بررسی Thaumaturge – یک RPG لهستانی با طراوت

فکر می کنم زمانی که یک بازی نقش آفرینی از راه می رسد و متفاوت است، اهمیت زیادی دارد. بازی‌های زیادی وجود دارند که سعی می‌کنند همان کاری را انجام دهند که بازی‌های دیگر انجام می‌دهند، در نهایت برای برجسته‌تر شدن تلاش می‌کنند – به خصوص زمانی که منابع لازم برای انجام پروژه‌های بزرگ‌تر را ندارند. اما با Thaumaturge، توسعه دهنده Fool's Theory (به هر حال استودیوی لهستانی که The Witcher 1 را برای CD Projekt Red بازسازی می کند) هوشمندانه بازی کرده است. بر روی تفاوت‌ها تمرکز دارد و از کنار گذاشتن چیزهای دیگر نمی‌ترسد، و به این معنی است که پشت ظاهر قدیمی Thaumaturge، چیزهای واقعاً جالبی در اینجا وجود دارد.

چیزهای زیادی در مورد The Thaumaturge وجود دارد که من آنها را تحسین می کنم. بیایید ابتدا تنظیمات و موضوع را در نظر بگیریم، زیرا به توضیح بازی نیز کمک می کند. آیا می دانید توماتورژ چیست؟ من شک دارم – من هم نداشتم. این اصطلاحی است که از دنیای واقعی ما گرفته شده و به معنای شخصی است که معجزه یا شگفتی انجام می دهد. به طور خاص، در مورد این بازی، Thaumaturge قادر است افکار افراد را بخواند (و بر آنها تأثیر بگذارد)، آن افکار حک شده بر روی اشیاء را ببیند و با شیاطین دوست شود. و در این توضیحات ایده های بزرگ بازی وجود دارد.

در واقع، The Thaumaturge یک بازی کارآگاهی است، زیرا تقریباً هر کاری که در بازی از شما خواسته می‌شود شامل رفتن به یک منطقه و جستجوی سرنخ‌هایی باشد که آثار احساسی در آن وجود دارد و یافتن تعداد کافی از آنها برای نتیجه‌گیری در مورد پرونده مورد نظر. . سپس این را به کسی ارائه می‌دهید، شاید یک ضربه‌ای به وجود بیاید، و سپس همه آن را دوباره انجام می‌دهید. به طور کلی، این حلقه از بازی است. هیچ غارتی، هیچ معامله ای، هیچ کدام از اینها وجود ندارد – در واقع هیچ موجودی وجود ندارد. این یک تجربه کاملاً بادی است به خاطر آن.

شیاطین بخش مهمی از همه اینها هستند. آنها از لحاظ موضوعی چیزی هستند که شما را به عنوان یک توماتورژ توانمند می کنند، هر Thaumaturge ظاهراً یکی دارد، یک دیو – و برخی بیش از یک دارند. آن‌ها با شما می‌جنگند، بیرون از جنگ به شما قدرت می‌دهند، و آنها هستند که به شما برتری می‌دهند. آنها کمی شبیه به پوکمون هستند، فقط نسخه های پیچ خورده و پیچ خورده آنها (همه آنها برگرفته از فرهنگ عامه هستند و پس زمینه آنها خواندن شگفت انگیزی را در کدکس بازی ایجاد می کند). شخصیت شما ویکتور اغلب با شیطان خود، آپیر، صحبت می کند، نه اینکه شما بتوانید حرف او را بفهمید، اگرچه ظاهرا ویکتور می تواند. این دوست مادام العمر اوست و از زمانی که پسر بود با او بوده است.

شیاطین توانایی های مختلفی برای استفاده در مبارزات دارند که می توانید در کنار حملات خود در صف قرار دهید. مبارزه مبتنی بر نوبت است و حول یک ایده جدول زمانی می چرخد ​​که من قبلاً ندیده بودم، نه به روشی که در اینجا استفاده می شود. وقتی می‌جنگید، یک جدول زمانی در بالای میدان نبرد می‌بینید که نشان می‌دهد حملات چه زمانی اتفاق می‌افتند – و متاسفم برای هجوم ناگهانی به مکانیک، اما در بازی نیز کمی شبیه به این احساس می‌شود، زمانی که همه به یکباره به سمت شما پرتاب می‌شوند.

شما می خواهید ابتدا ضربه های خود را دریافت کنید، اما سریع ترین حملات شما ضعیف ترین هستند، بنابراین سوال این است که چه خواهید کرد؟ پاسخ در ارتقاء سطح و باز کردن توانایی های بیشتر و اصلاح کننده های بیشتر برای آنها نهفته است که می توانید به دلخواه آنها را تغییر دهید. شاید بخواهید حملات دشمن را کند کنید یا آنها را بشکنید، یا شاید بخواهید فوکوس سنج آنها را خالی کنید و آنها را برای حملات ویرانگر باز کنید – تعدادی ایده مختلف برای ایجاد وجود دارد. این جذاب است. هرگز به خصوص چالش برانگیز نیست، اما یک تمرین فکری دلپذیر است.

درخت مهارت که در آن قفل توانایی‌های جدید را باز می‌کنید، در خارج از مبارزه نیز کاربرد مضاعفی دارد. چهار مسیر مهارت – قلب، ذهن، کردار و کلام – تعیین می‌کنند که چه سرنخ‌هایی را می‌توانید از دنیای اطراف خود پاک کنید، به شرطی که امتیاز کافی بالا داشته باشید. آنها همچنین شما را قادر می سازند تا زمانی که در یک لحظه دستکاری هستید، از گزینه های خاصی در گفتگو استفاده کنید. امتیازهای زیادی کسب خواهید کرد که معمولاً می توانید همه کارها را انجام دهید، اما بعداً در بازی، برخی از آنها ممنوع بود. به خصوص زمانی که به دلیل درخت مهارتی بود که پیشرفت من را متوقف می کرد، آزاردهنده بود، زیرا من دیو خاصی را جمع آوری نکرده بودم، اما پس از آن تعداد زیادی از ماموریت های جانبی را نادیده گرفتم.

پیدا کردن شیاطین معمولاً در لحظات مهم داستانی اتفاق می افتد، اما من همه آنها را نگرفتم. از نظر موضوعی، کشف شیاطین با نقص‌ها مرتبط است، که ویژگی‌های شخصیتی مانند غرور هستند، که ایده خوبی است. وقتی یکی را با تشویق عیب شخصی فریب دادید، باید در یک نوع نبرد رئیس بجنگید و سپس می توانید آن را تصرف کنید. غرور نقصی است که شما به عنوان Wiktor با آن شروع می کنید، و می توانید از آن در دیالوگ نیز استفاده کنید – هر چه بیشتر از آن استفاده کنید، قوی تر می شود. شما می‌توانید نقص‌ها را از شخصیت‌های دیگر نیز بگیرید، نه اینکه از آنچه من می‌توانم بگویم در دیالوگ قابل استفاده باشند. ایرادات ایده خوبی هستند، اما احساس می کنید که به من عادت ندارند.

انحراف بیش از حد؛ من می‌خواهم به تنظیمات بازی برگردم زیرا بخش خاصی از The Thaumaturge است که من آن را تحسین می‌کنم. این نوبت قرن لهستان است – قرن دیگر، قرن بیستم – و به طور خاص ورشو، محیطی که ما اصلاً نمی بینیم. ما به سختی آن را در دنیای واقعی می بینیم، زیرا در جنگ جهانی دوم چیزهای زیادی از بین رفت، بنابراین یک لنز واقعاً ارزشمند به تاریخ است. این احساس واقعی و شخصی است، این که توسط یک توسعه دهنده لهستانی ساخته شده است، و شما می توانید تمایل داشته باشید که این شهر بزرگ را به نمایش بگذارید. گاهی اوقات مانند یک درس تاریخ قابل پخش است، زیرا ریزه های تاریخی مانند جلد مجلات را جمع آوری می کنید و عکس ها و آثار هنری قدیمی را مشاهده می کنید. برای مثال، در نقاط مورد علاقه که در آن تعبیر یک هنرمند از مردمی که در آن زمان دونات می‌خوردند، یک افکت بسیار زیبا از نوع کتاب طراحی وجود دارد – ظاهراً آنها بسیار محبوب بودند. توجه به جزئیات در این زمینه فوق العاده است.

این صحنه همچنین پس‌زمینه سیاسی لهستان اشغالی روسیه و برخی از شخصیت‌های معروف و بدنام تاریخ را برای بازی با آنها فراهم می‌کند، مانند تزار نیکلاس دوم رومونوف، آخرین امپراتور روسیه، و راسپوتین. راسپوتین در واقع دوست صمیمی شما در بازی است – شما ویکتور زولسکی هستید، عضوی سرکش از طبقه بالای لهستان، که پس از سال ها پس از قتل ناگهانی و مرموز پدرتان که رابطه سختی با او داشتید، به خانه بازگشتید. ربطی به توماتورژی داشت؟

دنباله خرده نان شما را در سراسر ورشو خواهد برد و شما را با گروهی از شخصیت‌های پر جنب و جوش آشنا می‌کند که برخی از آن‌ها به طور کلیشه‌ای دور از دیوار هستند – مانند دوست دوران کودکی‌تان Abaurycy، که اکنون یک ارباب جنایتکار مشتاق است، اما همچنین شاعر است و یک میخانه را اداره می‌کند. – اگرچه دیگران مانند خواهر دوقلوی شما لیگیا بیشتر مورد توجه قرار می گیرند. برای مثال، او آرزوی کار در دانشگاه را دارد اما نگرش نسبت به زنان در آن زمان خفه می شود. در این بازی بی سر و صدا یک قلب پیشرو وجود دارد و زنان نمونه های خوبی از آن هستند.

این به نوعی پیچیدگی آرام در The Thaumaturge اشاره می کند که ممکن است فوراً آشکار نشود اما به تدریج از بین می رود. این در روشی است که بازی افکار مردم را از نظر احساسی و فلسفی بررسی می کند و متعجب می شود که چه چیزی آنها را هدایت می کند – نوشته ای که خواندن آن به نظرم بی پایان جالب بود علیرغم اینکه بارها و بارها از آنها خواسته شد. در تصویری محترمانه از فرهنگ یهودی در ورشو وجود دارد، که راه خود را به داستان اصلی می‌پیچد، و در مشاهدات دشواری‌های اقتصادی-اجتماعی آن زمان، و دقت در به تصویر کشیدن آنها وجود دارد.

همچنین می‌خواهم به هر کسی که تصمیم گرفت ویکتور یک شخصیت آرام باشد تبریک بگویم، نه کسی که هوف می‌کشد، فریاد می‌کشد و فریاد می‌کشد، زیرا جذابیت آسان او باعث می‌شود او از بودن در کنارش لذت ببرد. من تا آخر تیتراژ نشستم تا بتوانم صدای ماسیج ناوروکی را دقیقا به همین دلیل فریاد بزنم. من را به یاد سریال Castlevania Netflix و نحوه صداپیشگی ترور بلمونت، توسط ریچارد آرمیتاژ، در آنجا می اندازد – و این تا آنجایی که فکرش را می کنم تحسین برانگیز است! ای کاش بازی های بیشتری از این روش استفاده می کردند. دیدن یک بازیگر پر از بازیگران لهستانی نیز بسیار دوست داشتنی است – استعدادهای بومی که لهجه آنها نه تنها قانونی است، بلکه می تواند نام ها و اصطلاحاتی را که فیلمنامه می خواهد به درستی تلفظ کند. شنیدن همه چیز با طراوت متفاوت است.

ببینید، محدودیت های آشکاری برای The Thaumaturge وجود دارد. شما واقعاً در آن کار زیادی انجام نمی دهید، علاوه بر این به جایی بروید، به اطراف نگاه کنید، بخوانید، سپس مبارزه کنید (و من هنوز مطمئن نیستم که چقدر باور کردنی است که یک شعبده باز هم یک مبارز فیزیکی عالی باشد) و زمانی که شروع می کنید منشعب شدن به تلاش های جانبی و اهداف فرعی، این امر تشدید می شود. به این سو و آن سو در ورشو رفت و آمد کرد تا یک کار را بارها و بارها انجام دهد، هر چقدر هم که نظریه احمق سعی می کند لباس متفاوتی به آن بپوشاند، به سرعت تبدیل به یک کار طاقت فرسا می شود. بدتر از آن، شروع به لذت بردن از مأموریت های اصلی بازی می کند که با دقت بیشتری نوشته شده اند. این مایه شرمساری است، زیرا برخی از موارد واقعاً جالب وجود دارد، یا بر نگرش های سیاسی مهم در آن زمان نور می تاباند، یا دریچه های کوچکی را برای دیدن ورشو مانند گذشته باز می کند.

همچنین گریزی از زیبایی شناسی کلی بازی وجود ندارد، که متأسفانه قدیمی شده است، که به شدت به چند مدل شخصیت که بارها و بارها استفاده شده اند بستگی دارد. با این اوصاف، شهر احساس می‌شود پرجمعیت و سرزنده است، و در جایی که گفتگوها اهمیت دارد، تلاشی با روحیه برای ارائه سینمایی انجام شده است. به نظر می رسد که این مورد استفاده بهینه از منابع محدود است، اما با این وجود کمبود دارد. راه درازی برای رسیدن به نمایشی که CD Projekt Red با بازسازی The Witcher 1 می خواهد، در پیش است.

این به کنار، چیزهای خوب زیادی در اینجا وجود دارد. Thaumaturge زیاده‌روی یا سخت‌گیرانه نیست، و من حدود ۲۰ ساعت خوش را با آن سپری کرده‌ام. این، به آرامی، یک بسته کوچک متقاعدکننده است. مهمتر از آن، من آن را به خاطر بسپارم. تمام راه‌های زیادی را به خاطر می‌آورم که کاملاً شبیه هر چیز دیگری که بازی کرده‌ام نیست. در اینجا به اندازه کافی برای علامت گذاری Fool's Theory به عنوان یک استودیو برای تماشا وجود دارد.

یک نسخه از The Thaumaturge برای بررسی توسط ۱۱ bit Studios ارائه شد.