بلبل یک بقای فانتزی با شجره نامه BioWare است، اما مدتی طول می کشد تا آواز بخواند.

Palworld پوکمون های خود را دارد (از انواع قانونی متمایز). کشتی دایناسورهای خود را دارد. Enshrouded مانند یک اکشن ماجراجویی سوم شخص در پوسته بازی بقا است. کونان کونان است. والهایم فوراً به فانتزی وایکینگ ها می پردازد. اما حتی پس از هشت ساعت یا چند ساعت با بازی Inflexion Games برای بقا و کاردستی ماجراجویی بلبل، تعریف آن چندان آسان نیست. چیز.

اما بیایید با فای شروع کنیم. در Nightingale، Inflexion – استودیویی که توسط آرین فلین، بزرگ‌تر سابق BioWare تأسیس شده است – تاریخ جایگزینی از جادو و ویکتوریا را به تصویر کشیده است که حداقل تا حدی مدیون رمان گسترده سوزانا کلارک، جاناتان استرنج و آقای نورل است. نسخه Magic in Nightingale از زمین دوران ویکتوریایی، به لطف برخورد اولیه بشر با فائه، واقعی و معمولی است، و Nightingale – شهر پیشگام تحقیقات جادویی و سفرهای پورتال که نام بازی را به آن داده است – مایه افتخار بشر بود تا اینکه فاجعه رخ داد و جهان در یک میاسم مرگبار غرق شد. برخی سعی کردند از طریق پورتال های Nightingale فرار کنند، اما زمانی که شبکه فروپاشید، به قلمروهای فاه دور افتاده منجنیق شدند – و شما به عنوان یک بازیکن خود را در این گروه بدشانس به نام Realmwalkers به ​​حساب می آورید – مجبور شدند در آب و هوای متخاصم از خود محافظت کنند زیرا آنها به دنبال راهی هستند. خانه

این یک فرض فریبنده است، نوعی فانتزی ملایم‌تر با نور گاز که بازی‌های ویدیویی اغلب به نفع دوقلوی استیمپانک کثیف‌تر و گران‌تر آن نادیده می‌گیرند. این همچنین یک فرضیه است که بلبل، حداقل در ساعات کار خود، تلاش می کند تا از آن سرمایه گذاری کند. فراتر از نسخه‌ای بی‌نقص از جن در رویای شب نیمه تابستان، در اینجا کمی بیش از حد به نثر بنفش تیره علاقه دارد، و برخی مناظر خیره‌کننده مملو از آجرهای فانتزی – یک گالن وارونه در اینجا، یک ابلیسک که گرانش را به چالش می‌کشد – چیز کمی وجود دارد. که به وضوح دید نایتینگل را در اوایل تعریف می کند، و کمی در مورد بقا و ساخت آن که بلافاصله آن را از بازی های بی شمار دیگری با سبک مشابه متمایز می کند. نه اینکه در اصول بقای آن مشکلی وجود داشته باشد. ریتم های آشنای اولیه بلبل از مشت زدن به درخت و ساختن آلونک، اگر نه به ویژه فشار دادن مرزها، خوب – حتی درخشش هایی از پیچش های جالب وجود دارد، از جمله یک سیستم ساختمانی کمی استراتژیک که در آن قرار دادن اقلام کارایی آنها را تعیین می کند – و من چند ساعت اول آن را با شادی به چیدن انواع توت ها، ترساندن آهوها به خاطر پوست و گوشتشان و گذراندن اوقاتی کاملاً خوش گذراندم.

حتی طبق اعتراف خود Inflexion، بازی اولیه Nightingale یک بازی بسیار سنتی برای بقا است، و – بر اساس حدود هشت ساعت من با ساخت پیش‌نمایش – یک بازی آهسته سوزانده می‌شود، مدتی طول می‌کشد تا پایه‌اش را پیدا کند و یک قلاب از آن ایجاد کند. خود. خود. این قلاب، زمانی که در نهایت بیاید، جهان های بی نهایت نایتینگل است که به صورت رویه ای ایجاد شده است، با بازیکنان – چه به صورت انفرادی و چه در مهمانی های تعاونی تا شش نفر – می توانند بین آنچه که بازی آن را قلمرو می نامد، جهش کنند و به وجود بیایند. پرواز از طریق ترکیبی از کارت های تعیین شده توسط بازیکن.

در اینجا، یک کارت اولیه زیست بومی را تعیین می کند که به عنوان پایه و اساس هر دنیای جدید – جنگل، بیابان و باتلاق، که هر کدام خطرات متمایز خود را دارند، که سه بیوم اصلی موجود در ابتدای جهان هستند، عمل می کند. دسترسی اولیه نایتینگل – در حالی که یک کارت ثانویه بر ویژگی ها تأثیر می گذارد: موجودات، رنگ ها و منابع درون. این است همچنین می توان کارت سومی را در Transmuter های ویژه ای که در هر قلمرو یافت می شود، بازی کرد، این کارت ها به عنوان تعدیل کننده های بلادرنگ عمل می کنند که ممکن است، مثلاً، جهان را ناگهان در باران بی وقفه غرق کند، یا جاذبه آن را کاهش دهد، یا شبی بی پایان را فراخواند که در آن جانوران قدرتمند پرسه می زنند. به نظر می‌رسد ایده این است که این جهان‌های طراحی‌شده با فراهم کردن فرصتی بیشتر برای یافتن منابع خاص، تشویق به ایجاد منبع جدید و ادامه کاوش، به حلقه بقای کلی بلبل باز می‌گردند.

و نسل رویه ای نایتینگل اولین تاثیر مثبتی را ایجاد می کند. جهان‌های آن واقعاً زیبا هستند – فضاهایی با رنگ‌های ظریف از تپه‌های مواج، بیابان‌های خشک، یا زمین‌های باتلاقی پر از مکان‌های دیدنی اسرارآمیز، غارها، سیاه‌چال‌ها، و گنجینه‌های پنهان پنهانی که به طرز شگفت‌انگیزی ارگانیک هستند – و حداقل در ابتدا، کاوش کردن هیجان‌انگیز است. اولین برس شما با نسل رویه‌ای Nightingale در اوایل شروع می‌شود، زمانی که شما در یک قلمرو منحصر به فرد “خانه” بر اساس زیست بوم انتخابی خود قرار می‌گیرید، یک چشم‌انداز نسبتاً امن در جهان باز که در آن می‌توانید پایگاهی ایجاد کنید و به دست آورید. با هسته بقای خود درگیر شود. در مورد من، پس از انتخاب “جنگل”، من با فوکوس ملایم فانتزی پراکنده ای از نورهای مه آلود، جنگل های پوشیده از آفتاب، و موج سواری کف آلود که به آرامی روی سواحل شنی می چرخند، دریافت کردم – بازی بقای اولیه نایتینگل ممکن است بیش از حد آشنا باشد، اما مطمئناً می توانید برای انجام این کار از مناظر زیباتر درخواست نکنید.

اگر نگرانی وجود دارد، این است که حتی پس از مدت کوتاهی با Nightingale، نسل رویه‌ای آن – یا حداقل این نسخه دسترسی اولیه – به زودی شروع به نشان دادن محدودیت‌های خود می‌کند، یک نوع بیوم تقریباً شبیه نسخه قبلی است، یک تغییر پالت رنگی مثلاً بنفش یا یک استخر جایگزین از حیات وحش کنار. نمی‌توان تعجب کرد که آیا پازل‌ها و سیاه‌چال‌های رویه‌ای آن ممکن است به سرعت تسلیم همان نوع تکرار شوند یا خیر – و آیا مناظر ساخته‌شده رویه‌ای آن پس‌زمینه‌ای جالب برای بقای آن و برای مدت زمان کافی برای جایگزینی مناسبی برای جذابیت و جذابیت و جذابیت آن فراهم می‌کنند. روح یک دنیای دست ساز

شاید همه اینها کمی در بلبل به نظر برسد. اما علیرغم برخی رزروهای اولیه، یک پیشنهاد قوی وجود دارد که با انتقال از حلقه بقای اولیه جوی، اگر نه غیرقابل توجه، به چیزی که به نظر می رسد در اواسط بازی غنی تر و پیچیده تر است، به چیزی بسیار جالب تر تبدیل شود. من این فرصت را داشتم که مراحل بعدی Nightingale را به عنوان بخشی از یک جلسه بازی دو ساعته جداگانه که توسط توسعه‌دهندگان هدایت می‌شد، بررسی کنم، و در حالی که معرفی سیستم‌های پیچیده‌تر آن کمی سخت بود، اما جذاب نیز بود. (من فکر می کنم) تزریقات عنصری برای لباس و سلاح، طلسم، طلسم و موارد دیگر وجود دارد. و ساختمان کلبه ابتدایی بازی اولیه در نهایت راه را برای ساخت و سازهای پیچیده‌تر باز می‌کند، جایی که بازیکنان می‌توانند برخی از استیت‌های فوق‌العاده بزرگ (همانطور که پایگاه‌های نایتینگل شناخته می‌شوند) – در سبک‌هایی از ویکتوریا کلاسیک تا معماری خاور دور مناسب دوران – که می‌توانند حتی پر از NPC های عجیب و غریبی باشید که در طول مسیر با آنها دوست می شوید.

و نکته اینجاست. هرچه بیشتر با ابزارهای عجیب و غریب تر Nightingale در اواسط بازی بازی می کردم، شخصیت با طراوت و شادابی آن بیشتر مورد توجه قرار می گرفت، ساعات اولیه کمی ملایم آن راه را برای یک بازی بدون ترس از پذیرش پتانسیل مضحک و آشفته بازی باز می کرد. مفهوم فوق العاده آن ماجراجویی ما در اواسط بازی ما را ابتدا به یک قلمرو بیابانی برد، جایی که گروه ما – با مجموعه‌ای از مد به‌طور تصادفی شگفت‌انگیز، نجیب‌زاده‌های ویکتوریایی یک‌بخش، خارپشت خیابانی ژولیده یک‌بخشی – مثل بچه‌های مدرسه‌ای گیج‌رو دور هم جمع شدند و سرانجام از بقای اولیه نایتینگل رهایی یافتند. . سختی با انواع اسباب بازی های جدید و فوق العاده.

در تاریکی مقبره‌های غم‌انگیز غلتیدیم، تپانچه‌ها تکان می‌خوردند، با چوب‌های کوهنوردی در دست، قتل‌عام بر حیات وحش محلی به راه انداختیم، و در آفتاب مرگ‌بار بعدازظهر با چترهای آفتاب‌گیر مانند آن بالا، با خوشحالی در هوا می‌چرخیم. گروهی از مری پاپینز قاتل. در اینجا، پس از یک شروع طولانی و آهسته، بالاخره احساس شد که بلبل ریتم خاص خود را پیدا کرده است، به ویژه در اواخر جلسه ما، زمانی که – که اکنون تا زانو در آب های باتلاق ارغوانی غوطه ور شده بود – ماجراجویی ما در شعله های طلسم های پر زرق و برق به اوج خود رسید. ، تیغه های جادویی، گلوله ها و توپخانه سنگین در حالی که ما یک موجود اوج عظیم را تعقیب می کردیم، به سبک Monster Hunter.

و پس از آن همه هیجان، در آرامش نسبی قلمرو شخصی خودم و با درک واضح‌تر از اینکه چگونه بلبل ممکن است فضای خود را در ژانر بقای پرمشغله بسازد، راحت‌تر می‌توانستم با خوش‌بینی بیشتری به آن نگاه کنم. و با انرژی دوباره، در میان درختان دویدم و در روز محو شدن، روی تپه ها قمار کردم، و آخرین اسکرین شات از کشتی های غرق شده و روتوندای مرمری در تپه های دور گرفتم. در اینجا، در سایه چیزی شبیه معبد باستانی آزتک، یک NPC را دیدم که قبلاً نادیده گرفته بودم، یک گزارشگر خبری نیویورک که یک بار در نیویورک بود، اکنون نیز دور از خانه سرگردان است و داستان های زیادی برای گفتن دارد. او از ماجراهای گذشته‌اش صحبت کرد و ماجراجویی‌های آینده‌اش را مسخره کرد و یک طلسم بی‌درنگ خاطره‌انگیز را به وجود آورد – و شاید اینجاست، به حس لطیف شخصیتش و در عاشقانه ساختن جهان، که نایتینگل ممکن است قانع‌کننده‌ترین فروش خود را پیدا کند. با همه آشنایی اولیه و نمایش رویه‌ای کاملاً قانع‌کننده‌اش، بدون شک بلبل جادویی واقعی دارد، حتی اگر طلسم آن مدتی طول بکشد.