مسابقات دوستیابی آنلاین خود را مدیون چه چیزی هستیم؟

امسال برای اولین بار شبح شدن را تجربه کردم. به عنوان دو من متون دوگانه بدون پاسخ نشستم، احساس خجالت و عصبانیت کردم، که بعداً در عمق واکنش من خفه شد.

عاطفه من ناشی از احساس خفگی بود. احساس می‌کردم سزاوار یک تعامل محترمانه هستم، نه اینکه منتظر ظاهر شدن سه نقطه باشم که هرگز ظاهر نمی‌شوند. نمی‌توانستم فکر نکنم اگر نقش‌ها معکوس شوند، آیا کسی را برای همیشه در خواندن رها می‌کنم؟

دوباره به خودم نگاه کردم برنامه دوستیابی رفتار – اخلاق. بهانه‌هایی که برای لغو قرارها آورده‌ام، بی‌همتا بودن با افرادی که به تازگی با آن‌ها هماهنگ شده‌ام، و عمداً سرعت مکالمه را کاهش داده‌ام به این امید که قطع شود. من دوست دارم فکر کنم این رفتارهای آنلاین در چند برنامه نشان دهنده من به عنوان یک انسان و یا مردی نیست که من را شبح کرده است، بلکه در عوض نشانه فعلی هستند. دوستیابی فرهنگ و عدم وضوح ما در مورد آنچه که ما به مسابقات آنلاین خود مدیون هستیم. در عصری که بالاخره در آن هستیم تشخیص دادن مراحل دوستیابی مبهم تر، مانند موقعیتس و در مراحل صحبت، به نظر نمی رسد که ما به درک متقابلی از نحوه انجام خود رسیده باشیم به تعاملات آنلاین خود پایان دهید وقتی تصمیم می گیریم آنها دیگر برای ما نیستند. پس دقیقاً چه چیزی به یکدیگر بدهکار هستیم؟

انفجار برنامه های دوستیابی برای همیشه نحوه ملاقات و تعامل ما با علایق عاشقانه بالقوه را تغییر داده است. “کشیدن به سمت راست” بخشی از فرهنگ لغت ما است. تحقیقات اخیر نشان می دهد ۵۳ درصد از بزرگسالان زیر ۳۰ سال ایالات متحده از یک برنامه دوستیابی استفاده کرده اند و ۵۱ درصد از افراد مورد بررسی خود را لزبین، همجنس گرا یا دوجنسه معرفی می کنند.

پس از اینکه Tinder به کاربران اجازه داد جزئیات را در داده های رفتاری خود در برنامه دانلود کنند، برخی از آنها به Reddit رفتند تا نتایج خود را پست کنند. یکی از کاربران فاش کرد که ۱۲۶۰۰۰ بار سوایپ زده اند و نتیجه کار آنها منجر به ۴ خرما. دیگری به اشتراک گذاشت که منجر به ۳۰۰۰۰ کشیدن انگشت شد ۵ خرما و یک نفر دیگر ۴۵۰۰۰ بار سوایپ کرد و گرفت ۰ خرما. این داده ها جدا شده اند، زیرا ماهیت تعامل آنها در برنامه یا در زندگی واقعی را نمی دانیم.

بیشتر می خواهید داستان های رابطه جنسی و دوستیابی در صندوق ورودی شما؟ برای هفته نامه جدید Mashable ثبت نام کنید خبرنامه بعد از تاریکی.

تصور اینکه بیش از ۱۰۰۰۰۰ بار با نتایج کم، انگشت خود را بکشید، و احساس خستگی نکنید، سخت است.

آنجلیکا کخ، کارشناس روابط در اپلیکیشن دوستیابی LGBTQ+ زمان معتقد است بسیاری از رفتارهای بد را می توان به دلیل عدم عواقب آن دانست. او توضیح داد که برخی از مردم به راحتی می‌توانند چیزهایی را به صورت آنلاین بیان کنند که در زندگی واقعی نمی‌گویند، زیرا با توانایی در بی‌انسان‌کردن افرادی که فقط از طریق عکس می‌شناسند، جرأت می‌کنند. در یک محیط واقعی، معمولاً مسئولیت پذیری وجود دارد. اگر شخصی مورد آزار و اذیت قرار می گیرد، این احتمال وجود دارد که هر کسی که شنود می کند، درگیر شود و خطر عواقب را به اقدامات آنها اضافه می کند، اگرچه اغلب غریبه ها در موقعیت هایی که آنها را درگیر نمی کند دخالت نمی کنند.

تصور اینکه بیش از ۱۰۰۰۰۰ بار با نتایج کم، انگشت خود را بکشید، و احساس خستگی نکنید، سخت است.

یک کاربر فعال برنامه دوستیابی، اِما، این را تأیید کرد – او به یاد می‌آورد که خطوط باز بیش از حد جنسی را تجربه کرده است که می‌دانست هرگز به صورتش گفته نمی‌شود. با این حال، او دریافت که فاصله ارائه شده توسط برنامه ها امکان شناسایی سریع افرادی را که رفتار پرچم قرمز دارند، بدون هیچ گونه ناهنجاری یا خطری حضوری می دهد.

جسیکا آلدرسون، یکی از بنیانگذاران اپلیکیشن دوستیابی بنابراین همگام سازی کنید او معتقد است که ghosting در ۹۹ درصد مواقع مخرب نیست و موضوع یک منطقه ظریف و پیچیده است. کوچ در ادامه توضیح داد که شبح‌سازی می‌تواند ناشی از در دسترس نبودن احساسی، عدم علاقه یا به‌عنوان یک راه فرار آسان باشد و عادی‌سازی این رفتار را برجسته کرد.

من با بسیاری از کاربران برنامه دوستیابی صحبت کردم تا از تجربیات آنها مطلع شوم. یک فرد مجرد، ربکا، احساس می‌کند که می‌تواند تنها با پاسخ دادن به آن‌ها در صورت ابراز علاقه با پرسیدن یک سوال، خود خرابکاری کند، زیرا او به دنبال یک شریک طولانی مدت است که سطح علاقه و تلاش متقابل را نشان دهد. در حالی که این اپلیکیشن ها برای ربکا سخت و اعصاب خردکن ثابت شده اند، او می گوید که می توانند زمینه آزمایشی برای این که آیا این شریک بالقوه می تواند برخی از نیازهای او را در یک رابطه برآورده کند یا خیر، فراهم کنند.

دیگران از ملاقات با شرکای بلندمدت از طریق برنامه‌های دوستیابی ابراز خوشحالی کردند و پذیرفتند که این ساده‌ترین راه برای ملاقات با مردم در عصر دیجیتالی است که اکنون در آن زندگی می‌کنیم. دریایی از شبح‌ها، قرارهای بی‌ثمر، و صحبت‌های کوتاه مکرر، که آنها را با بی‌انگیزه‌ای برای ادامه مواجه می‌کند.

یک فرد ترنس غیر باینری به من گفت که دوست دخترش (یک زن ترنس) پروفایل Tinder خود را ممنوع کرده است، که او معتقد بود به دلیل گزارش انبوه کاربران دیگر بوده است – به احتمال زیاد به دلیل ترنس هراسی. آنها همچنین ملاقات با افراد از طریق برنامه های خاص دوستیابی عجیب و غریب و ارتباط با یک شریک از طریق یک برنامه تخصصی، که قبلاً در Tinder با آنها صحبت کرده بودند، آسان تر بود، قبل از اینکه انبوه حساب خود را گزارش کنند، احتمالاً به دلیل هویت ترنس آنها.

فقط یک مرد، با هویت عجیب و غریب، برای به اشتراک گذاشتن تجربیات خود برای این قطعه حاضر شد و بعداً به نظرات بیشتر پاسخ نداد. فقط زنان و افراد غیر باینری تجربیات خود را ارائه کردند و در افکار خود دقیق بودند.

یک رگ مشترک در هر مکالمه ای جریان دارد – ما می خواهیم مسابقاتی برای نشان دادن قصد و علاقه ثابت باشد. در غیر این صورت، ناامیدی و سرخوردگی به دنبال دارد و این روند دوباره با مراقبت بیشتر آغاز می شود.

کوخ بر نیاز به برداشتن گام‌هایی در جهت محافظت از سلامت روانی خود در هنگام تجربه رفتار نامطلوب در برنامه‌ها و تشخیص اینکه این انعکاس انعکاسی از خودتان نیست، تأکید کرد. قرار ملاقات مستلزم باز کردن خود و اجازه دادن به دیگران به هر شکلی است. هنگام قرار آنلاین، تقریباً با تعداد زیادی از افرادی که در نهایت با آنها روبرو می شوید، تقویت می شود.

همه ما باید از ارزش خود آگاه باشیم و به یاد داشته باشیم که تنها ما قدرت احساسات خود را کنترل می کنیم و اعمال دیگران به ما اجازه نمی دهد ارزش خود را به عنوان یک شخص زیر سوال ببریم. همه ما بسیار بیشتر از آن چیزی هستیم که یک نفر می تواند در چند خط در یک جعبه گفتگو در یک برنامه قرار دهد، ارزش ما بسیار بیشتر است.

در حالی که می‌توان به راحتی اجازه داد که رفتار بد این افراد دیگر در ذهن ما باقی بماند، باید به یاد داشته باشیم که رفتار دیگران دلیلی بر شخصیت ما نیست.

برنامه های دوستیابی ممکن است منعکس کننده یک روند اجتماعی مداوم از رفتار ضعیف باشد. به نظر می رسد جمعیت در کنسرت ها و جشنواره ها تغییر رفتار قابل تشخیصی داشته است. شناخت بیشتری از جمعیتی وجود دارد که بی وقفه درباره هنرمندانی که دارندگان بلیط برای گوش دادن به آنها پول پرداخته اند چت می کنند، و برخی کارشناسان ادعا می کنند رفتار غیرقابل قبول در حال عادی شدن است.

تعامل اجتماعی با همه گیری تغییر کرده است. آرنمایش تحقیقاتیس که روابط به طور فزاینده ای به دنیای دیجیتال متکی هستند و تأثیری که عدم تماس فیزیکی، لمس و صمیمیت می تواند داشته باشد. به عنوان یک جامعه و در سطح فردی، ما احتمالاً برای مقابله با آسیبی که متحمل شده ایم، مجهز نیستیم.

اما آیا این بدان معناست که ما خود را به خاطر رفتارهای آموخته شده در این فضاها سرزنش می کنیم؟ آیا وقتی سعی می کنیم در این عرصه دوستیابی حرکت کنیم، از خود و یکدیگر انتظار زیادی داریم؟ آیا در جامعه‌ای که به طور فزاینده دیجیتالی می‌شود، این درست است؟

هر یک از ما می توانیم این فرهنگ را با پاسخگویی به خود تغییر دهیم.

قرار در حال حاضر نامرتب است. هینگ حتی از «مسترق‌ها» شما، آنهایی که «بیشترین نوع شما» هستند (افرادی که احتمالاً لایک‌های زیادی دریافت می‌کنند) در پشت دیوار پرداخت نگه می‌دارد.

من خودم را در این واقعیت متناوب تک‌آهنگ‌های ماندگار گم کرده‌ام و منتظر قضاوت درباره جذاب‌ترین نسخه‌شان از خودشان هستم. برای خودم و دیگران، موفقیت اکنون به عنوان یک امتیاز و یک هدف بعید تلقی می شود – احتمالاً به همین دلیل است که ما با افراد مناسب کلیک نمی کنیم. با این حال، واضح است که ما حداقل سطح درمانی را که می‌خواهیم خودمان دریافت کنیم، مدیون یکدیگر هستیم.

به جای اینکه اجازه دهیم خود را در استخر تاریک رفتارهای برنامه دوستیابی بلعیده باشیم، هر کدام می‌توانیم این فرهنگ را با پاسخگویی به خود تغییر دهیم – از ارواح خودداری کنیم، پیامی ارسال کنیم که عدم علاقه خود را توضیح دهد و مدام به خود یادآوری کنیم که دارید صحبت می‌کنید. به یک شخص واقعی، که به سادگی با افشای افرادی که در یک پلتفرم در دسترس عموم قرار دارند، آسیب پذیر می شود. اگر احساس امنیت و توانایی داشته باشیم، می‌توانیم با گزارش دادن به افرادی که پیام‌های توهین‌آمیز یا نامناسب ارسال می‌کنند، هنجارها را با پاسخگویی به دیگران تغییر دهیم.

آلدرسون معتقد است که سطح ارتباط در کار کردن توضیحی که به یکدیگر بدهکاریم اهمیت دارد. او متوجه شد که ما توانایی توضیح دادن خودمان را برای هر فردی که با آنها به صورت آنلاین تعامل می کنیم نداریم و یک تعامل محدود می تواند فردی باشد که انرژی عاطفی خود را حفظ کرده و از سلامت روانی آنها محافظت می کند.

دوستیابی در برنامه ها، در حال حاضر، یک عرصه غیرقابل پیش بینی، ناسازگار و گاهی شرور باقی مانده است. اما اگر سلامت روان، حفظ خود و ارزش‌های اصلی خود را در اولویت قرار دهیم، شاید بتوانیم آن را مرور کنیم و تا حد امکان آسیبی نبینیم.