. مرکز لینکلن در شهر نیویورک یک نمونه بارز است.

مرکز لینکلن تجربیات و ویژگی هایی مانند نمایش های مجازی که برای افراد مبتلا به زوال عقل و مراقبان آنها ساخته شده است را ارائه می دهد. زیرنویس‌های متنی، دانلود شده از یک کد QR، برای نمایش‌ها و اجراها؛ و مجموعه های هنری شامل جهان های مجازی کاملاً تحقق یافته از طریق پلتفرم هایی مانند آریوسکه به کاربران امکان ایجاد و مشارکت در نمایشگاه ها و جوامع مجازی را می دهد.

میراندا هافنر، مدیر دسترسی در مرکز لینکلن، گفت که افرادی که عصبی و جویای حس هستند – به این معنی که در جستجوی ورودی و تحریک حسی هستند و با آنها درگیر هستند – همچنین “تجربیات عالی داشته باشید” استفاده از جلیقه های ارتعاشی در رویدادهایی از جمله دیسکوهای بی صدا. “ما از آزمایش با این ابزار لذت می بریم و به مخاطبان نشان می دهیم که می توانیم صدا را متمرکز کنیم،” او افزود.

هافنر همچنین به طور مرتب شهر نیویورک و اینترنت را جستجو می کند تا مبتکران دسترسی را در سراسر جهان بیابد که می توانند رویدادهای متمرکز بر دسترسی را در مکان های خود میزبان یا رهبری کنند.

بهبود فناوری در دسترس برای آینده سفر

صنعت مهمان‌نوازی در زمینه دسترسی راه طولانی در پیش دارد.

مطالعه ای توسط MMGY Globalیک آژانس بازاریابی و تحقیقاتی که در زمینه سفر و گردشگری تخصص دارد، دریافت که مسافران دارای معلولیت حرکتی سالانه ۵۸٫۲ میلیارد دلار برای سفر هزینه کرد و به سفرهای تفریحی تقریباً با همان فرکانس سفرهای بدون مشکل حرکتی می رفتند. از آنجایی که بسیاری از مسافران معلول به تنهایی سفر نمی‌کنند – معمولاً با یک مراقب، همکار یا یکی از اعضای خانواده سفر می‌کنند – فناوری دسترسی بیشتر در صنعت مهمان‌نوازی می‌تواند به کسب‌وکارها در افزایش درآمدشان کمک کند.

دو مورد از بزرگ‌ترین مشکلات افزایش فناوری در دسترس در این زمینه، مستندسازی مزایای آن و قیمت دستیابی و یکپارچه‌سازی فناوری است. بسیاری از هتل‌ها و مقاصد به دلیل فناوری و خدمات قابل دسترسی که ارائه می‌کنند، یا در یادداشت کردن میزان درآمدشان مشکل دارند، یا به سادگی ثبت نمی‌کنند.

برای مثال Ocean Casino Resort را در نظر بگیرید. برایان برنان، مدیر روابط عمومی مؤسسه و کاربر ویلچری که به من گشتی در استراحتگاه داد، گفت که این کسب و کار بیش از ۴۷٫۶ میلیون دلار سود عملیاتی ناخالص در نیمه اول سال ۲۰۲۳ گزارش کرده است. این میزان ۴۰ درصد بیشتر از میزان سود است. بازه زمانی مشابه در سال ۲۰۲۲٫

اما یک نکته وجود دارد: برنان گفت که افزایش درآمد “فقط مربوط به جامعه معلولین نیست” اما او آن را در نظر گرفت “گواهی بر موفقیتی که یک ملک می تواند داشته باشد، زمانی که متعهد به فراگیر بودن برای مهمانان از همه طبقات زندگی باشد.”

با این حال، محاسبه تعداد دفعات رزرو و درخواست اتاق‌ها و امکانات در دسترس، راه ملموس‌تری برای کمک به سرمایه‌گذاران برای دیدن منافع مالی حاصل از مشارکت در این پیشنهادها در فضاهای مسافرتی است.

این زمینه فرصت‌های باز را برای نوآوران فناوری فراهم می‌کند تا با صنعت مهمان‌نوازی شریک شوند تا اقدامات مسئولیت‌پذیری برای امکانات در دسترس ایجاد کنند. به محض اینکه اعداد موجود باشد، مدیران برای وادار کردن اعضای هیئت مدیره و سرمایه گذاران به تخصیص پول برای دسترسی به اطلاعات قوی تری خواهند داشت.