برو و جو را تغییر بده، هیچ کس جلوی تو را نخواهد گرفت – احتمالا

پس از پایان مذاکرات داغ در مجمع محیط زیست سازمان ملل که با بن بست پایان یافت، یک تعلیق عملی مهندسی زمین خورشیدی همچنان پابرجا خواهد ماند. بحث بر سر این است که آیا به مردم اجازه دهیم ذراتی را به آسمان پرتاب کنند که نور خورشید را به فضا بازتاب می‌کنند و ظاهراً سیاره را خنک می‌کنند.

این یک تاکتیک به شدت مورد مناقشه برای مقابله با تغییرات آب و هوایی است. مهندسی زمین کاری برای متوقف کردن چیزی که در واقع باعث این مشکل شده است انجام نمی دهد: انتشار گازهای گلخانه ای از سوخت های فسیلی. و تغییر ساختار سیاره ما و جو آن به منظور انعکاس تشعشعات خورشیدی می تواند منجر به عواقب پیش بینی نشده ای شود که دانشمندان هنوز در تلاش برای درک آن هستند. به هر حال، تغییرات آب و هوایی که ما در حال حاضر تجربه می کنیم – به شکل بالا آمدن آب دریاها، آب و هوای شدید و سایر بلایای طبیعی – را می توان به عنوان نتیجه مهندسی زمین ناخواسته از طریق آلودگی گازهای گلخانه ای در نظر گرفت.

بشریت به تازگی آن را تجربه کرده است گرم ترین سال ثبت شدهبا افزایش دما در سال ۲۰۲۳ احتمالاً حداقل از دمای گذشته بیشتر است ۱۰۰۰۰۰ سال. و علیرغم گیر افتادن در چیزی که اساساً یک خانه در حال سوختن است، انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از مصرف انرژی ما هنوز به یک درجه رسیده است. رکورد بالا سال گذشته با در نظر گرفتن این موضوع، طرفداران تحقیقات ژئومهندسی خورشیدی می گویند زمان آن رسیده است که حتی عجیب ترین گزینه ها را برای کاهش گرما در نظر بگیریم.

یک استارت‌آپ نامناسب – واقعاً فقط چند نفر قارچ کش کباب و پرتاب گاز دی اکسید گوگرد حاصل روی بالن های هواشناسی – خیلی ها را عصبانی کرد با پیشبرد آزمایش‌های ژئومهندسی خورشیدی خود در مکزیک و ایالات متحده از سال ۲۰۲۲٫ این شرکت اساساً در تلاش است تا از فوران‌های آتشفشانی تقلید کند. به طور موقت خنک سیاره توسط انتشار دی اکسید گوگردکه با آب در استراتوسفر مخلوط می شود و یک لایه مه آلود از ذرات معلق در هوا ایجاد می کند.

گروه‌های تحقیقاتی واقعی علاقه‌مند به پتانسیل ژئومهندسی خورشیدی بسیار محتاط‌تر بوده‌اند – تا زمانی که درک بهتری از مشکلات احتمالی داشته باشند از آزمایش‌های دنیای واقعی اجتناب می‌کنند. در حال حاضر، هیچ کس واقعا نمی داند که با پروژه های مهندسی زمین در مقیاس بزرگ چه اتفاقی می افتد. ممکن است به خنک شدن سیاره کمک کند. همچنین ممکن است لایه ازن را بر روی قطب جنوب باز کند.

همه اینها منجر به انبوهی از تلاش ها برای تعیین برخی پارامترها برای پروژه های مهندسی زمین خورشیدی شده است. آزمایش‌های این استارت‌آپ در سال گذشته احتمالاً برای تأثیرگذاری بسیار کم بود. اما اگر یک گروه یا دولت توانمندتر تصمیم بگیرد که احتیاط را به باد بیاورد و چیزی مشابه را در مقیاس بزرگتر امتحان کند، می تواند عواقبی برای کل سیاره داشته باشد.

قبلاً یک وجود دارد یک مهلت قانونی جهانی بالفعل در مورد مهندسی زمین در مقیاس بزرگ که در کنفرانس تنوع زیستی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۰ مورد توافق قرار گرفت. اما منسوخ شده و زبان مبهم است. این برای آزمایش‌های مقیاس کوچک کاربرد ندارد و ممکن است محدود به تلاش‌های مهندسی زمین خورشیدی باشد که برای تنوع زیستی مضر تلقی می‌شوند.

بدون قوانین بین‌المللی سخت‌گیرانه‌تر برای توقف آزمایش‌های سرکش، دولت‌ها می‌توانند با استارت‌آپ‌هایی که می‌توانند فعالیت‌های خود را از مکانی به مکان دیگر منتقل کنند، دست به کار شوند. مکزیک گفت آن را میله آزمایش‌های آتی پس از پرتاب بالون استارت‌آپ قارچ‌کش در داخل مرزهای آن. استارت آپ فقط بالن های بیشتری را در کالیفرنیا پرتاب کرد سال بعد.

یک پانل متخصص برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP) الف گزارش در سال ۲۰۲۳ گفت: “با وجود ناشناخته ها و خطرات بسیار، نیاز شدیدی به ایجاد یک فرآیند بررسی علمی بین المللی برای شناسایی سناریوها، پیامدها، عدم قطعیت ها و شکاف های دانش وجود دارد.” در ماه ژوئن، اتحادیه اروپا خواستار یک چارچوب بین المللی شد برای مدیریت تلاش های مهندسی زمین.

سوئیس این هفته به مجمع محیط زیست سازمان ملل در نایروبی، کنیا آمد و طرحی را برای ایجاد یک پانل متخصص برای مطالعه «خطرات و فرصت‌های» مهندسی زمین خورشیدی پیشنهاد کرد. اخبار خانه آب و هوا گزارش ها. اما گزارش شده است که توسط گروهی از کشورهای آفریقایی و جزایر اقیانوس آرام، مکزیک و کلمبیا سرنگون شده است.

مخالفان آن پیشنهاد را تلاشی پنهان برای مشروعیت بخشیدن به مهندسی زمین خورشیدی می دانستند. برخی از کشورها و حامیان محیط زیست برای یک توافق سخت تر فشار می آورند که مهندسی زمین خورشیدی را به طور کامل متوقف کند. اما این نیز در نشست این هفته در نایروبی محقق نشد.

فناوری‌های اصلاح تشعشعات خورشیدی (SRM) خطرناک هستند و هیچ نقشی در آینده مشترک ما ندارند. این فناوری‌ها نمی‌توانند با علل ریشه‌ای بحران آب‌وهوایی مقابله کنند و در عوض آلاینده‌های بزرگ را قادر می‌سازند تا نیاز فوری به حذف تدریجی سوخت‌های فسیلی را به تاخیر بیندازند. مری چرچ، مبارز ارشد مهندسی زمین در مرکز حقوق بین‌الملل محیط‌زیست (CIEL)، در یک گزارش گفت: بیانیه دیروز.

پس از همه این‌ها و عقب‌نشینی‌ها، توقف عملی مهندسی زمین در سال ۲۰۱۰ هنوز تنها توافق بین‌المللی است که بین استارت‌آپ‌های بی‌باک و برنامه‌های آن‌ها برای نجات – یا شاید به خطر انداختن – جهان وجود دارد.