بررسی Dragon's Dogma 2 – اکتشافات بی پایان همراه با پتانسیل بی حد و حصر

همانطور که Dragon's Dogma 2 را برای اولین بار راه اندازی کردم، به خودم گفتم که باید با نگاه انتقادی تر از حد معمول وارد آن شوم. فکر می‌کنم می‌ترسیدم که عشق بیش از حد من به نسخه اصلی، قضاوتم را مخدوش کند. بعد پلک زدم و ۱۰ ساعت گذشت. ناگهان ساعت ۳ صبح روز سه‌شنبه بود، و من آنقدر درگیر Dragon's Dogma 2 شده بودم که دوباره به برنامه بازی‌های سال‌های نوجوانی‌ام بازگشته بودم. اکنون کاملاً متوجه بودم که چقدر خسته هستم، بنابراین به خودم گفتم در فرصت بعدی پس انداز خواهم کرد و به رختخواب خواهم رفت. همانطور که به یک کمپینگ در نزدیکی نزدیک شدم، یک ترول و یک اژدها را دیدم که آن را از دور بیرون می‌کردند. من به تیم ترول ملحق شدم، یک مرد بدبخت واضح، و متعاقباً ۲۰ دقیقه دیگر را صرف انتقام مرگ او از اژدها کردم. پس از یک مبارزه سخت، به این نتیجه رسیدم که برای چند دقیقه کاوش در میدان‌های نبرد باستانی در آن نزدیکی نیست.

دوباره پلک زدم. الان ساعت ۵ صبح بود. همانطور که در نهایت توانستم خودم را از Dragon's Dogma 2 دور کنم، متوجه شدم که تلاش برای بی طرفانه بودن ممکن است دیگر امکان پذیر نباشد، زیرا Dragon's Dogma 2 در مورد دلجویی از کسانی که با بازی اصلی مشکل داشتند، زحمتی ندارد. در واقع، تلاش می‌کند کاملاً برعکس عمل کند – همه چیزهایی را که طرفداران بازی اصلی دوست داشتند، دو برابر می‌کند، به این امید که بتواند مخاطبان هدف خود را که اتفاقاً من هستم، تامین کند.

Dragon's Dogma 2 یک بازی عمداً دشوار برای خلاصه کردن است. از بیرون که به درون نگاه می کنیم، این یک بازی RPG هک و اسلش است که در دنیایی فانتزی تنظیم شده است، با باس نبردهای بزرگ و فوق العاده آن به عنوان قرعه کشی اصلی آن عمل می کند. با این حال، در واقعیت، Dragon's Dogma 2 آزمونی برای استقامت است.

هر ثانیه، در هر مکانی، چیزی برای توجه شما التماس می کند. پیاده‌های شما، دوستانی که با هوش مصنوعی شما را دنبال می‌کنند، یا در حال غیبت کردن با یکدیگر هستند یا سعی می‌کنند توجه شما را جلب کنند تا بتوانند شما را به سمت یک راز نزدیک راهنمایی کنند. جاده هایی که به طور منظم سفر می کنید، اغلب به طور نامحسوس، به چیزی غیرقابل تشخیص در فاصله نزدیک منشعب می شوند، و شما را به سمت چیزی که می تواند یک صندوقچه گنج یا خط جستجوی جدید باشد طعمه می دهد. گاهی اوقات یک هیولای رئیس عظیم به طور تصادفی از جایی ظاهر می شود، فقط برای اینکه قبل از لانه سازی در مکانی نه چندان دور از دسترس، از بالای شما سر بخورد. شاید در طول سفر با یک NPC تصادفی مواجه شوید که به شما یک جستجوی حساس به زمان ارائه می دهد که باید آن را بپذیرید و فوراً با آن مقابله کنید، یا نادیده بگیرید و خطر کنید که دیگر در آینده نتوانید آن را تکمیل کنید. و گاهی اوقات، همه این رویدادها به طور همزمان اتفاق می‌افتند، رویدادهایی که اگر قصد دارید به موقع به هدفی که در ابتدا برای مقابله با آن برنامه ریزی کرده بودید، نادیده بگیرید. این یک بازی در مورد هزینه فرصت است.

همانطور که کارگردان Hideaki Itsuno به آن اشاره می کند، تمرکز بر روی “بازی نوظهور” ایده جدید و پیشگامانه ای نیست، اما Dragon's Dogma 2 ناب ترین نسخه از ایده ای است که تا به حال دیده ام. من می‌توانم با ده‌ها داستان از ماجراجویی‌هایم در سرتاسر ورموند به شما یاد کنم، که همه آنها کاملاً منحصربه‌فرد به بازی من هستند، اما فکر می‌کنم مورد علاقه من نسبتاً نزدیک به شروع بازی رخ داد. از ورنوورث، پایتخت ورموند، به سمت شهر بندری کوچک ملو حرکت کردم. نزدیک مقصد من فرمانده Beastren برن بود که قبلاً از من خواسته بود که برای او شمشیرهایی تهیه کنم که از آن زمان به دست آورده بودم. اولین باری که از ملو به ورنوورث سفر کردم، به من پیشنهاد شد که با گاری گاو نر سوار شوم، که تصمیم گرفتم آن را بپذیرم. با این حال، با انجام این کار، فرصت کاوش در منطقه را از دست دادم، بنابراین تصمیم گرفتم این بار پیاده به ملو برگردم تا بتوانم مناظر بین راه را ببینم.

در طول سفر، در جاده با تاجری برخورد کردم که از من خواست تا او را تا اردوگاهی در نزدیکی ملو همراهی کنم. طبیعتاً قبول کردم. نام تاجر را به خاطر ندارم، زیرا در کمتر از سه دقیقه از راهپیمایی ما، یک غول از چماق خود استفاده کرد و او را به نزدیکترین آب پرتاب کرد. مبارزه با غول‌جنگ خیلی سخت نبود، اما درست قبل از اینکه او را بکشم، گریفین از بالا به پایین خم شد و غول‌خوار را تا حد مرگ له کرد. نبرد بعدی من با گریفین کمی چالش برانگیزتر بود، بیشتر به این دلیل که حزب من سطح پایینی داشت و ما به هیچ حمله جادویی مناسبی که بتواند آن را تضعیف کند دسترسی نداشتیم. با این حال، ما موفق شدیم از آن بهتر بگذریم، زیرا انبوهی از ضربات توسط پیاده اصلی من رز (در حالی که در هوا به پشت خود چسبیده بود) باعث شد که به زمین بخورد.

به Dragon's Dogma 2 خوش آمدید – ارائه شده توسط Ian McShane

حزب من از وضعیت سقوط استفاده کرد و آن را به آخرین نوار سلامتی خود رساند. ما آماده بودیم که از مبارزه خود پیروز بیرون بیاییم – تا اینکه یک گاری گاوی که در حال پرسه زدن بود با سرعتی بسیار سریع به گوشه چرخید، دوید و هم خودم و هم گریفین را کشتم. من با اکراه از تنها ویکستونم برای احیای خودم استفاده کردم. گریفین چندان خوش شانس نبود. گاری گاو که به تازگی مرا به قتل رسانده بود، در میانه راه توقف کرده بود، احتمالاً تا بتوانند جزئیات بیمه من را دریافت کنند. حالا که حداکثر سلامتی ام به شدت کاهش یافته بود و از ویک استون خارج شده بودم، یک بار دیگر سوار شدن بر گاری گاو را انتخاب کردم و به سرعت به ملو رفتم. هنگامی که صفحه نمایش به رنگ سیاه در آمد، ناگهان صدای شوم موسیقی رئیس را شنیدم. راننده گاری گاو و سربازی که با من به آنجا رفته بود، وارد عمل شدند و به سمت مرکز ملو دویدند. اژدهایی سعی داشت شهر را با خاک یکسان کند. خوشبختانه، گردان کوچکی از سربازان ملو به من کمک کردند – و البته یک راننده گاوچران تصادفی.

همه از این نبرد جان سالم به در بردند، به جز راننده گاری، که در ابتدا معتقد بودم که نوعی تلافی کارمایی به خاطر تلاشی که برای ضربه زدن و دویدن او به جان من انجام داده بود – تا زمانی که متوجه شدم که به ورنوورث برمی گردم. این کل بازی در دنیای کوچک است.

با این حال، گسترش گیم پلی نوظهور که در بازی اول وجود داشت، تنها عنصری نیست که Dragon's Dogma 2 برای بهبود آن انتخاب کرده است. داستان دنباله بسیار جذاب‌تر از بازی اول است و دیگر از افت قابل‌توجهی در کیفیت در طول بازی‌های میانی خود رنج نمی‌برد، که قبلاً شما را بی‌هدف می‌دید بدون هدف مشخص. طرح همچنین کار بسیار خوبی برای راهنمایی شما در سراسر نقشه انجام می دهد. حتی قبل از اینکه اولین شهر اصلی، Vernworth، احساس کهنه شدن کند، خط جستجوی اصلی شما را به سمت سرزمین Beastren در Batthal و فراتر از آن هدایت می کند. همچنین چند نمونه از ماموریت‌های منفور قبلی وجود دارد که بازگشتی دارند، اما با به‌روزرسانی‌های کوچک کیفیت زندگی که عبور از آنها را بسیار سرگرم‌کننده‌تر می‌کند. به عنوان مثال، چند ماموریت مخفی کاری اجباری در داستان اصلی وجود دارد – ماموریت هایی که به طرز دردناکی در بازی اصلی جابجا شدند. تفاوت در اینجا این است که یک کلاس خاص، Thief، وجود دارد که مخفی کاری را بی اهمیت جلوه می دهد، که می توانید به راحتی آن را به طور موقت به و یا از آن جابه جا کنید.

فقدان جهتی که بسیاری در نسخه اصلی دوست نداشتند، همچنان در ادامه وجود دارد، اما با چندین اخطار اضافه شده. اگر در طول یک ماموریت کاملاً احساس گم شدن کردید، می‌توانید با یک فالگیر محلی مشورت کنید، که در ازای پرداخت هزینه‌ای ناچیز، نکات مربوط به تلاش فعلی شما را به شما ارائه می‌دهد. پیاده ها نیز بسیار مفیدتر از بازی اول در هدایت شما به سمت اهداف هستند. اگر یک پیاده در مهمانی شما اطلاعاتی از تلاش در دست داشته باشد، به سادگی به آنها دستور دهید “برو!” باعث می شود که آنها توصیه کنند یا شروع به دویدن در جهت هدف شما کنند. اگر در حال حاضر از یک Pawn استفاده نمی کنید که از تلاش فعلی شما آگاهی داشته باشد، می توانید به سادگی از Riftstone بازدید کنید و نتایج جستجوی خود را برای Pawn که این کار را انجام می دهد فیلتر کنید. من شخصاً دوست داشتم این چیزها را به تنهایی کشف کنم، بنابراین بسیار خوب است که کمکی که به شما ارائه می شود کاملاً اختیاری است (اگر شما هم مانند من عجیب و غریب هستید که از راه رفتن بی هدف و صحبت با NPC ها لذت می برید).

بزرگ‌ترین و خوش‌آمدترین تغییر در Vocations است، ۱۰ کلاس منحصربه‌فرد که می‌توانید آزادانه در طول بازی‌تان بین آن‌ها مبادله کنید. در نسخه اصلی، سه مورد از Vocations بیشتر به عنوان ارتقاء به سایر حرفه‌ها عمل می‌کردند و سه کلاس اصلی را که می‌توانستید در بازی آخر انتخاب کنید تا حدودی نامربوط نشان دهد. در Dragon's Dogma 2، Vocations دوباره کار شده است تا بیشتر به نقش های تثبیت شده خود متمایل شود. به عنوان مثال، Warrior دیگر صرفاً یک نسخه قوی‌تر از کلاس جنگنده نیست، بلکه اکنون بر روی شکستن گارد دشمن از طریق استفاده از حملات باردار و زرهی تمرکز می‌کند. نقش The Fighter به عنوان یک تانک به نوبه خود با اتخاذ حرکات خاصی که شوالیه Mystic Knight از اولین کلاس بازی داشت، مورد تاکید قرار گرفته است.

به همین ترتیب، بسیاری از طرفداران بازی اصلی از اینکه متوجه شدند که کلاس های Thief و Archer Vocations را ارتقا نمی دهند، ناامید شدند، اما تمرکز بر ایجاد احساس منحصر به فرد و کاملاً درک هر کلاس، روشن می کند که هدف جدید ساختن هر Vocation است. خود به اندازه کافی قدرتمند و متمایز هستند. هر Vocation، پس از ارتقای کامل سطح، آنقدر قوی به نظر می‌رسد که نوعی نسخه ارتقا یافته هر یک از آنها به طرز خنده‌داری از بین می‌رود، که در واقع به نظر می‌رسد راهی هوشمندانه برای هدایت بازیکن به سمت آزمایش چندین حرفه مختلف در طول یک بازی. در حالی که مهارت‌های منحصربه‌فرد شما از یک حرفه به حرفه دیگر منتقل نمی‌شود، اما مهارت‌های منحصربه‌فردی که با بازی کردن به‌عنوان یک شغل خاص، قفل را باز می‌کنید، افزایش می‌دهند – و بیشتر این تقویت‌کننده‌ها به اندازه‌ای در کاربردشان طراحی شده‌اند که چندین حرفه دیگر بتوانند از استفاده از آنها بهره ببرند. هم.

خود نقشه نیز در مقایسه با بازی اول، درخشش عظیمی دریافت کرده است. Hideaki Itsuno، کارگردان Dragon's Dogma 2 قبلاً گفته بود که نقشه چهار برابر بزرگتر از نقشه بازی اصلی است، اما به سادگی بزرگتر نیست. پر از اسرار و ماموریت های پنهان است که در چندین مکان طراحی شده منحصر به فرد با نژادهای مختلف قرار دارد که می توانید با آنها تعامل داشته باشید. اگر Elden Ring یا Skyrim بازی کرده باشید، احتمالاً اولین باری را که پا به رودخانه Siofra یا Blackreach گذاشتید، به یاد می‌آورید که چگونه چنین منطقه عظیمی کاملاً از دید پنهان شده است و می‌توان آن را به طور کامل در طول بازی خود از دست داد. این اتفاق تا به حال سه بار در Dragon's Dogma 2 برای من رخ داده است، و من هنوز نقشه بیشتری برای کاوش دارم.

با این حال، دقیقاً مانند بازی Dragon's Dogma اصلی، همچنان انتظار می‌رود که بیشتر بازی را با پای پیاده روی نقشه بگذرانید تا به اهداف مختلف جستجو برسید. گزینه هایی برای سفر سریع وجود دارد، اما آنها هنوز هم دارای نکات منفی هستند. از فریستون ها می توان برای سفر فوری به مکان های معدودی استفاده کرد، اما آنها کمیاب و گران هستند. برای سفر از شهری به شهر دیگر می‌توان از گاری‌های گاو استفاده کرد، اما مقصدی که برای سفر می‌روند هرگز تغییر نمی‌کند. این بدان معنی است که شما به طور بالقوه مجبور خواهید بود چندین گاری گاو را پشت سر هم بگیرید و در بین ایستگاه های مشخصی در طول مسیر استراحت کنید، زیرا اگر می خواهید به یک شهر خاص سفر کنید، Oxcart ها فقط در طول روز کار می کنند – چیزی که ممکن است بخواهید از آن اجتناب کنید. تلاشی که می‌خواهید به آن برسید، اگر برای تکمیل آن بیش از حد طول بکشد، ممکن است شکست بخورد.

پیشرفت بزرگ در اینجا این است که نقشه به شکلی هوشمندانه طراحی شده است که حتی مستقیم ترین مسیر برای رسیدن به هدف شما دارای چندین مسیر مختلف است که می توانید در طول مسیر طی کنید و اطمینان حاصل شود که سفرهای متعدد در سراسر نقشه هرگز به اندازه ناشناخته خسته کننده نخواهد شد. . مسیرها، اما به همان اندازه سریع، به اکتشافات جدیدی منتهی خواهند شد. همچنین چندین میانبر وجود دارد که می توانید در حین سفر قفل آن را باز کنید، برخی از آنها می توانند تا ۲۰ دقیقه در پیمایش صرفه جویی کنند. می‌دانم که وقتی منتقد بازی‌های ویدیویی بازی‌های دیگر را با بازی‌های Souls مقایسه می‌کند، خنده‌آور است، اما عمق ماهیت بهم پیوسته نقشه باعث شد تا اولین باری که Bloodborne بازی کردم، فلاش بک‌هایی به من بدهد – به جز در مورد Dragon's Dogma 2، این بازی در فضای بسیار گسترده‌تری است. مقیاس

متأسفانه، من یک انتقاد کوچک دارم، اگرچه خوشبختانه ضرر آن بسیار کمتر از آن چیزی است که در ابتدا ممکن است به نظر برسد. من با برخی از مشکلات عملکرد در رایانه شخصی مواجه شدم، به ویژه در مورد برخی از افت فریم های گاه به گاه. اکنون، باید توجه داشته باشم که من هرگز با افت فریم در جهان باز مواجه نشدم و توانستم با سرعت ۱۲۰ فریم بر ثانیه اجرا کنم، بنابراین به طور عجیبی این هرگز در طول مبارزه مشکلی نداشت. من فقط در طول مدتی که در دو شهر بزرگ بازی بودم، افت فریم‌ها را تجربه کردم، و این افت‌ها برای مکان‌های خاصی در آن شهرها، مانند میدان شهر Vernworth به نظر می‌رسید. با این حال، من بازی را با تمام تنظیمات گرافیکی در بالاترین حد خود اجرا می‌کردم، بنابراین توانستم این افت فریم‌ها را با برخی تغییرات جزئی که به سختی بر زیبایی ظاهر بازی تأثیر می‌گذاشت، کاملاً جبران کنم – تغییراتی که می‌توانم پس از خروج از شهرها برگردانم. .

خارج از این، Dragon's Dogma 2 به آرامی اجرا شد، باورنکردنی به نظر می رسید، و صادقانه بگویم نمی توانم به یک باگ یا اشکالی که در طول بازی خود با آن برخورد کردم فکر کنم. با توجه به اینکه دنیای Dragon's Dogma 2 چقدر زیباست، چه از نظر طراحی گرافیکی و چه از نظر طراحی بصری، رک و پوست کنده بگویم، من متعجبم که مشکلات عملکردی بیشتری را فراتر از این تجربه نکردم. در طول آن حمله اژدها در ملو که قبلاً در مورد آن صحبت کردم، یک جادوگر در مهمانی من کولاکی سراسر صفحه را پرتاب کرد و اژدها را در بافتی یخبندان پوشاند، زیرا نور طلسم و آتش اژدها به صورت پشت سر هم از اقیانوس مجاور منعکس می شد. ۲۰ یا بیشتر NPC به حمله به اژدها در کنار ما کمک کردند. با این حال، حتی یک شیب در فریم ها اتفاق نیفتاد. امیدواریم مشکل نرخ فریم در برخی شهرها چیزی باشد که Capcom می تواند در آینده نزدیک آن را برطرف کند، زیرا خارج از این انتقاد می توانم با اطمینان بگویم که عملکرد Dragon's Dogma 2 روی رایانه شخصی عالی بود.

از زمان نوشتن این مطلب، من تقریباً ۶۰ ساعت از Dragon's Dogma 2 دارم. ۶۰ ساعت زمان کافی برای تکمیل داستان اصلی Dragon's Dogma 2، حداکثر کردن چهار مورد از حرفه های موجود و کاوش نیمی از مکان های موجود بود. نقشه، اما من هنوز نسبتاً مطمئن هستم که ۶۰ ساعت دیگر بازی در انتظار من است – و این حتی یک بازی دوم را هم در نظر نمی گیرد. با این حال، پرداختن به جزئیات در مورد برخی از چیزهایی که در طول زمان بازی خود تجربه کردم، احساس اشتباه می کند – نه به این دلیل که جزئیات داستان را خراب می کنم، بلکه به این دلیل که مکانیک های گیم پلی را خراب می کنم که هنوز فاش نشده است.

سال گذشته من یک قطعه گذشته نگر در Eurogamer منتشر کردم در مورد اینکه چرا بسیاری از مردم در نیمه راه بازی Dragon's Dogma اصلی را رها کردند.. من متوجه شدم که Dragon's Dogma بسیاری از مکانیزم‌های خود را از بازیکن پنهان می‌کند و تنها زمانی که زمان مناسب بود یا زمانی که بازیکن تصادفاً با آنها برخورد می‌کرد، انتخاب می‌کرد که آنها را فاش کند. در Dragon's Dogma 2، همین ذهنیت “نشان بده، نگو” بازگشته است، فقط بیشتر. مکانیک های مخفی بسیار عجیب و غریب و شگفت انگیزی در پس زمینه این بازی کار می کنند، چیزهایی که در هیچ جایی که من دیده ام توسط توسعه دهندگان منتشر نشده و یا درباره آن فخر فروشی نکرده ام. بسیار نادر است که شاهد محدودیتی از این دست از سوی یک ناشر باشیم، که تمام این نکات کوچک را از بازیکنان پنهان کند هنگام اعلام هر یک از آنها، می‌توانست به راحتی یک مقاله خبری را ایجاد کند که سر و صدای بیشتری برای بازی ایجاد کند، اما فرکانس کشف آنها تنها احساس جادویی کشفی که Dragon's Dogma 2 در تلاش است الهام بخشد را بیشتر کرد.

Dragon's Dogma 2 چنان تجربه قانع‌کننده‌ای است که از کوری خارج می‌شوید که من از شما می‌خواهم، التماس مرزی، آن را برای خودتان خراب نکنید. این یک بازی است که جرأت می‌کند به بازیکن اجازه اشتباه بدهد و شما را در انجام این اشتباهات با ذخیره خودکار خود قفل می‌کند. با این حال، اشتباهات برای تنبیه شما نیستند. آنها قرار است شما را آموزش دهند – و به نوبه خود روشی عجیب برای پاداش دادن به شما دارند. با در نظر گرفتن طول Dragon's Dogma 2 و وسعت زیاد مکان‌ها و ماموریت‌های کاوش‌پذیر درون آن، انتظار می‌رود که گاهی اوقات اشتباه کنید. من اغلب انجام دادم. اما آنهایی که به اندازه کافی شجاع باشند که Dragon's Dogma 2 را در چالش خود ببرند، با جهانی که به اشتباهاتی که مرتکب می شوند واکنش نشان می دهد، پاداش خواهند گرفت. این ممکن است واقعاً منحصربه‌فردترین چیزی باشد که Dragon's Dogma 2 به بازیکنان ارائه می‌دهد، دنیایی که بر اساس تصمیم‌هایی که صرفاً در بازی می‌گیرید، تطبیق می‌یابد و تغییر می‌کند، برخلاف دیگر بازی‌های RPG که شما را از طریق انتخاب‌های دیالوگ بر نتایج تأثیر می‌گذارند.

شاید به نظر کمی سنگین به نظر می رسید که چند بار در طول این بررسی، اولین بازی Dragon's Dogma را با Dragon's Dogma 2 مقایسه کردم، اما هیچ راهی بهتر و مناسب تر برای توصیف این بازی وجود ندارد که بگوییم “مثل اولین Dragon's Dogma است، اما بهتر.” اگر از طرفداران بازی اصلی هستید، بدون شک از شنیدن آن هیجان زده خواهید شد، اما اگر اینطور نبودید، به شما پیشنهاد می‌کنم سعی کنید ببینید که آیا جنبه‌های بازی اول که از آن لذت نمی‌بردید بوده است یا خیر. در ادامه به آن پرداخته شده است.

اگر مبارزات اولیه دشوار (که در شب حتی سخت‌تر می‌شود)، ماموریت‌هایی که می‌توانند برای همیشه شکست بخورند (به دلیل نداشتن گزینه ذخیره دستی)، یا داشتن سه NPC قدیمی بریتانیایی (که همان ۳۰ مکالمه را در ad nauseum تکرار می‌کنند) شما را دنبال می‌کنند. در کل بازی چیزی است که شما را به ترک بازی اول سوق داد، سپس متأسفانه به شما پیشنهاد می‌کنم از دنباله آن دوری کنید. اما اگر با طرح داستان، یا مکانیک‌های سفر سریع، یا میزان کمی برای کاوش در دنیای باز، از شما عاجز شده‌اید، از شما می‌خواهم که Dragon's Dogma 2 را امتحان کنید. این واقعاً یک بازی است که تا به حال بازی نکرده‌ام، زیرا تنها بازی دیگری مانند آن بازی Dragon's Dogma اصلی است – بازی که اکنون به دلیل پیشرفت‌هایی که دنباله در تمام جنبه‌های فرمول اصلی ایجاد کرده است، بی‌ربط به نظر می‌رسد.

من فکر می‌کنم بسیاری از کارهایی که Dragon's Dogma 2 انجام می‌دهد باعث خارش من می‌شود و برخی از چیزهایی که در مورد آن دوست دارم مختص من هستند. اما هر چه بیشتر آن را بازی کرده ام، کمتر نگران تعصب خودم نسبت به آن بوده ام. حتی اگر اولین بازی Dragon's Dogma را بازی نکرده بودم، می توانم با اطمینان کامل به شما بگویم که به همان نتیجه ای می رسیدم که اکنون به آن رسیده ام، و به Dragon's Dogma 2 همان امتیازی را که الان دارم، به سادگی می دهم. زیرا هیچ بازی دیگری در خاطرات اخیر چنین احساس شیفتگی و شگفتی را در من ایجاد نکرده است. لذت کشف در درون همه ما نهفته است، و Dragon's Dogma 2 موفق می شود این حس جادویی را به گونه ای که هیچ بازی دیگری قبل از آن نداشته، برانگیزد.

یک کپی از Dragon's Dogma 2 برای بررسی توسط Capcom ارائه شد.