اولین DLC بازی Final Fantasy 16 این یک در اسرارآمیز – و ذهن شخصیت های آن را باز می کند.

این مقاله حاوی اسپویلرهای Final Fantasy 16 است.

اگر فاینال فانتزی ۱۶ را بازی کرده باشید، منظورم را متوجه خواهید شد. پایین یک مسیر فرعی در The Dim یک در سنگی دایره‌ای است که هرگز باز نمی‌شود، یک معمای عجیب در یک بازی که در غیر این صورت مملو از جزئیات است. در طول بازی، یک نگاه اجمالی وسوسه انگیز از The Fallen است که به یک مناره بلند در دوردست منتهی می شود.

تا به حال! این DLC تازه منتشر شده Echoes of the Fallen با مقدمه‌ای آهسته شروع می‌شود تا ملاقات کلایو و جیل را در پشت در تنظیم کند و تعدادی شخصیت جدید را معرفی کند. و سپس در باز می شود.

چه چیزی پشت آن است؟ چند ساعت کوتاه خزیدن در سیاه‌چال و یک نبرد رئیسی لذت‌بخش، هرچند سخت. همانطور که بازیکنان ممکن است انتظار داشته باشند، در به یک خرابه سقوط منتهی می شود – در سراسر جهان Valisthea نشانه هایی از این تمدن فراموش شده است – که به جای بینش روایت واقعی، منظره بصری را ارائه می دهد. این فقط اشاره ای به یک داستان فرعی از گذشته است که روی طرح اصلی تأثیر نمی گذارد.

برج Sagespire خود با شکوه است، اوج مهارت مهندسی سقوط کرده در نور خورشید. نوعی هوش مصنوعی سرکش وجود دارد که از نفوذ کلایو راضی نیست و بنابراین صعود را از طریق راهروهای پیچیده پر از رشد کریستال های بنفش، دشمنان شناور در غلاف های گوه و رگ های خراب از آنچه به نظر می رسد آغاز می کند. همه چیز کمی علمی تخیلی است، آزمایش‌های عجیب و غریب و وحشت بدن را لمس می‌کند – تغییری چشمگیر در تم Final Fantasy 16.

ناامید کننده، آن را به مبارزه با همه اضافه نمی کند. چند نسخه پیچ خورده از دشمنان آشنا وجود دارد، اما فراتر از دستیابی به کنترل ها پس از ماه ها دوری، آنها به استراتژی جایگزین زیادی نیاز ندارند. همین را می توان در مورد باس در قله برج نیز گفت که به ارتفاعات نفس گیر نبردهای Eikon بازی نمی رسد اما اوج تکنولوژیکی مناسبی را ارائه می دهد. در اینجا نمرات الکترونیکی پررونق و گروه کر همگرا می شوند، گردابی از حملات AoE و لیزرهای جهنمی گلوله روی صفحه نمایش داده می شود. خیلی سخت نیست، اما این نوع نمایشگر بصری جذاب و هیجان‌انگیز کاری است که CBU3 بهترین کار را انجام می‌دهد، چه در Final Fantasy 16 و چه در MMO Final Fantasy 14.

با این حال، ارائه کمی ارزان است. در اینجا انتظار کات سین های مفصلی نداشته باشید و مانند فعالیت های جانبی در بازی اصلی، برخی از مکالمات در مقایسه با نکات کلیدی داستان، رباتیک هستند و همگام سازی ضعیفی با لب ها دارند. من تعجب می کنم که آیا این DLC از محتوای برش خورده شده است. به هر حال، آن در از ابتدا به وضوح وجود داشته است. و با چرخش فناوری تا حدودی نامناسب و طرح اتفاقی، این تلاش کوچک عجیب و غریب ممکن است به راحتی از بازی پایه حذف شود، اما به عنوان یک اضافه شده دیرهنگام، خدمات لذت بخشی را برای طرفداران ایجاد می کند.

همه آنچه گفته شد، DLC آینده The Rising Tide احتمالا بسیار قابل توجه تر خواهد بود. تمرکز آن بر روی Eikon Leviathan بیشتر متمرکز بر داستان است و می‌تواند توانایی‌های آب جادویی جدیدی را برای بازی با آنها فراهم کند. این کمی ناامید کننده است که هیچ یک از اینها بر روی شخصیت های دیگر تمرکز نمی کنند و در عوض به سفر کلایو ادامه می دهند. خود یوشیدا قبلا گفته بود که دوست دارد سید را قابل پخش کند، برای مثال. با این حال، تاکئو کوجیرائوکا، مدیر DLC اخیراً به این موضوع اشاره کرده است فامیتسو که شخصیت‌های قابل بازی غیر از کلایو به یک سیستم نبرد جدید نیاز دارند. فاینال فانتزی ۱۶ بیش از همه داستان کلایو است.

یک ویژگی جدید دیگر در Echoes of the Fallen خارج از جست و جوی اصلی آن وجود دارد، که با باز کردن دری به ذهن آن ها به سمت بازیگران گسترده تر نگاه می کند. The Grand Cast – نوعی نقشه شخصیت بازیگران و روابط – اکنون دارای صدای درونی است که افکار Clive، Jill، Cid و دیگران را با کلیک یک دکمه آشکار می کند. می‌توانید به زمان‌بندی رویدادها برگردید تا ببینید که همه واقعاً چه فکری درباره یکدیگر به عنوان یک حباب فکری سریع یک خطی می‌کنند: مثلاً آشفتگی کلایو در هنگام مرگ برادرش را دوباره زنده کنید، یا رابطه او با جیل را از «بخشی از خانواده” تا با هم عاشقانه به ماه نگاه کنند.

من همیشه از سیستم Active Time Lore بازی به‌عنوان واژه‌نامه‌ای از جزئیات شخصیت قدردانی می‌کردم و بنابراین Inner Voice یک چیز اضافی زیباست، اگر فقط نگاه تورگال همراه گرگ را از رویدادهای بازی ببینم. در زمان اجرای کوتاه این DLC، حداقل هنوز جایی برای کمی تند و تیز وجود دارد. ترگل در مورد مرگ فلان شخصیت سوال می کند که کجا رفت؟ قبل از توجه به “او به خواب رفته است”؛ بعداً پاسخ می دهد: “استاد می گوید هنوز مراقب ماست”. انگار که آن لحظه به اندازه کافی دلخراش نبود.